قسط 17
پر هاڻ کيس احساس ٿي رهيو هو ته هن جو يقين ڪيترو نه بي بنياد هو. هن رسيور کڻي گهر جو نمبر ملايو، هن جو آواز ٻڌندي ئي ٻي پاسان ڪيرن آتر ويلائي مان پڇيو. “ڇا ٿيو ڪرس؟”
“صدر گلبرٽ منهنجي ڳالهه مڃڻ کان انڪار ڪري ڇڏيو آهي.” هن وراڻيو. “هن چيو ته مون وٽ ٿامسن جي خلاف ڪو به ثبوت ڪونهي.. هو کيس نه هٽائيندو.”
“اها ته ڏاڍي خراب ڳالهه ٿي، هاڻ تون ڇا ڪندين؟”
“مون کيس ٻڌايو آهي ته آئون استعفيٰ ڏيئي رهيو آهيان. توکي به اهو ٻڌائڻ جي لاءِ فون ڪريو اٿم.”
“خدا جو شڪر آهي.” ڪيرن جي لهجي ۾ بي پناهه سڪون هو.
“آئون ڪجهه ضروري ڪم اُڪلائي، پوءِ استعفيٰ موڪلي پنهنجي ميز صاف ڪندس. ڊنر تي ڪجهه دير سان پهچندس.”
“تون ناخوش پيو لڳين ڪرس.”
“هائو! آئون ناخوش آهيان. ٿامسن جي پوزيشن مضبوط آهي. هو 35هين ترميم منظور ڪرائڻ جي لاءِ سڀ ڪجهه ڪندو. هيڏانهن اڃا تائين آر دستاويز جو مسئلو به حل نه ٿيو آهي. آئون بي يارو مددگار به آهيان درپيش مسئلن جي مقابلي ۾ نااهل به.”
“سڀ ڪجهه ٺيڪ ٿي ويندو. پريشان ٿيڻ جي ضرورت ڪونهي. گهر به وڪڻي سگهجي ٿو. ان جو مطلب آهي ته ايندڙ مهيني اسين ڪيليفورنيا هلنداسين.”
“نه ڪيرن! اسانکي اڄ رات ڪيليفورنيا پهچڻو آهي.” ڪرسٽوفر هن جي ڳالهه ڪٽي چيو. سڀاڻي صبح جو مونکي اسڪرانٽو وپهچڻو آهي. مونکي تيزي سان ڪم ڪرڻو آهي. 35هين ترميم سڀاڻي منجهند جو اسيمبلي ۾ پيش ٿيندي. ڀلي آئون ناڪام ٿيان، پر وڙهندس ضرور. تون تياري ڪري وٺ. هاڻ مونکي ڪم ڪرڻو آهي. خدا حافظ.”
رسيور رکڻ کانپوءِ ڪرسٽوفر پنهنجي سيڪريٽري ماريان کي سڏيو. “ماريان! منهنجون اڄوڪيون سڀ اپائنٽمنٽس ڪينسل ڪري ڇڏ... ۽ مستقبل جو به...” هن چيو ماريان کي حيرت مان ڏسندو ڏسي چيائين.” وڃڻ کان اڳ آئون هر ڳالهه جي وضاحت ڪندس. ڪو پڇي ته ٻڌائج ته شهر ۾ ڪونهي ۽ ها سڪرانٽو وڃن لاءِ رات واري فلائيٽ ۾ منهنجي ۽ منهنجي گهر واريءَ جون سيٽون ريزرو ڪرائي ڇڏ.”
“پر مسٽر ڪولنس! اڄ رات ته اوهين شڪاگو پيا وڃو.”
“شڪاگو؟” ڪرسٽوفر بوکلائجي ويو.
“اوهانکان وسري ويو؟” سڀاڻي اوهانکي شڪاگو ۾ ايف بي آءِ جي اڳوڻن ايجنٽن جي انجمن جي ڪنويش کي خطاب ڪرڻو آهي. اوهين اتي خاص مهمان آهيو. تقرير کانپوءِ اوهانجي ٽوني هيرس سان ملاقات رٿيل آهي.”
ڪرسٽوفر کي ياد اچي ويو. ماريان صحيح چئي رهي هئي ٽوني هيرس سان جوش جي وسيلي ملاقات طئي ٿي هئي. “ماريان! شڪاگو پروگرام ڪينسل سمجهه. مونکي سڪرامنٽو پهچڻو آهي.”
“اها ڳالهه پسند نه ڪئي ويندي سائين! اوهان ته کيس متبادل مهمان خصوصيءَ جو بندوبست ڪرڻ جو به وقت نه ڏنو.”
“مهمان خاص ڇا آهي، ڪو نه ڪو راضي ٿي ويندي.” ڪرسٽوفر بي پرواهيءَ مان چيو. “آئون پنهنجي ڪم اڪلائي، پوءِ خود ئي فون ڪري کانئن معذرت ڪري وٺندس. جيسيتائين ٽوني هيرس جو تعلق آهي ته کي ٻڌائي ڇڏ ته شڪاگو جو پروگرام ملتوي. آئون ساڻس سڪرامنٽو ۾ ملاقات ڪندس. وقت، آئون صبح جو فون ڪري ساڻهن طئي ڪري وٺندس. سمجهئي!”
