ناول

ڳجهو دستاويز

هي ڪتاب “ڳجهو دستاويز” ارونگ ويلس جو لکيل ناول آهي جنهن جو سنڌي ترجمو يوسف سنڌيءَ ڪيو آهي.
هي ڪتاب سچائي اشاعت گهر دڙو پاران ساحل پرنٽرس حيدر آباد وٽان 2014ع ۾ ڇپايو ويو آهي. ساڳيو ئي ناول 2015ع ۾ سنڌيا پبليڪيشن پاران پڻ ڇپايو ويو. اسان ٿورائتا آهيون يوسف سنڌي ۽ مور ساگر جا جن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي ڏيڻ سان گڏ هي ڪتاب سنڌ سلامت تي پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.
  • 4.5/5.0
  • 1961
  • 972
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • يوسف سنڌي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳجهو دستاويز

قسط 19

صبح جو نو لڳي ارڙهن منٽن تي ڪرسٽوفر واشنگٽن پهتو. پگانو ڪار ۾ ايئرپورٽ تي هن جي اوسيئڙي ۾ هو. ڪرسٽوفر کيس گهر هلڻ جي لاءِ چيو. گهر ۾ گهڙندي ئي کيس غير معمولي خاموشي محسوس ٿي، شايد ڪيرن ستل هئي، بيڊ روم ڏانهن وڌيو، کيس ڪپڙا بدلائي جلد آفيس پهچڻون هو. پر بيڊ روم ۾ پهچندي ئي کيس جهٽڪو لڳو. هنڌ گهنجن کان خالي هو. هن سوٽ ڪيس هڪ پاسي رکيو ۽ ڪيرن جي ڳولا ۾ سڄو گهر جانچي ڏٺائين، پر هو ءَ موجود نه هئي. هو بيڊ روم ۾ واپس موٽي آيو ۽ باٿ روم چيڪ ڪيائين. آرسيءَ تي اسڪاچ ٽيب سان هڪ پنو چهٽيل نظر آيس. هن هڪ دم ڪيرن جي لکت سڃاڻي ورتي. هن پنو ڇڪي لاٿو ۽ ڌڙڪندڙ دل سان اهو پڙهڻ شروع ڪيو.
“ڊارلنگ! ڪاش منهنجي هيءَ حرڪت تنهنجي پريشاني جو باعث نه بڻجي. پر آئون جيڪو ڪجهه ڪريان پئي، ان ۾ پاڻ ٻنهي جي چڱائي آهي. آئون ٽيڪساس پئي وڃان. منهنجي ڪري تون مصيبت ۾ ڦاٿو آهين، جيڪا ڳالهه منهنجي لاءِ قابل قبول ڪونهي. مونکي توکان ڪابه ڳالهه لڪائڻ نه گهرجي ها. ان ڪري آئون بي ڏوهي هوندي به ڏوهارڻ آهيان. هاڻ مونکي ڊپ به آهي ته آئون توکي صحيح طريقي سان يقين ڏياري نه سگهي آهيان. تون مونکي ٻي ڪيس کان بچائڻ ٿو چاهين. اهو ان ڳالهه جو ثبوت آهي ته توکي منهنجي بي گناهه هئڻ جو يقين ڪونهي، تون ٿامسن سان وڙهن نٿو چاهين. تنهنڪري مون فيصلو ڪيو آهي ته آئون پاڻ وڙهندس. آئون ٽيڪساس پئي وڃان اتي ان نئين شاهد بابت معلوم ڪنديس ۽ کائنس حقيقت معلوم ڪنديس. آئون تنهنجي اچڻ کان اڳ ئي رواني پئي ٿيان تون ايندين ته ڪنهن ڪنهن بهاني سان مونکي جلهي ڇڏيندين آئون جيستائين اهو مسئلو نه نبيريندس، تيستائين توسان رابطو نه ڪنديس. تون پريشان نه ٿي. آئون ان معاملي کي نبيرڻ جي اهليت رکان ٿي. بس اهو ياد رکج ته آئون توسان محبت ڪندي آهيان. مونکي تنهنجي محبت ۽ اعتماد جي گهرج آهي.”
