اُڀ تي ڄڻ هي تارا آهن!!
گيت خوشيءَ جا ڳايو ٻارو،
نينهن وطن سان لايو ٻارو،
نفرت نانءُ مٽايو ٻارو،
نچندا ڪڏندا اچو اي ٻارو،
ڀڄندا ڊڪندا اچو اي ٻارو.
گوهر سنڌيءَ مٿئين شعر ۾ ٻارن کي هڪ نصيحت ڪئي آهي جنهن ۾ خوشيءَ جي گيتن جو ذڪر ڪيو آهي. ۽ وطن سان محبت رکڻ، نفرت مٽائڻ جو ذڪر پڻ ملي ٿو. نچڻ ڪڏڻ، ڀڄڻ، ڊڪڻ جيڪو ٻارن جي فطرت ۾ شمار ٿئي ٿو. ان کي گوهر سنڌي سٺي ڪاريگريءَ سان بيان ڪري ويو آهي. ان علاوه ڌرتيءَ جي ٻارن سان پيار ڪرڻ جو اظهار هيٺين شعر ۾ ملي ٿو.
سنڌڙيءَ جا هي پيارا ٻار،
وڻن پيا هي سارا ٻار،
پاڻ ۾ سارا ڀائر آهن،
اُڀ تي ڄڻ هي تارا آهن!
سنڌڙيءَ جا هي پيارا ٻار.
شاعر ڌرتيءَ جي ٻارن سان پيار ڪري ٿو، هن کي ديس جا ٻار پيارا لڳن ٿا، شاعر فطرتي طور ان احساس ۾ رهي ٿو ته ديس جا ٻار پاڻ ۾ ڀائر آهن، اهي ڪائنات جي سونهن آهن، ٻار ان جي نظر ۾ آڪاش جا ستارا آهن، اهڙي قسم جا خيال معصوم ٻارن جي تربيت ڪرڻ لاءِ ڪارآمد ثابت ٿيندا. وقت جي حوالي سان گوهر سنڌيءَ جو هڪ نظم آهي، جيڪو هن طرح آهي:
وقت سان ٻالڪ پيار ڪندو ڪر،
علم سندو اظهار ڪندو ڪر،
وقت سان گڏجي جيڪو هلندو،
سو ئي ”گوهر“ منزل رسندو.
مٿين نظم جي بندن ۾ شاعر وقت جي قدر ڪرڻ جي ڳالهه ڪئي آهي، وقت جو وهڪرو سدائين هڪ جهڙو نه رهندو آهي. ڪڏهن اهنجو ته ڪڏهن سهنجو. ان حوالي سان وقت سان پيار ڪرڻ کپي. ان کي ائين ضايع نه ڪجي ۽ سالڪن جي صحبت ۾ رهي علم جو ئي اظهار ڪجي. جنهن مان زندگيءَ جون واٽون اسان کي ملن ٿيون. بهرحال گوهر سنڌيءَ جو ٻاراڻي ادب ۾ هي شعري مجموعي ”جاڳ او ٻالڪ جاڳ“ هڪ تمام وڏو اضافو آهي. ان کي ٻار شوق سان پڙهندا ۽ ٻاراڻن ٻولن مان نصيحت پرائيندا. جيڪا شاعر سان گڏ اسان سڀني علم پرور ۽ تخليق ڪارن جي ڪوشش هوندي آهي..!
وحيد محسن
(شڪارپور)