ماريان ڪنڌ ڌوڻي هاڪار ڪئي. پوءِ بي يقينيءَ مان پڇيو. “ڇا واقعي به اوهانجون سڀئي ملاقاتون رد ڪري ڇڏيان.”
“ها رد ڪري ڇڏ ۽ هان مون کان ٻيو ڪو سوال نه ڪج. مونکي گهڻو ڪر ڪرڻو آهي.”
ماريان جي وڃڻ کانپوءِ هن تيزي سان ڪم کي اڪلايو. امگريشن ڊپارٽمنٽ جو اهو ميمو ڏٺائين ته طبيت خوش ٿي ويس. جيڪو ايم اينڊرسن جو آمريڪا ۾ داخل ٿيڻ بابت هو. هن موڪل نامي تي صحيح ڪئي. ۽ ماريان کي اهو فوري طور تي روانو ڪرڻ جي هدايت ڪيائين. ڪم مان واندو ٿي، هو استعفيٰ لکڻ ويٺو. استعفيٰ جو مضمون گهڻو سخت هو.
استعفيٰ لکڻ کانپوءِ هو وڙڪندو ڪانفرنس روم ۾ هليو آيو ۽ الوداعي نظرن سان ڪانفرنس روم جو جائزو وٺندو رهيو. هو واپس ورڻ وارو ئي هو، جو ماريان تڪڙي تڪڙي ڪانفرنس روم ۾ آئي “سائين! ڊائريڪٽر ٿامسن اوهان سان ملڻ جي لاءِ آيو آهي.”
“ٿامسن ۽ هتي؟” ڪرسٽوفر پڇيو. ماريان هاڪار ۾ ڪنڌ ڌوڻيو. ڪرسٽوفر منجهي پيو. اهو پهريون موقعو هو، جو ٿامسن ساڻس ملڻ جي لاءِ هن جي آفيس آيو هو. اها غير معمولي ڳالهه هئي، نه چاهيندي به هو انڪار ڪري نه سگهيو،. “ٺيڪ آهي، کيس اندر موڪلي ڏي.”
ڪجهه گهڙين کانپوءِ ٿامسن ڪانفرنس روم ۾ گهڙيو ۽ هن ڏانهن وڌيو، “مونکي هيئن ڪمهلو اچڻ تي افسوس آهي، پر معاملو بي حد اهم آهي. مون نٿي چاهيو ته هي ڳالهه ٻولهه ڪنهن ٻي جي ڪن تائين پهچي. تون به پڪ سان اها ڳالهه پسند نه ڪندين.”
“ورنن! هي منهنجي آفيس آهي، تنهنجي نه، آئون پنهنجي ملاقاتين جي ڳالهه ٻولهه ٽيپ ڪرڻ جو قائل ناهيان.” ڪرسٽوفر تکي لهجي ۾ چيو.
“اها ته تنهنجي وڏي محرومي آهي.” ٿامسن پنهنجو بريف ڪيس ڪرسيءَ تي رکندي چيو. “ويهي رهه! هونئن به آئون تنهنجو ڪو گهڻو وقت نه وٺندس.”
ڪرسٽوفر ڪرسيءَ تي ويهي رهيو. هن سگريٽ دکائي هڪ ڊگهو ڪش هنيو ۽ ايش ٽري پاڻ ڏانهن کسڪائيندي چيائين. “ها ٻڌاءِ ڪهڙي ڳالهه آهي. هن نوازش جو ڪهڙو سبب آهي.”
“آئون ڪا تهميد ڪو نه ٻڌندس. ڪجهه دير اڳ صدر صاحب مونکي ٻڌايو ته تون استفعيٰ ڏيڻ جو ارادو ٿو رکين. ان جا سبب به ٻڌايائين” ٿامسن چيو، هن جي چپن عيارانه مرڪ هئي. “تو وڏي چريائپ ڪئي ورنن ٿامسن کي برطرف ڪرائڻ ۾. آئون توکي ايترو بيوقوف نه سمجهندو هئس.”
ڪرسٽوفر پاڻ تي قابو پائڻ جي ڪوشش ڪندي چيو. “مون اهو ئي ڪجهه ڪيو، جيڪو مونکي ڪرڻ گهرجي ها.”
“۽ آئون به اهو ئي ڪجهه ڪري رهيو آهيان، جيڪو مونکي ڪرڻ گهرجي.” ٿامسن طنزيه لهجي ۾ چيو. پنهنجي بريف ڪيس جو تالو کوليائين. “آئون تو بابت تحقيقات ڪرائيندو رهيو آهيان.”
“مونکي تنهنجي سرگرمين جي خبر آهي.”