“تنهنجي ڪيرن”

ڪرسٽوفر ڪاغذ کي ڦاڙي ذريون ذريون ڪري بيسن ۾ وهائي ڇڏيو. جهٽڪو ڪافي زورائتو هو، جنهن مان هو اڃا تائين پاڻ کي سنڀالي نه سگهيو هو. هن جي وهم ۽ گمان ۾ به نه هو ته ڪو ڪيرن ايڏو وڏو قدم کڻندي. هن جي ذهن ۾ خاموشي گهڙي آئي. هن جي لاءِ اهو تصور ئي ڏڪائيندڙ هو ته هن جي پيٽ سان زال ٽيڪساس ۾ اڪيلي حقيقتون ڳولهيندي وتي، ماڻهو اڪيلو هوندو آهي ته ان لاءِ شهر به بيابان ٿي پوندو آهي، دل ۾ آيس ته ٽيڪساس وڃي ڪيرن کي ڳولهي واپس وٺي اچي. پر اهو ته واري جي ڍڳ ۾ سئي ڳولهڻ وانگر هو. پوءِ به ڪجهه نه ڪجهه ڪرڻ ضروري هو. هن جي فيصلي ڪرڻ کان اڳ فون جي گهنٽي وڳي. هو تيزي سان انسٽور مينٽ ڏانهن وڌيو. هن جي خيال ۾ اهو ڪيرن جو فون هوندو، پر ٽوني هيرس جو هو.
“ڪرس! آئون به تنهنجي پويان ئي آيو آهيان.” ٽوني چيو. “هينئر آئون واشنگٽن ۾ آهيان.”
اهو اڳ ۾ ئي طئي ٿي چڪو ته فون تي خاص احتياط کان ڪم ورتو ويندو.
ڪرسٽوفر، ٽوني ۽ سندس ساٿين مان ڪنهن کي به سندس نالي سان مخاطب نه ٿيندو. ڪرسٽوفر عين وقت ئي پاڻ کي ٽوني جو نالو وٺڻ کان روڪيو.
“ڪهڙيون خبرون آهن؟” هن پڇيو.
“اجهو اجهو اطلاع مليو آهي ته ٿامسن اڄ رات نيويارڪ وڃي رهيو آهي. اتان کان سڪرامنٽو ويندو. جتي هو سينٽ جي دستور ساز ڪميٽي جي سامهون پيش ٿيندو. ترميم جي سينٽ جي فلور تي وڃڻ کان اڳ ڪميٽي جي سامهون پيش ٿيندڙ هو آخري شاهد هوندو.”
ڪرسٽوفر اڃا تائين پاڻ کي زال جي صدمي مان سنڀالي نه سگهيو هو. ان اطلاع جي اهميت هن جي سمجهه ۾ نه آئي. “سوري ٽوني! آئون هن مهل سڀ ڪجهه سمجهڻ کان قاصر آهيان. آئون گهر پهتس ته مونکي ڪيرن جي بدران هن جو لکيل نوٽ....”
“هن منٽ! آئون سمجهي ويس، پر فون تي سڀ ڪجهه بيان ڪرڻ مناسب ڪونهي. گهر جي آسپاس ڪو فون بوٿ آهي؟”
“هائو ڪيترائي آهن.”
“تون ڪنهن به فون بوٿ تان مونسان ان فون نمبر تي ڳالهائي جيڪو مون رات توکي ڏنو هو.”
ڪرسٽوفر گهر مان نڪتو. پگانو گاڏي تيار ڪريو بيٺو هو. ڪرسٽوفر کيس بيهڻ جي هدايت ڪئي. ڪجهه گهڙين کانپوءِ هو پنهنجي گهر کان ٻه بلاڪ پريان هڪ پبلڪ بوٿ تان ٽوني جي نمبر ملائي رهيو هو. رابطو ٿيندي ئي هن ڪيرن جي نوٽ ۽ هن جي عزم بابت تفصيل سان ٻڌايس.
“مونکي حيرت نه ٿي.” ٽوني تبصرو ڪيو.
“پر مونکي ٿي..... هوءَ ٿامسن سان الجهڻ جي ڪوشش پئي ڪري، جيتوڻيڪ کيس خبر آهي ته ٿامسن کي سندس پنهنجي ميدان ۾ شڪست ڏيڻ ممڪن ڪونهي. اهو گهڻو خطرناڪ ثابت ٿي سگهي ٿو. ڪرسٽوفر چيو. “هاڻ مون وٽ ان کانسواءِ ٻي ڪا به واهه ڪونهي ته ٽيڪساس وڃي کيس ڳوليان.”
“هرگز نه! آئون پنهنجن ماڻهن کي مطلع ڪري ٿو ڇڏيان. هو اهو ڪم سٺي نموني ڪري وٺندو. ٽوني جي لهجي ۾ قطعيت هئي. “جمي نه رڳو ڪيرن کي ڳولهي وٺندو، پر هو ٻيئي گڏجي ڪم ڪري سگهندا.”
