سنڌ وطن جا پيارا ٻار
سهڻا تن جا هن سينگار،
لکڻ پڙهڻ ۾ هي هوشيار،
ڪڏهن نه ڪن ٿا ڪو انڪار،
ڳچيءُ جا بڻيا آهن هار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.
سنڌ جي سينڌ سنواريندا هي،
منزل پنهنجي ماڻيندا هي،
پورهئي سان ۽ ڏاهپ سان هي،
محبت سان ۽ چاهت سان هي،
ساري جڳ جي لهندا سار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.
ٽهڪ وکيري مرڪون ميڙي،
حق ۽ سچ جو عَلمَ کوڙي،
ٻاتا هي ٿا ٻولن ٻول،
سهڻا تن جا ٽال مٽول،
ماکيءَ سندي آهن لار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.
سچ سدائين ڳالهائين ٿا،
ڪوڙ کان هي لنوائين ٿا،
علم ادب جي چاهت تن ۾،
سُجهي پئي ڏاهپ تن ۾.
پورا ڪن ٿا پنهنجا اقرار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.
ٻالڪ سارا سنڌڙيءَ جا هن،
اَمڙ، ابي جي جندڙيءَ جا هن،
ظالم سان سينو ساهيندا،
ديس سڄي کي هي ڀائيندا.
هنن سان جڳ ۾ آهي بهار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.
ميرا، ڪوجها توڙي ڪارا،
آهن ڄڻ هي چنڊ ستارا،
لڳندا آهن ڏاڍا پيارا،
پنهنجي اکين جا آهن تارا.
گهور وڃان مان سَوَ سَوَ بار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.
ايڪي الفت وارا ٻالڪ،
آهن ڌرتيءَ جا هي مالڪ،
شهر گهٽيون، گهر خوب سنوارن،
سنڌ وطن جا گيت پيا ڳائن،
ديس جي خدمت لاءِ تيار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.
گڏجي سڏجي مڪتب ويندا،
گيت سنڌو جا هي ڳائيندا،
پنهنجو سڀني کي ڀائيندا،
سنڌوءَ خاطر سرڙو ڏيندا،
آهن هوشوءَ جي للڪار،
سنڌ وطن جا پيارا ٻار.