ٿامسن ڇرڪي هن ڏانهن ڏٺو. “توکي خبر هئي ۽ پوءِ به تو ان سلسلي ۾ ڪجهه به نه ڪيو. مذاق پيو ڪرين؟”
“مونکي ڪجهه ڪرڻ جي ضرورت به ڪهڙي هئي. منهنجي ڪابه ڳالهه لڪيل ڪونهي.”
“ايتري پڪ سان نه چئو منهنجا مٺا.” ٿامسن چيو ۽ بريف ڪيس مان هڪ لفافو ڪڍيو، “اسان وڏي عرق ريزي سان محنت ۽ پيار سان هي ڪم ڪيو آهي.”
“تنهنجو ٿورائتو آهيان. خير هاڻ مونکي حيران ڪري ڇڏ ته هن ۾ ڇا آهي ۽ توکي ڪهڙي معلومات ملي آهي.”
“ضرور... ضرور ٻڌائيندس اها ڳالهه جيڪا اوهان ڄاڻي ٻجهي لڪائي رکي آهي. يا ايئن به ٿي سگهي ٿو ته خود توکي به ان جي خبر نه هجي.” ٿامسن چيو ۽ ڪرسٽوفر جي منهن جي سامهون هڪ لفافو لهرايو. “تون ان ترميم جو رستو ڪٽي رهيو آهين، جيڪا ملڪ کي تباهيءَ کان بچائي سگهي ٿي. تون منهنجي معاملن ۾ ٽنگ اٽڪائي رهيو آهين، پر پنهنجي گهر ۾ نه ڏٺو اٿئي. صاف سٿري ماضيءَ جي دعويٰ ڪرڻ کان اڳ پنهنجي واسطيدارن کان پڇي وٺڻ کپي ها.”
“ڇا ٿو چوڻ چاهين تون؟”
“تو ان عورت سان شادي ڪئي آهي، جنهن جو ماضي چڱو خاصو مشڪوڪ آهي.”
ڪرسٽوفر جو رت ٽهڪڻ لڳو. هو ٿامسن ته هٿ کڻي وجهي ها، پر تجسس کيس روڪي وڌو. اهو ڄاڻڻ بي حد ضروري هو ته ٿامسن جي صندوق ۾ ڪهڙي بلا آهي. هن صبر کان ڪم وٺندي چيو، “ورنن! مونکي خبر ڪونهي ته تون ڇا ٿو چوڻ چاهين، پر آئون توکي صاف صاف ٻڌائڻ پيو چاهيان ته آئون توکان پنهنجي زال يا پاڻ سان لاڳاپيل ڪنهن به شخص جي باري ۾ ڪا به ڳالهه ٻڌڻ يا ڪرڻ نٿو چاهيان. منهنجي ذات جي باري ۾ اڳ ۾ ئي ڇنڊ ڇاڻ ٿي چڪي آهي. مونکي پاڻ بابت وڌيڪ جاچ تي ڪو به اعتراض ڪونهي باقي سڀ بيڪار آهي.”
ٿامسن تي ڪو به اثر نه ٿيو. “ڳالهائڻو ته توکي پوندو ڪرس. تون پاڻ ئي ڳالهائيندين، پهرين جاچ ۾ هڪ اهم ڳالهه اسان جي نظرن کان رهجي ويئي هئي.”
“آئون تنهنجي ۽ منهنجي جهيڙي ۾ پنهنجي زال کي گهلڻ پسند نه ڪندس.”
“ان جو مدار تنهنجي رويي تي آهي. منهنجي ڳالهه ته ڌيان سان ٻڌ. ۽ ان موجب عمل ڪر. نه ته تنهنجي زال عدالت ۾ جج ۽ جيوري جي سامهون بيان ڏيندي نظر ايندي. وضاحت ڪريان!”
ڪرسٽوفر جي دل ٻڏڻ لڳي. ان ملاقات جي دوران هو پهريون ڀيرو پريشان ٿيو. “ٺيڪ آهي توکي جيڪو چوڻو آهي، سو چئو” هن ڪوشش ڪئي ته سندس لهجي مان ڪمزوري جو اظهار نه ٿئي.
ٿامسن پنهنجي هٿ ۾ موجود ڪاغذن تي نظر وڌي ۽ چيو. “تون ڪيرن گرانٽ سان شادي ڪئي ته کيس بيوهه ٿيندي هڪ سال ٿيو هو سندس مڙس جو نالو ٿامس گرانٽ هو، ٺيڪ آهي نه!؟”
“بلڪل ٺيڪ آهي.”
“غلط آهي.” ٿامسن سوڀاري لهجي ۾ چيو “گرانٽ، ڪيرن جي پيءُ جو نالو آهي. هن جي مڙس جو نالو ٿامس رائولي هو.”
ڪرسٽوفر ڪجهه سمجهيو، ڪجهه نه سمجهيو، پر ڪيرن جو بچاءِ ڪرڻ بي حد ضروري هو. “ان سان ڪهڙو ٿو فرق پوي، بيواهون اڪثر پنهنجي نالي سان گڏ پيءُ جو نالو استعمال ڪنديون رهنديون آهن.” هن بي پرواهيءَ مان وراڻيو.
