ٽه سٽا
ڌرتيءَ جي دشمنن لئه،
وڙهندا هوشو، دودا.
———
منهنجا پٽڙا جڳ کان پيارا،
ڪڏهن نه ڪوسو واءٌ لڳين،
سنڌ امڙ جا جيءُ جيارا.
———
ڏسندي ڳاڙهو ٻيرُ،
ٻالڪ ڊوڙيو ٻِيرَ ڏانهن،
ترڪي پيڙس پَيرُ.
———
ڪانوَنِ جي ڪانءَ، ڪانءَ،
سرءُ جي موسم ٿڪل، نٻل،
ٻارن جو شَور مٿان.
———
ڊوڙندا رهيا ٻار،
پڪڙي نه سگهيا پوپٽ،
مڃي ويٺا هار.