“مهرباني ٽوني!، پر ٿامسن جي نئين شاهد کي ڳولهڻ ايترو سولو نه هوندو. ان جي خبر ته ٿامسن جي فائيلن مان ئي پئجي سگهي ٿي.”
“اهو ڪو مسئلو ڪونهي. آئون ٻڌائي چڪو آهيان ته ايف بي آءِ بلڊنگ ۾ به اسانجا ٻه ماڻهو آهن. انهن مان هڪ نائٽ ۾ ڪم ڪري ٿو. ٿامسن ۽ هيريءَ جي وڃڻ کانپوءِ کيس فائيل اٿلائڻ جو موقعو ملي ويندو. هو مونکي شاهد جو نالو ٻڌائيندو. آئون هڪدم جمي کي اطلاع ڪندس. تون اُلڪو نه ڪر. تنهنجي زال ۽ ان جو ڪيس ٻيئي مضبوط هٿن ۾ آهن.”
“آئون تنهنجو ٿورو ڪيئن مڃان. مون وٽ لفظ ئي ناهن.”
“انهن ڳالهين کي ڇڏ...... اسين هڪ ٻيڙي جا مسافر آهيون.... آئون چاهيان ٿو ته تون جلد ئي ڪيليفورنيا سنيٽ ۾ ٿامسن ۽ 35هين ترميم تي حملي ڪرڻ جي پوزيشن ۾ اچي وڃ. ممڪن آهي ته آر دستاويز جي باري ۾ به ڪا نئين ڳالهه سامهون اچي وڃي. آئون ڊونالڊ سان ۽ اسٽرپ، فادر ڊوسڪي سان ملڻ جي لاءِ پيا وڃون... تو حنا بيڪسٽر کان ملاقات جو وقت ورتو؟”
“نه! اڄ ته ممڪن ڪونهي. البته سڀاڻي صبح جو هن سان ملاقات ٿيندي. ڏهين بجي هن جي گهر ويندس.”
“اوڪي! جيڪڏهن ڪا نئين ڳالهه سامهون آئي ته آئون توکي تنهنجي آفيس فون ڪندس. تنهنجو فون ڪليئر آهي يا نه!؟”
“نه هوندو ته اڄ ٿي ويندو. آئون هر روز صبح جو پهريون ڪم اهو ئي ڪندو آهيان.”


گذريل ڪيترن ئي سالن ۾ اهو پهريون موقعو هو جو ٿامسن ڇنڇر کانسواءِ ٻي ڪنهن ڏينهن پنهنجي ماءُ سان ملڻ جي لاءِ وڃي رهيو هو. معاملو گهڻو اهم هو. ڏهه منٽ اڳ هن جي ماڻهنس سان ڳالهه ٻولهه ٿي هئي. فون ماڻهنس ڪئي هئي حالانڪه هوءَ ائين گهٽ ڪندي آهي.
ماڻهنس پهرين ته ڊسٽرب ڪرڻ تي، معافي گهريس ۽ پوءِ هن جون ٿورو مڃيو. ان تي ٿامسن ڇرڪي پيو.
“تون ڏاڍو سٺو پٽ آهين ورنن! هاڻ منهنجي ٽي وي سٺي پئي هلي.” ماڻهنس چيو هو.
“ڇا مطلب؟” ٿامسن چڪرائجي ويو.
“اڄ صبح جو ٽي وي ٺيڪ ڪرڻ وارو آيو هو. هن منهنجي ٽي وي ٺيڪ ڪري ڇڏي. تون منهنجو گهڻو خيال ٿو رکين پُٽ.”
ٿامسن ڪجهه گهڙيون خاموش رهيو. هو پنهنجن خيالن کي گڏ ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيو هو. نيٺ هن چيو “ممي! آئون هڪ ڪم سان اليگزينڊريا اچي رهيو آهيان.... اوهان سان به ملي وٺندس.” رسيور رکڻ کانپوءِ هو سوچڻ لڳو ته ڪاغلط فهمي به ممڪن آهي. مڪينڪ غلط پتي تي پهچي ويو هجي. پر گڙ بڙ جي امڪان کي رد نٿو ڪري سگهجي. اهو طئي هو ته مڪينڪ هن جو موڪليل بلڪل نه هو. هو اٿيو، هيٺ آيو ۽ ڊرائيور کي اليگزينڊريا هلڻ جي لاءِ چيائين.