“خير تون ساڻس لاس اينجلس ۾ ملين، جتي هوءَ ماڊل جي حيثيت سان ڪم ڪندي هئي. ان سان اڳ هوءَ پنهنجي مڙس سان گڏ......”
“ميڊيسن... وسڪوينس ۾ رهندي هئي.” ڪرسٽوفر چيو.
“هن توکي غلط ٻڌايو. هن جو مڙس فورٽ وٿ ٽيڪساس ۾ رهندو هو.”
“ورنن مونکي انهن ڳالهين جي ڪهڙي پرواهه ٿي سگهي ٿي.”
“هئڻ کپي.” ٿامسن سرد لهجي ۾ چيو. “توکي خبر آهي ته هن جو مڙس هڪ حادثي ۾ فوت ٿيو هو.”
“حادثو! واقعي... ڪهڙو حادثو؟”
“مون ڪڏهن به ان موضوع تي تفصيلي ڳالهه ٻولهه نه ڪئي. منهنجي نظر ۾ اها غير اهم ڳالهه آهي. هونئن منهنجو خيال آهي ته کيس ڪنهن ڪار ڌر هنيو هو.”
“ڪار، نه ڪرس نه! کيس ويجهڙ کان گولي هڻي ماريو ويو هو.”
ٿامسن سوڀاري لهجي ۾ چيو . “کيس قتل ڪيو ويو هو.”
ڪرسٽوفر ذهني طور تي ڌچڪي جي لاءِ تيار هو، پر هي ڌچڪو هن جي توقع کان وڌيڪ سخت هو.
“واقعن مان ان ڳالهه جو اشارو ملي ٿو ته ڪيرن پنهنجي پهرين مڙس جي قاتل هئي. هوءَ گرفتار به ٿي. مٿس ڪيس به هليو. پر جيوري چئن ڏينهن تائين مُنجهيل رهي. نيٺ جيوري جي عدم اتفاق جي ڪري هوءَ آزاد ٿي ويئي. هن جي پيءُ پنهنجو اثر رسوخ استعمال ڪيو هو. عملدارن فيصلو ڪيو ته ڪيس ٻيهر نه هلايو ويندو. ائين ڪيرن کي آزادي ملي.”
“آئون يقين نٿو ڪري سگهان.” ڪرسٽوفر پاڻ سنڀاليندي چيو.
ٿامسن ڪاغذ هن ڏانهن وڌايا. “هن ۾ ڪيس جا سڀئي تفصيل ۽ اخباري ٽڪرا موجود آهن. جيوري جيڪڏهن تنهنجي زال کي ڏوهاري قرار نه ڏنو ته بي ڏوهي به نه سمجهيو. هوءَ چئن ڏينهن تائين ڪنهن فيصلي تي پهچڻ جي ڪوشش ڪندي رهي. تنهنڪري مونکي ان ۾ دلچسپي پيدا ٿي. مون کي پنهنجن ايجنٽن کي ان ڪيس جي جانچ تي مقرر ڪيو. هنن شاهدن کان بيان ورتا، ائين هڪ نئين شاهدي سامهون آئي جنهن کي الائجي ڇو نظر انداز ڪيو ويو هو. بهرحال ايف بي آءِ ڪڏهن به ڪچو ڪم نه ڪندي آهي.”
ڪرسٽوفر ڪاغذن ڏانهن هٿ نه وڌايو. هو فڪرمند نگاهن سان پنهنجي حريف کي ڏسندو رهيو.
“اسانکي هڪ نئون شاهد مليو آهي. هڪ عورت جنهن جي اها دعويٰ آهي ته هن ڪيرن کي ٿامس رائولي کي قتل جي ڌمڪي ڏيندي ٻڌو هو. بلڪه ڏٺو هو. ٿامس جي گهر مان نڪرڻ مهل هن ڪيرن کي ريوالر هٿ ۾ ۾ کڻي پنهنجي مڙس جي لاش جي ويجهو بيٺل ڏٺو هو.” ٿامسن ٿورو خاموش رهيو. پوءِ چيائين “ڳالهه اتي پوري نه ٿي مونکي اهو بيان ڪندي سٺو نه ٿو لڳي ته جيڪڏهن ان شاهد بيان ڏنو ته چڱو خاص گند سامهون اچي ويندو.”
ڪرسٽوفر پنهنجي نڙي ۾ ڪا شيءَ اٽڪندي محسوس ڪئي. پر هن جيئن تيئن ڪري پاڻ کي سنڀاليو.
“تنهنجي زال پنهنجي پهرين مڙس کان پيءُ جي گهر وڃڻ جو بهانو ڪري لڳ ڀڳ هر هفتي ڪيڏانهن ويندي هئي. نيٺ ٿامس رائولي کي شڪ ٿي پيو. هن زال جو پيڇو ڪيو ته خبر پئي هاڻ ڪيئن بيان ڪريان....... ائين سمجهه ته تنهنجي زال هوسٽن ۾ جنسي بي راهه روي جو شڪار ماڻهن جي هڪ ٽولي ۾ شامل هئي. تفصيل ٻڌائڻ جي مون ۾ همٿ ڪونهي.”
