سنڌي الف، بي پٽيءَ جا ٻه سٽا
علم جي وڌي سِڪ.
——–—————
3. ٻي ٻُڪ ۽ ڀي ڀتِ،
ادب هجي، جتِ ڪٿِ.
——–—————
5. تي تارو- ٿي ٿيلهو،
ساٿ ڏي، رَهُه نه اڪيلو.
——–—————
7. ٽي ٽوپي- ٺي ٺوٺِ،
ڪيراءِ ڪتاب نه هيٺ.
——–—————
9. ثي ثواب - پنهنجي پي پَڳَ،
تون ڏيکار ڀُلين کي دَڳ.َ
——–—————
11. جيم جتي- ڄي ڄِڀَ،
پَٽِ ٻنيءَ مان ڊڀَ.
——–—————
13. جهي جهرڪي- ڃي مُڃَ،
صحرا سڄو ئي سُڃ.
——–—————
15. چي چنڊ - ڇي ڇَٽي،
”گُل“ رسي وَٽي.
——–—————
17. هي حَجمُ- خي خَچرُ،
”رستم “منهنجو گهرُ.
19. دال درُ- ڌال ڌو ٻي،
هڻ نه مڪتب کان گهو ٻي
——–—————
21. ڏال ڏيڏر- ڊال ڊيلَ،
اُٿجي صبح جو سويلَ.
——–—————
ڍال ڍڳو- ذال ذرو،
واپس مڪتب ڏي ورو.
——–—————
25. ري ريل- ڙي ماڙي،
مُرڪي ملائج تاڙي.
——–—————
زي زنجير - سين سيٽي،
استاد ڪرائي پي ٽي.
——–—————
29. شين شينهن- صاد صوف،
ڪم سان رهه مصروف.
——–—————
31. ضاد ضعيف-طوئي طوطو،
کاءُ نه پاڻيءَ منجهه غوطو.
——–—————
33. ظوئي ظالم-عين عِينڪَ،
کڻي آ چانهه واري چِينڪَ
——–—————
غين غاليچو- في فانوس،
ٻارن ڏٺو مِڪي مائوس.
37. ڦي ڦيٿو-قاف قَلمُ،
کڻ آزاديءَ عَلمُ.
39. ڪاف ڪتو- کي کَٽَ،
پاڻيءَ سان ڀر مَٽَ.
——–—————
41. گاف گڏهه- ڳي ڳئون،
ڇَڏِ ڪِٽي، اَڄُ ٺَهون.
——–—————
43. گِهي گِهوڙو-ڱي سَڱَ،
روبوٽ، لوها لَڱَ.
——–—————
45. لام لڪڻ- ميم مَسُ،
ڪو رج قلب مان ڪَسُ.
——–—————
47. نونُ نَٿَ- ڻوڻ وَڻُ،
وک مڪتب ڏي کَڻُ.
——–—————
49. واءُ واڍو- هي هَاٿي،
علم عقل سڀ جو ساٿي.
——–—————
51. الف حمزو-يي يَڪو،
سبق سڀني جو پَڪو.
——–—————