ماڻهنس جي اپارٽمنٽس ۾ گهڙندي ئي هن پهرين الارم بٽڻ چيڪ ڪيو ۽ صفا سڙي ويو. بٽڻ آن نه هو، هو پنهنجي چاٻي جي مدد سان اپارٽمنٽ ۾ گهڙيو. ماڻهنس ٽي وي جي سامهون ويٺي ورائٽي شو ڏسي رهي هئي. هن ماڻهنس جي نرڙ تي رسمي چمي ڏني. “آئون گهڻي دير نه ترسندس، در اصل مونکي ياد نه پيو اچي ته ٽي وي ۾ ڪهڙي خرابي هئي.” هن ڪنهن تجسس کانسواءِ چيو. “ڪنهن ڪنهن مهل تصوير هيٺ مٿي ٿيڻ ٿي لڳي.”
“مڪينڪ صبح جو ڪيڏي مهل آيو هو؟”
“يارنهن بجي ڌاري...” پوءِ هن پڇڻ کان سواءِ ئي وضاحت ڪئي. “هو يونيفارم ۾ هو.”
“ڏسڻ ۾ ڪيئن پي لڳو؟”
“ڪهڙو نه بيوقوفي وارو سوال آهي ورننٰ” ماڻهنس تيز لهجي ۾ چيو. “مڪينڪ هو ۽ مڪينڪ ئي لڳي رهيو هو.”
“ان دوران اوهين ڪمري ۾ موجود هيون؟”
“ٿوري دير هيس ۽ پوءِ ٿانو ڌوئڻ هلي ويئي هيس.”
ٿامسن اُٿيو ۽ فون ڏانهن وڌيو. هن ماڻهنس کان اسڪرو ڊرائيور ورتو. “اوهانجو آواز صحيح نه پي آيو. ڏسان ته اندر ڪهڙي خرابي اٿس.” هن وضاحت ڪئي.
اسڪرو ڊرائيور ملڻ کانپوءِ هن انسٽورومنٽ کوليو ۽ اندر ريٽ ميڪنزم جو جائزو ورتو. ڪجهه گهڙين ۾ کيس ننڍو مانيٽر نظر اچي ويو. هي اهڙو ئي مانيٽر هو، جهڙو ايف بي آءِ وارا فونون ٽيپ ڪرڻ جي لاءِ استعمال ڪندا هئا. گويا، ان فون تي ٿيندڙ ڳالهه ٻولهه ڪنهن ٻي هنڌ ريڪارڊ ٿي رهي هئي. هن مانيٽر ڪڍي کيسي ۾ رکيو ۽ اُٿي کڙو ٿيو. هاڻ هو اهو ياد ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيو هو ته هن گذريل ڪجهه هفتن ۾ ماڻهنس سان ڪا اهم ڳالهه ٻولهه ته نه ڪئي هئي. ممڪن آهي ته ماڻهنس اها ڳالهه ٻولهه فون تي پنهنجي ڪنهن واقف ڪار کي ٻڌائي هجي.
“امان! اوهان اڄ يارنهن بجي کانپوءِ ڪنهن سان فون تي ته نه ڳالهايو؟”
“مون مسز گراس مين کي فون ڪئي هئي. مختصر ڪال هئي ۽ ها، مون توکي به فون ڪئي هئي.”
“بس!”
“هڪ منٽ اها اڄ جي ڳالهه آهي، ها اڄ جي ئي ته ڳالهه آهي، حنا بيڪسٽر سان ڊگهي ڳالهه ٻولهه ٿي هئي.”
“ڪهڙيو ڳالهيون ٿيون هيون.” ٿامسن ايئن پڇيو، ڄڻ لطف وٺي رهيو هجي.
روزا ٿامسن ڳالهه ٻولهه ورجائڻ شروع ڪئي. پر ان ۾ ڪم جي ڪابه ڳالهه ٻولهه نه هئي. “هوءِ ويچاري پنهنجو پاڻ کي مصروف رکڻ جي ڪوشش ڪندي آهي. کيس پنهنجي مڙس جي موت جو غم آهي. پنهنجي پوٽي رڪي جي موجودگي هن جي لاءِ وڏو ڏڍ آهي ۽ ها! سڀاڻي هوءَ پنهنجي مڙس جي جانشين اٽارني جنرل سان ملي رهي آهي. هو صبح جو ڏهين بجي ساڻس ملڻ جي لاءِ ايندو.”
ٿامسن کي ڪرنٽ لڳي ويو. “ڇو....؟ هن ڪو سبب به ٻڌايو؟”
“ان جي ته مونکي خبر نه آهي.”
اوهان حنا سان ڪهڙي مهل فون تي ڳالهايو هو.”
“فون تي نه پر هوءِ پاڻ هتي آئي هئي.”