“اهو سفيد ۽ ڪنو ڪوڙ آهي. جنهن جي توکي به خبر آهي.”
ڪرسٽوفر آپي مان ٻاهر نڪري، ڪرسيءَ تان اٿي کڙو ٿيو.
ٿامسن پرسڪون ويٺو رهيو. “ڪاش ايئن ئي هجي ها. پر اسانجن شاهدن خود ڪيرن جي واتان انهن سڀني ڳالهين جو اعتراف ٻڌو آهي. شاهد اسانکي نجي طور تي جيڪو بيان ڏنو آهي، اهو خود پڙهي وٺ.”
“ان جي ضرورت ڪونهي.”
“بهرحال! اسانجا شاهد اهڙن معاملن ۾ ڦاسڻ نه چاهيندا آهن. پر منهنجي مجبور ڪرڻ تي کيس بيان ڏيڻو پيو. ٻيهر ڪيس هلڻ جي صورت ۾ به هوءَ بيان ڏيڻ تي مجبور ٿيندي. هن ڀيري جيوري جي سامهون ڪيس مضبوط هوندو ۽ هو آخري نتيجي تي پهچڻ کانسواءِ رهي نه سگهندي. تنهنڪري مون سوچيو ته توکي ٻڌائي ڇڏيان. تون منهنجو ساٿي آهين ۽ مونکي ڪيرن سان همدردي به آهي. هن جو پهريون مڙس ڪو سٺو ماڻهو نه هو. هن ڪيرن سان دولت جي خاطر شادي ڪئي هئي. هو شايد ڪيرن کي هن جي جنسي بي راهه روي جي حوالي سان به بليڪ ميل ڪري رهيو هو. مون جيان تون به صدر جي ٽيم جو ميمبر آهين. توکي ڦڪو ٿيندي ڏسڻ نٿو چاهيان. اهو به اهڙي خراب وقت ۾، جڏهن حالتون وس ۾ رهيون آهن، نه ته آئون ان شاهد جي شاهدي کي سدائين جي لاءِ وساري ڇڏيندس.”
ڪرسٽوفر جي حالت خراب ٿيڻ لڳي. هن جو خيال هو ته ٿامسن، ڪيرن جي ڪنهن ڪمزوريءَ جي حوالي سان کيس ڌمڪائيندو، پر هو ته کلم کلو بليڪ ميل ڪري رهيو هو. هن جو وجود ٿامسن جي نفرتن جي باهه ۾ ٻري رهيو هو. هن کان اڳ ڪڏهن به ڪنهن کي قتل ڪرڻ جي باري ۾ سوچيو به نه هو. پر هن گهڙيءَ اها خواهش ايتري ته شدت سان اُڀري، جو کيس پاڻ کان ڊپ ٿيڻ لڳو. هن ڏاڍي ڏکيائيءَ سان پاڻ کي قابو ۾ رکيو. هو اندر ئي اندر ڏڪندو رهيو. ڳچ دير کانپوءِ هو جڏهن ڳالهائڻ جي لائق ٿيو ته هن چيو “تو چيو ته حالتون وس ۾ رهيون ته تون شاهد جي شاهديءَ کي سدائين جي لاءِ وساري ڇڏيندين. ان جي وضاحت ڪر. تون مون کان ڇا ٿو چاهين؟”
“مونکي فقط تنهنجي سهڪار جي گهرج آهي ڪرس... اهو به بلڪل ٿورو!” ٿامسن چيو .”آئون فقط اهو ٿو چاهيان ته تون بدستور صدر جي ٽيم ۾ شامل رهه ۽ آخر تائين 35هين ترميم جي حمايت ڪندو رهه. تنهنجي استعفيٰ ۽ ترميم جي مخالفت مونکي قبول ڪونهي. منهنجي خاموشي جي فقط ايتري قيمت آهي.”
“سمجهيم....” ڪرسٽوفر، ٿامسن کي ڪاغذ لفافي ۾ ۽ لفافو بريف ڪري ۾ رکندي ڏٺو. “مونکي هي ثبوت ڪو نه ڏيکاريندين؟”
“هي مون وٽ ٺيڪ آهن.... توکي جيڪو ڪجهه پڇڻون آهي، پنهنجي زال کان پڇ.”
“گهٽ ۾ گهٽ ان نئين شاهد جو نالو ته ٻڌاءِ.”
ٿامسن مرڪيو. “اهو به نا مناسب ٿيندو. جيڪڏهن تون کيس ڏسڻ ۽ ملڻ چاهين ٿو ته پوءِ هن سان عدالت ۾ ئي ملي وٺج.” ٿامسن بريف ڪيس لاڪ ڪيو.” هاڻ سڀ ڪجهه تنهنجي رويي تي مدار ٿو رکي.”
