راڳ جو راڻو
صوفي صاف هو سدا نماڻو.
سنڌڙي هن جو مُلڪ اباڻو،
مارُن لاءِ هو موتيءَ داڻو.
لوليون ڏيئي هو ٻارنِ کي،
ريجهائيندو هو پيارنِ کي.
اول ڌڻيءَ جو نالو کڻجي،
حق ۽ سچ جو نعرو هڻجي.
محبت ۾ مخمور هيو هو،
هند، سنڌ ۾ مشهور هيو هو.
سُور ۽ سختيون سهندي، سهندي،
پيتو جام شهادت کلندي.
اَمَر ٿيو هو اَمَر ئي رهندو،
اهڙو ”گوهر“ ٻيو ڪو نه ٿيندو.
ڀڳت ڪنور هو راڳ جو راڻو،
صوفي صاف هو سدا نماڻو.