ٿامسن سک جو ساهه کنيو. “هاڻ آئون هلان ٿو. گهڻو ڪم اٿم. آئنده ڪو مڪينڪ اچي ته پهرين مونکان پُڇي وٺج.”


ٻي ڏينهن صبح جو مينهن پي پيو. ڪرسٽوفر مرجهايل هو. ٽوني، اسٽرپ ۽ وان ايلن مان ڪنهن هڪ جي به ڪال نه آئي هئي. ان جو مطلب اهو هو ته نه ته اڃا تائين ڪيرن جي ڪيس جي سلسلي ۾ ۾ ڪا اڳرائي ٿي آهي ۽ نه ئي وري آر دستاويز جي باري ۾ ڪا خبر چار پئجي سگهي آهي ۽ ٻي ڏينهن ڪيليفورنيا سنيٽ ۾ 35هين ترميم فيصلي ڪن ووٽنگ جي لاِءِ پيش ٿيڻ واري هئي.، سروري موجب هيستائين چالهين مان ٽيهه سينيٽر ترميم جي حق ۾ ٿي چڪا هئا. ان جو مطلب اهو هو ته ٻي رات تائين ترميم آئين جو حصو بڻجي چڪي هوندي.
ٺيڪ ڏهين بجي هن جي ڪار حنا بيڪسٽر جي گهر جي سامهون اچي بيٺي. ايجنٽ هوگن هن جي لاءِ دروازو کوليو. پگانو ڊرائيورنگ سيٽ تي ويٺل هو. ڪرسٽوفر کيس اُتي بيهڻ جي هدايت ڪئي ۽ گهر ڏانهن روانو ٿي ويو. کيس آر دستاويز جي سلسلي ۾ ڪنهن نمايان ڪاميابي جو امڪان نظر نه پئي آيو. حنا بيڪسٽر پاڻ اچي دروازو کوليو ۽ پنهنجائپ مان هن جو آڌر ڀاءُ ڪيو ۽ کيس اندر وٺي وئي. ڪجهه دير ته هتان هتان جو ڳالهيون ٿينديون رهيون. حنا ٻڌائي رهي هئي ته رڪي جي موجودگيءَ هن لاءِ وڏو ڏڍآهي.
رسمي ڳالهه ٻولهه کانپوءِ ڪرسٽوفر پنهنجي مقصد طرف آيو. “گذريل ڀيري آئون اوهان وٽ آر دستاويز جي باري ۾ پڇڻ آيو هئس. جيڪو ڪنهن نه ڪنهن حوالي سان 35هين ترميم بابت آهي. اوهانکي ياد هوندو ته هن دنيا کي ڇڏڻ مهل ڪرنل ان ڳالهه جو انڪشاف ڪيو هو. مونکي اڃا تائين آر دستاويز ملي نه سگهيو آهي. آئون هينئر به ان سلسلي ۾ آيو آهيان. ٿي سگهي ٿو ته هن ڀيري اوهانکي ڪجهه ياد اچي ويو هجي.”
“نه ڪرس! مونکي ياد آهي ته مون اهو نالو ڪڏهن به نه ٻڌو آهي. بيڪسٽر مون سان پنهنجي ڪم جي سلسلي ۾ ڪڏهن به ڳالهه ٻولهه نه ڪندو هو.”
ڪرسٽوفر هڪ ٻي رخ کان کوٽڻ جي ڪوشش ڪئي. “اوهان ڪڏهن ڪرنل جي واتان آرگو سٽي جي نالو ٻڌو؟ آرگو سٽي ايريزونا ۾ آهي.”
“نه ڪڏهن به نه ٻڌم.”
ڪرسٽوفر تي مايوسي ڇائنجڻ لڳي. “گذريل ڀيري مون ڪرنل جي ويجهن دوستن جي باري ۾ پڇيو هو. اوهان فقط هڪ نالو ٻڌايو.”
“تون ڊونالڊ ڪريڊن سان ملي سگهين يا نه.؟”
“نه! اهو ان کان اڳ ئي گذاري ويو.”
“ويچارو! حنا چيو، “تو ٿامسن کان آر دستاويز جي باري پڇيو؟”
“پڇيو هو... پر هو ڪا مدد ڪري نه سگهيو.”
“جيڪڏهن هو ڪري نه سگهيو ته پوءِ ڪرس.. آر دستاويز جي سلسلي ۾ توکي ڪنهن کان به ڪا مدد ملي نٿي سگهي. بيڪسٽر ٿامسن جي گهڻو ويجهو هو. 35هين ترميم تي ٻئي گڏجي ڪمي ڪري رهيا هئا،. بلڪه جنهن رات بيڪسٽر کي دل جو دورو پيو، هو ٿامسن ۽ هيري ايڊورڊ سان گڏ هو. هو شايد ترميم جي سلسلي ۾ ئي ڪا اهم ڳالهه ٻولهه ڪري رهيا هئا..”