“ورنن ٿامسن! تون هن وقت يقيني طور تي هن روءِ زمين تي موجود سڀني کان وڌيڪ غليظ ماڻهو آهين.” ڪرسٽوفر گار ڏيندي چيو.
ٿامسن جي مرڪ وڌيڪ گهري ٿي ويئي. “منهنجا والدين اها ڳالهه ٻڌن ها ته عملي طور تي ان جي ترديد ڪن ها.” هن گار جو حوالو ڏيندي چيو. “منهنجو ڏوهه آهي ته فقط اهو ته آئون پنهنجي ملڪ سان بي پناهه محبت ٿو ڪريان. تنهنجو ڪو ڏوهه آهي ته اهو ته تون پنهنجي ملڪ سان گهٽ محبت ڪرين ٿو. تمام گهٽ، هن وقت آئون وطن جي محبت جي ڪري توکان تنهنجو آخري فيصلو پڇي رهيو آهيان.”
ڪرسٽوفر نفرت واري نگاهه سان کيس ڏسندو رهيو. نيٺ هن هٿيار ڦٽا ڪري ڇڏيا. هن ڪرسيءَ تي سوڙهو ٿيندي چيو. “تون کٽي وئين. هاڻ مونکي ٿورو تفصيل سان ٻڌاءِ ته تون مون کان ڇا ٿو چاهين؟”
•
ازدواجي زندگيءَ جي دوران اهو پهريون موقعو هو، جو ڪرسٽوفر، ڪيرن ڏانهن ويندي خوش ڪو نه هو. ٿامسن جي وڃڻ کانپوءِ هن جي دل ڪم ۾ نه لڳي. ان هوندي به هو آفيس ۾ ويٺو رهيو. کيس اڪيلائي جي گهرج هئي. هن سوچڻ ٿي چاهيو. سندس اندر پاڻ ۾ ٽڪرائجندڙ جذبا سبب ڀڃ ڊاهه پيدا ڪري رهيا هئا. ڪيرن جي ماضي جي باري ۾ ڄاڻي هن کي سخت صدمون رسيو هو ۽ ڳالهه مايوس ڪندڙ به هئي ته ڪيرن اهو سڀ ڪجهه کانئس لڪائي رکيو هو. هن جي لاءِ فيصلو ڪرڻ ڏکيو هو ته ڪيرن پنهنجي مڙس کي قتل ڪيو هوندو يا نه؟ اهو فيصلو ته جيوري سڄو ڪيس ٻڌڻ کانپوءِ چئن ڏينهن تائين غور ۽ ويچار جي باوجود ڪري نه سگهي هئي. اهو ڊپ ڌار هو ته ٿامسن ٻيهر ڪيس جي شروعات ڪرائي ته ڪيرن کي نقصان پهچي سگهي ٿو.
ٿامسن ڪيرن جي نجي زندگيءَ جي باري ۾ جيڪي ڪجهه چيو هو اهو تصويري شڪل ۾ هن جي نظرن جي سامهون ڦري رهيو هو ۽ اهو سڀ کان وڏو عذاب هو، ڪرسٽوفر کي ان ڳالهه تي يقين نه هو. پر اهي خوفناڪ تصويرون، جن کي هو نه ڊاهي ٿي سگهيو نه وري جهٽڪي ٿي سگهيو.
ڪرسٽوفر کي سمجهه ۾ نه پي آيو ته هو ڪيرن جي منهان منهن ڪيئن ٿيندو. انهن سڀني مونجهارن جي بار هيٺان دٻيل هو گهر ۾ گهڙيو. ڪيرن هن جو کڙڪو ٻڌي کيس سڏيو. هو مختصر وراڻي ڏيئي بيڊ روم ڏانهن وڌي ويو. هو ڪوٽ لاهي رهيو هو، جو ڪيرن اچي ويئي. “مون سامان پيڪ ڪري ورتو آهي.” هن چيس. “اسين لاس اينجلس هلئون ٿا نه!؟”
“نه!” ڪرسٽوفر مئل لهجي ۾ چيو.
ڪيرن هن ڏانهن وڌندي ڇرڪي بيهي رهي. “ڇو.؟ تو استعفيٰ نه ڏني ڇا؟” هن جو نظرون ڪرسٽوفر جي چهري جو جائزو وٺڻ لڳيون.
“نه، مون استعفيٰ لکي ورتي هئي، پر پوءِ ڦاڙي ڇڏيم، ٿامسن مون سان ملڻ آيو هو. هن مونکي مجبور ڪري ڇڏيو.”
“مجبور ڪري ڇڏيو. ٿامسن” ڪيرن تيزيءَ سان سوچي رهي هئي. “منهنجي ڪري” هن پڇيو.
“توکي ڪيئن خبر پئي؟” ڪرسٽوفر جي لهجي ۾ حيرت هئي.
