جاڳ او ٻالڪ جاڳ
دنيا ۾ سوڀاري رهندي،
سهڻو پنهنجو ماڳ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.
سُستي ڇَڏِ چُستي ڪَرِ تون،
علم بهتر آ ڄاتو مون،
هاڻي ٿيءُ سجاڳ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.
رهڻي ناهي ڪائي رات،
ڦٽندي نيٺ ته ڪا پرپات،
ڳاءِ اَمنُ جو راڳ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.
پڙهي پو عالم ٿيندين،
جوت علم جي جاري رکندين،
تنهنجي دم سان ڀاڳ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.
پڙهه تون ٻالڪ ننڍ ڦٽائي،
دنيا ڪاٿي پهتي آهي،
ماڻيندين پو ماڳ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.
ڪاهل ننڊ ۾ غَرقُ آهي،
جاهل جو هي مَرڪُ آهي،
ڇڏتون اهڙو نڀاڳ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.
ڌرَتي پنهنجي سَرتي آهي،
جيڪا توکي پرتي آهي،
لڳي نه تنهن کي داغ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.
تنهنجي جاڳڻ سان ئي پيارا،
”گوهر“ لڳندا سنڌ جا نعرا،
تنهنجي هٿِ آ واڳ،
جاڳ او ٻالڪ جاڳ،
ڀلو تنهنجو ڀاڳ.