ڪرسٽوفر جي لاءِ اهو نئون اطلاع هو. “هونهه! ته دوري جي رات هو ٻيئي ڪرنل سان ملڻ جي آيا هئا. اوهانکي يقين آهي.”
“اها ڳالهه آئون ڪيئن ٿي وساري سگهان.” حنا سوڳوار لهجي ۾ چيو. “بيڪسٽر فقط منهنجي خاطر اهو اصول بنايو هو ته رات جو آفيس جو ڪم نه ڪندو. مطلب اهو ڪونهي ته ڪو هو رات جو ڪم ئي نه ڪندو هو. هو ڪم ته ڪندو هو، پر اڪيلو، پر ان رات ورنن ٿامسن ملاقات تي زور ڀري رهيو هو. نيٺ بيڪسٽر کي پنهنجو اصول ٽورڻون پيو. هو ٻئي ڊنر کانپوءِ هڪدم اچي ويا هئا.”
“اوهانکي يقين هو ته هيري به ٿامسن سان گڏ هو؟”
“يقين سان ٿي چوان. ٿامسن جو ته پڪو يقين اٿم. پر هيري..... دراصل اها ڏاڍي ڀوائتي رات هئي. منهنجي ذهين ۽ سڀ ڪجهه گڏ وچڙ ٿي ويو آهي. پر آئون بيڪسٽر جي ملاقاتين جي ڊائري ڏسي يقين سان ٻڌائي سگهان ٿي. ڊائري اسٽڊي ۾ هوندي. آئون اجهو ٿي ڳولهي اچان.” اهو چئي حنا ڪمري مان هلي ويئي.
ڪرسٽوفر مايوسيءَ جي ڪُن ۾ ويٺو ٽٻيون هڻي رهيو هو. حنا کان ڪا ڪم جي ڳالهه معلوم ٿي نه سگهي. هو پنهنجي خيالن ۾ هو، اوچتو هڪ کڙڪي کيس ڇرڪائي ڇڏيو. هن مڙي پويان ڏٺو، ته کيس پردا لڏندا نظر آيا. پوءِ پردي جي پيان حنا جو پوٽو رڪي کسڪندو نڪري ويو. هن جي کاٻي هٿ ۾ اهو پور ٽيبل ٽيپ ريڪارڊ هو. جنهن کي پهريون ڀيرو ڪرسٽوفر ٺيڪ ڪيو هو.
“اي رڪي! تون پردن جي پويان ڇا پيو ڪرين... لڪي اسانجون ڳالهيون پيو ٻڌين ڇا...؟”
“هيءَ لڪڻ جي لاءِ ڏاڍي سٺي جڳهه آهي.” رڪي ڏيند ٽيڙيندي چيو.
“ٽيپ رڪارڊر ڪيئن پيو هلي.”
رڪي اُٿي بيٺو. “جڏهن کان اوهان ٺيڪ ڪيو آهي، تڏهن کان ڪا به گڙ بڙ نه ٿي آهي. اوهين ٻڌندا.” پوءِ هن جواب جو اوسيئڙو ڪرڻ کانسواءِ ريوائنڊ جو بٽن دٻايو. پوءِ اسٽاپ جو ۽ پوءِ پلي جو. ٻي گهڙيءَ حنا جو آواز اڀريو. “تو آر دستاويز جي سلسلي ۾ ٿامسن کان به پڇيو....” ان کانپوءِ هن جو پنهنجو آواز ٽيپ هلندو رهيو.
“واهه رڪي. بس ايترو ڪافي آهي.” ڪجهه گهڙين کانپوءِ ڪرسٽوفر چيو. “آئنده هتي آيس ته توکان محتاط رهندس.”
رڪي جلدي اسٽاپ جو بٽڻ دٻايو. “اوهين پريشان نه ٿيو مسٽر ڪولنس. اها منهنجي هابي آهي. منهنجو واسطو ڪنهن سرڪاري ايجنسي سان ڪونهي.”
ڪرسٽوفر متاثر اچڻ جي ڪوشش ڪئي، “هوئين تو وڏي صفائي سان ڪم ڪري ڏيکاريو آهي. توکي ته ايف بي آءِ جو ايجنٽ هئڻ گهرجي.”