“مونکي خبر هئي ته اهو ئي ٿيندو. هو توکي روڪڻ جي لاءِ سڀ ڪجهه ڪري سگهي ٿو. ان رات مسٽر ينگ تنبيهه ڪري ڇڏي هئي ۽ ان رات آئون گهڻي ڊنل هيس ڪرس. مون توکي سڀ ڪجهه ٻڌائڻ ٿي چاهيو پر تون سمهين رهين. مون سوچيو ته سڀاڻي ٻڌائيندس، پر صبح ڪجهه اهڙي ته تيزي سان ٿيو، جو مونکي مهلت ئي نه ملي، مونکي توکي ٻڌائڻ کپي ها، خدا مونکي معاف ڪري، مون وڏي بيوقوفي ڪئي. اها خراب ڳالهه تون منهنجي واتان ٻڌين ها ته ڪر چڱو هو.”
“هائو ڪيرن.... مونکي انهن ڳالهين جي خبر هئڻ کپي ها. فقط توکي تحفظ ڏيڻ جي لاءِ.”
“تون صحيح پيو چوين. پر منهنجي تحفظ جي ڪا به اهميت ڪونهي.” ڪيرن هن جو هٿ جهلي ورتو. “ٿامسن توکي اهوئي ٻڌايو آهي ته منهنجي پهرين مڙس کي فورٽ ورٿ ۾ پنهنجي گهر جي بيڊ روم ۾ شوٽ ڪيو ويو هو. اها حقيقت آهي، اهو به سچ آهي ته آئون اڪثر وڏي سڏ هن جي موت جي خواهش ڪندي هيس. اسان اڪثر پاڻ ۾ وڙهندا رهندا هئاسين. ان رات به پاڻ ۾ وڙهيا هئاسين، آئون گهران نڪتيس ۽ بابا وٽ هلي ويس. پوءِ مون واپس اچڻ جو فيصلو ڪيو. مون پنهنجي ازدواجي زندگيءَ کي هڪ آخري موقعو ڏيڻ تي چاهيو، آئون واپس آيس ته ٿامس مري چڪو هو. مونکي خبر ڪونهي ته هن کي ڪنهن قتل ڪيو. پر اسانجي وچ ۾ جهيڙي جا آواز ماڻهن ٻڌا هئا. قدرتي طور ان قتل جو شڪ مونتي ڪيو ويو. ڪيس به هليو، شاهديون واقعاتي نوعيت جون هيون. پر ڊسٽرڪٽ اٽارني جنرل نئون هو. هن پنهنجو نالو ٺاهڻ جي لاءِ ڪمزور ڪيس ۾ به جان وجهڻ جي ڪوشش ڪئي. اهو عرصو منهنجي لاءِ ڏاڍو اذيت وارو هو.”
“ٿامسن جو چوڻ آهي ته جيوري متفق فيصلو ڪري نه سگهي هئي، تنهنڪري تنهنجي جان بچي.”
“غضب خدا جو!” ڪيرن ڪاوڙ جيان چيو. “ٻارنهن مان يارنهن جج مونکي بي ڏوهي قرار ڏيئي رهيا هئا. فقط هڪ جج جي ڪري فيصلو چئن ڏينهن تائين رڪيو رهيو ۽ ان جو سبب به اهو هو ته قتل جو شڪ منهنجي پيءُ تي ڪيو پي ويو. ڪيس ايترو ته ڪمزور هو جو ڊسٽرڪٽ اٽارني جنرل اهو خود ئي واپس وٺي لاٿو هو. اها آهي سڄي حقيقت. مون کي خبر هئي ته آئون بي گناهه آهيان ۽ پوءِ توسان محبت به ڪرڻ لڳي هيس. مون توکي وڃائڻ نٿي چاهيو. مون نئين سري سان زندگي شروع ڪرڻ ٿي چاهي. پر مونکي خوشي آهي ته مون اها ڪڙاڻ به ڳوري ورتي. هاڻ توکي سڀ خبر آهي.”
“ٿامسن جي دعويٰ آهي ته کيس هڪ نئون شاهد مليو آهي، هڪ عورت جنهن توکي هٿ ۾ ريوالر کڻي ٿامسن جي لاش وٽ بيٺل ڏٺو هو.”
“اهو ڪوڙ آهي، صفا ڪوڙ آهي، ان لاءِ ته آئون بي ڏوهي آهيان. آئون اتي پهتيس ته هو اڳ ۾ ئي قتل ٿي چڪو هو.”
ڪرسٽوفر کيس ڌيان سان ڏسندو رهيو. کيس احساس ٿي ويو ته ڪيرن سچ پئي ڳالهائي. پر ذهن جي پردي تي ڪيرن جي مفروضه جنسي زندگي جي فلم اڃا به هلي رهي هيس. “ڪيرن اڃا ڪجهه ٻيون ڳالهيون آهن.” هن دٻيل لهجي ۾ چيو. “مونکي توتي ڀروسو آهي، پر اهو سڀ ڪجهه توکي ٻڌائڻ پوءِ به ضروري آهي، ان شاهد جي بيان موجب.....”
ڪرسٽوفر هٻڪندي هٻڪندي کيس سڀ ڪجهه ٻڌائي ڇڏيو. ڪيرن جو منهن صفا هيڊو ٿي ويو ۽ ائين لڳو ته اجهو ٿي ڊهي پئي. “او منهنجا خدا! ايتريون تهمتون. هيترا بهتان... خدا جو قسم ڪرس... هڪ لفظ ۾ به سچائي ڪونهي. آئون... ڇا آئون ائين ٿي سگهان ٿي. آئون ته اهو تصور به نٿي ڪري سگهان. تون تون ڇا تون مونکي نٿو سڃاڻين. تون به مونکي سڃاڻين ٿو. ڇا آئون بي حيا آهيان. تو تو ته منهنجو شرميلو پڻ ڏٺو آهي ڪرس..... آئون ايئن ٿي سگهان ٿي.”
“تون ڄاڻين ٿي ته مون ٿامسن جي انهن ڳالهين تي هڪ گهڙيءَ جي لاءِ به يقين ناهي ڪيو.”
“آئون پنهنجي ٿيندڙ ٻارڙي جو قسم ٿي کڻان.”
ڪرسٽوفر هن جي وات تي هٿ رکي ڇڏيو. “مونکي توتي يقين آهي ڊارلنگ.... پر ان شاهد کي موقعو ڏنو ويو ته عدالت ۾.”
“شاهد جو نالو ڪهڙو آهي.؟” هن ڀيري ڪيرن جي لهجي ۾ اعتماد هو. ۽ اکين مان عزم جهلڪي رهيو هئس.
“ٿامسن منهنجي زور ڀرڻ جي باوجود به شاهد جو نالو نه ٻڌايو. هن ان شاهد کي تلوار جيان اساجي مٿن کان لڙڪائي ڇڏيو آهي. هن ڌمڪي ڏني آهي ته جيڪڏهن مون ڪا گڙ ٻڙ ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي ته هو ڪيس کي ري اوپن ڪرائيندو.”
ڪيرن هن سان چهٽي سڏڪڻ لڳي. “اوهه ڪرس ..... ڪرس..... اهو سڀ منهنجي ڪري توسان پيو ٿئي.”
“ڪيرن ڊارلنگ... ڪنهن شئي جي ڪا به اهميت ڪو نهي. منهنجي لاءِ فقط تون اهم آهين.” ڪرسٽوفر هن کي ٿڦڪيندي چيو. “مونکي توتي يقين آهي ٿامسن تي ڌوڙ وجهه. آئندهه پاڻ ان موضوع تي بنهه نه ڳالهائينداسين.”
”نه ڪرس! توکي ٿامسن سان وڙهڻو پوندو. اسانکي ڊڄڻ جي ضرورت ڪونهي. منهنجو ضمير صاف آهي. هو جيڪو چاهي سو ڪري. سچ کي نقصان پهچائي نٿو سگهي. تو کي بليڪ ميلنگ جي نتيجي ۾ خاموش ناهي رهڻو. توکي 35هين ترميم جي خلاف وڙهڻو آهي. جمهوريت جي خاطر، ملڪ ۽ قوم جي خاطر.منهنجي خاطر.”
“آئون وڙهي نٿو سگهان.” ڪرسٽوفر کي هڪ پاسي هٽائيندي چيو. “آئون توکي وڌيڪ تڪليف پهچڻ نه ڏيندس. خاص ڪري اهڙي وقت ۾ جڏهن تون ماءُ بڻجڻ واري آهين. سڀ ڪجهه وساري ڇڏ.”
“پر ڪرس! تنهنجي نه وڙهڻ جو مطلب اهو ٿيو ته تون مون تي نه پر ٿامسن جي ڪهاڻي تي يقين ٿو رکين.”
“اهو غلط آهي! بس آئون توکي وڌيڪ تڪليفون سهندي ڏسي نٿو سگهان، جن جي تون سزا وار به ناهين.”
“ڏس ڪرس! تون خاموش رهين ته ڪيليفورنيا اسيمبلي سڀاڻي 35هين ترميم جي توثيق ڪري ڇڏيندي ۽ ٽن ڏينهن کانپوءِ سينٽ به. خدا جي واسطي ڪرس. ان تباهي کي روڪ.”
ڪرسٽوفر گهڙي ۾ ڏٺو. “ڪيرن مون وٽ فقط ويهه منٽ آهن ان دوران مونکي ماني کائڻي آهي. ڪپڙا به بدلائڻا آهن ۽ ٽوني هيرس کي فون به ڪرڻي آهي. سڀاڻي مونکي شڪاگو ۾ ايف بي آءِ جي اڳوڻن ايجنٽن جي ڪنوينشن کي خطاب به ڪرڻو آهي. باقي ڳالهيون سڀاڻي رات واپسي تي ٿينديون. بس اهو ياد رکج ته آئون توسان محبت ٿو ڪريان.”
“هائو! ڪرس” ڪيرن مايوس لهجي ۾ ڀڻ ڀڻ ڪندي چيو. “جيڪڏهن سڀاڻي رات آئي ته....”
•