“اڃا منهنجي عمر ننڍي آهي، هونئن مونکي ان ڪم ۾ وڏو مزو ايندو آهي، هن پردي جي پويان لڪي هيستائين آئون هڪ سئو کان به وڌيڪ ريڪارڊنگس ڪري چڪو آهيان. البته هڪ ڀيري ڏاڏا کي خبر پئجي ويئي.”
“هو نهه! معنيٰ ڪرنل توکي سڳ سوڌو جهلي ورتو هو؟”
“هائو...!”
“پوءِ ؟”
“هو گهڻو ناراض ٿيو. هن مونکي تنبيهه ڪئي ته آئنده ان قسم جي ٽرڪ استعمال نه ڪريان.”
ڪرسٽوفر غير شعوري طور تي پاسو بدلايو. “تو ڇا چيو؟ مون ٻڌو ڪو نه رڪي؟”
“هن چيو ته جيڪڏهن آئنده هو مونکي ان قسم جي ٽرڪ استعمال ڪندي جهليندو ته مونکي مار ڪڍندو.”
ڪرسٽوفر جي سمجهه ۾ ڳالهه هڪ گهڙي کانپوءِ آئي هو سڄو چپ ٿي ويو. ڪرنل بيڪسٽر جا آخري لفظ هن جي ڪنن ۾ گونجڻ لڳا، “آر دستاويز.... مون ڏٺو.... ٽرڪ.... وڃ...” ڏس. رڪي بيڪسٽر ڇا چيو هو. “هن چيو هو ته آئنده جيڪڏهن هن مونکي اهڙي ٽرڪ استعمال ڪندي جهليو ته مار ڪڍندو. سوال اهو هو ته ڪرنل پنهنجن آخري لفظن ۾ کيس رڪي سان ملڻ جي هدايت ڪئي هئي. يا رڪي جي ٽرڪ جو حوالو ڏنو هو” پردي جي پويان ڳالهيون ٻڌڻ جو؟ ڪٿي ائين ته ڪونهي ته ٿامسن ۽ هيريءَ سان ڳالهين جي دروان ڪرنل پردن جي چر پر کي ڏٺو ۽ کيس اندازو ٿي ويو ته رڪي اهو راز رڪارڊ ڪري ورتو آهي ۽ اها ڳالهه مون کان پهرين هوش ۾ اچڻ کانپوءِ کيس ياد آئي
ڪرسٽوفر جي سڄي جسم ۾ سنسني ڊوڙي ويئي. ڇا هو اڻ ڄاڻائيءَ ۾ هڪ اهم راز تائين پهچي ويو آهي. “رڪي! ڇا تو ان ڏينهن جي تنبيهه جي باوجود به لڪي رڪارڊنگ ڪرڻ جو شغل جاري رکيو هو.”
هن پنهنجي آواز کي هموار رکڻ جي ڪوشش ڪندي پڇيو.
“هائو، پر آئون گهڻو محتاط ٿي ويو هئس. ڏاڏا جي ڊپ ان جاسوسيءَ جو لطف اڃا به وڌائي ڇڏيو.” رڪي جواب ڏنو.
“تون ڏاڍو دلير آهين. اهو ٻڌائي ته تون ڪرنل جي ڳالهه کي ڪيترائي ڀيرا ريڪارڊ ڪيو هو؟”
“هائو! هتي گهڻو ڪري هو ئي ڳالهائيندو هو. اوهانکي ڪنهن ڏينهن ٻڌرائيندس.”
ڪرسٽوفر کيس گهورڻ لڳو. ڇهين حس کيس احتياط ۽ هوريان هوريان اڳيان وڌڻ جي هدايت ڪري رهي هئي. “تڪڙ نه ڪر” هن پنهنجو پاڻ کي چيو. پوءِ رڪي کان پڇيو. “تون ان رات واري ڳالهه ٻولهه به رڪارڊ ڪئي هئي جنهن رات ڏاڏا کي دورو پيو هو؟” سوال ڪندي ٿي هو ساهه روڪي ويهي رهيو.
“هائو، پر ڏاڏا کي دورو پوڻ کانپوءِ جيڪا وٺ پڪڙ متي. ان ۾ آئون ڊڄي ويس. پر ان کان پهرين واري سڄي ڳالهه ٻولهه جو هڪ هڪ لفظ ريڪارڊ ڪري چڪو هئس.”
“رڪي! مونکي ته يقين ئي ڪو نه ٿو اچي ته ڪو ٿامسن سان ڪرنل جي آخري ڳالهه ٻولهه جو لفظ به لفظ رڪارڊ ڪيل آهي. اهو ڪيئن ممڪن آهي؟”
“ڇو نه اڃا ڪجهه دير اڳ مون اوهانجي ڳالهه ٻولهه ريڪارڊ ڪئي آهي. ان رات ٿامسن هتي ئي ويٺو هو، جت اوهين ويٺا آهيون. ڏاڏا هت ويٺو هو، جتي ڪجهه دير اڳ ڏاڏي ويٺي هئي، ۽ مسٽر ايڊورڊ هن ڪرسيءَ تي ويٺو هو. هو ٽيئي به تو ۽ ڏاڏي جيان آر دستاويز بابت ڳالهائي رهيا هئا.”
ڪرسٽوفر جي دل ڄڻ هڪ گهڙي جي لاءِ بيهي رهي. “تو هن کي آر دستاويز بابت ڳالهائيندي ٻڌو هو؟”
“ڏاڏا ته فقط ٻڌي رهيو هو. مسٽر ٿامسن ڳالهائي رهيو هو، پوءِ اوچتو هن جي طبيعت خراب ٿي ويئي.”
“تو ڊائريڪٽر ٿامسن جو چيل هڪ هڪ لفظ ٻڌو هو؟”
“هائو! .... ۽ ريڪارڊ به ڪيو هو.”
“گفتگو صاف رڪارڊ ٿي هئي.”
“هائو! منهنجو ٽيپ ريڪارڊ فرسٽ ڪلاس آهي.” رڪي فخريه لهجي ۾ چيو.
ڪرسٽوفر چپن تي زبان ڦيريندي چيو، “تو اهوٽيپ صاف ته نه ڪري ڇڏيو آهي؟” هن پڇيو. ان جواب تي هر ڳالهه جو مدار هو.
آئون پنهنجي ڪابه ريڪارڊنگ مٽائندو نه آهيان.”
“ته ٽيپ هتي موجود آهي؟”
“نه، هينئر ته موجود ڪونهي. آئون ڏاڏا جا سڀئي ٽيپ حفاظت جي خيال کان ڏاڏا جي ڪيبينٽ ۾ رکي ڇڏيندو هئس. ان ٽيپ تي مون اي جي جي جنوري لکي ڇڏيو هو. يادگيريءَ جي لاءِ “اي جي جي” جو مطلب آهي اٽارني جنرل گرائنڊ فادر ۽ رڪارڊنگ جنوريءَ جي هئي. اها ڏاڏا جي ڳالهه ٻولهه جو آخري ٽيپ هو. پوءِ مسٽر ٿامسن ڏاڏا جي ڪيبينٽ کڻائي ورتي. اهي سڀ ٽيپون ان ۾ هيون.”
ڪرسٽوفر جي دل ٻڏڻ لڳي. “توکي ياد آهي ته آردستاويز جي ٻاري ۾ ڇا چيو ويو هو؟”
“مون صحيح ته نه ٻڌو. منهنجو ڌيان رڪارڊنگ طرف هو. پر ٻي ڏينهن مون رڪارڊنگ چيڪ ڪئي هئي. فقط ٿامسن آر دستاويز جي باري ڳالهائي رهيو هو. مونکي هاڻ ان جون ڳالهيون ياد ناهن. پوءِ ڏاڏا کي دل جو دورو پيو ۽ ڀڄ ڊڪ مچي ويئي. ڏاڏي روئي رهي هئي. آئون ڊڄي ويس. مون رڪارڊنگ بند ڪئي ۽ پردي جي پويان لڪيو رهيس. سڀني جي وڃڻ کانپوءِ ٻاهر نڪتس.”
ڪرسٽوفر رڪي جو ڪلهو ٿڦيندي کيس داد ڏنو. ان مهل حنا بيڪسٽر اچي ويئي.”هائو! ان رات ٿامسن سان گڏ هيري ايڊورڊ به هو. مون چيڪ ڪري ورتو آهي.” هن ڪرسٽوفر کي ٻڌايو.
ڪرسٽوفر، حنا جو ٿورو مڃيو ۽ ٻاهر نڪري آيو. ٻاهر اڃا به مينهن وسي رهيو هو. پر هاڻ ڪرسٽوفر جي پنهنجي وجود ۾ اميد جي چمڪندڙ اُس لهي آئي هئي. بس فقط هڪ ڪارو داغ اڃا به موجود هو. آر دستاويز جو راز ڪرنل بيڪسٽر جي فائلنگ ڪيبينٽ ۾ هو ۽ ڪيبينٽ ايڊگورهوور بلڊنگ ۾ ٿامسن جي قبضي ۾ هئي.
هن ڪار ۾ ويهندي، پگانو کي ڪنهن فون بوٿ جي ٻاهر ڪار روڪڻ جي هدايت ڪئي.”