هائيڪا / ٽيڙو
سارنگ چيو هوشوءَ کي ضد ڪيائين ته،
نه ته توسان آ ڪٽي. مليس ڪار.
*** ***
علمي درسگاهون، غريب جو ٻار
اسان لئه آهن، ضد ڪيائين ته،
روشنيءَ جون راهون. مليس مار.
*** ***
سنڌڙيءَ جا ٻار، ڪيئن ٻالڪ ننڍڙا،
آهن اسان لئه ڄڻ، ٺاهن ٿا، هر ڊاهن ٿا،
گلڙن سدا هار. واريءَ جا گهرڙا.
*** ***
لڙڪ وهائيندڙ ٻار ”آلا نيڻ اڻڀا وار“.
ديوار تي ٽنگيل تصوير، سُڪل سنڌو سيني تي،
ڪمري جو سينگار. بُکَ ۾ مهاڻن جا ٻار.
*** ***
ڪيڏو ڏينهن تَتلُ، معصوم ٻار،
آهي وڻ جي ڇانوَ ۾، برش ۽ ٿيلهو ڀر ۾،
پورهيت ٻار سَتلُ. بوٽن جي قطار.
***
سنڌ سڄي سرهاڻ، هٿ ۾ ڪشڪول،
ريج ڏيئي رت جو، ٻار لاوارث چوواٽي تي،
سوڍن گهوريو پاڻ. دنيا لاءِ مثال.
*** ***
ٻارن جو مرڪڻ، غريب جو ٻال،
ائين لڳي ٿو ڄڻ، پڙهي ڪين سگهيو،
گلن جو ٽڙڻ. چاري پيو مال.
*** ***
ننڍڙا مٺڙا ٻار، ڪارٽونن جو ڪمال،
هر ڪو ٿو پيار ڪري، ٽي. وي تي ڏسي کليا،
ماکيءَ سندي لار. سارنگ، هوشو ، جمال.
*** ***
مُرڪن ٿيون مکڙيون، ٻارڙن شور ڪيو،
پيارا پنهنجي ديس کي، ٽاڪ منجهند، ڪنهن جو،
ڏسي ٺريون اکڙيون. لغڙ ڪاٽا ٿيو.
*** ***
ٻهراڙيءَ جو اسڪول، ڏڌ، مکڻ، چاڏي،
پَٽَ تي پڙهن ٿا ٻارڙا، لڪي ٻالڪ لاٿو ڍڪڻ،
ڀڳل بينچ ۽ اسٽول. ڏسي ٿي ڏاڏي.
*** ***
ٻهراڙيءَ جو اسڪول، هاريءَ جو ٻار،
اڄ به ماستر نه آيو، پڙهي ڪين سگهيو،
گهر، گهر آ چئو ٻول. ٿيو مينهنِ جو ڌنار.
*** ***
اسڪول آ کليو، ٻارڙن ڏنا ٽَهڪَ،
وڏيري جي قبضي مان، ڦهلجي ويا چوڏس،
عرصي بعد مليو. مَهڪ ئي مَهڪَ.
*** ***
ايڪا پوءِ ڏهاڪا، ٻاتا، ٻاتا ٻول،
سارا ياد ڪندو ڪر تون، پٽ جا پيءُ سان،
ڀلجي وڃ نه ڪاڪا. ٽول مٽول.
*** ***
ٿيندو تڏهن ٺاهه، گهنٽي وڄي ٿي،
پيءُ چيو پٽ کي، ٻارن کي اسڪول مان،
علم سان رکندين چاهه. موڪل ملي ٿي.
*** ***
ايندو نيٺ شعور، ڊرامو روشن تارا،
علم سان مٽجي ويندو، ٽي. ويءَ تي گڏجي،
جڳ مان ڪلور. ٻار ڏسن ٿا سارا.
*** ***
هاريءَ جو ٻار، هٿ هٿ ۾ ڏيئي،
اسڪول وڃڻ بدران، سارنگ، هوشو، وڃن ٿا،
هڪلي پيو جهار. اسڪول ۾ ٻيئي.
*** ***
تون جئين شَلَ، پيهي تي ٻار،
بهار مند ۾ جيئن، هڪلي ٿو جهار کي،
ٽڙندا آهن گُلَ. ڳوڙهن جو وسڪار.
***
ٻارن کنئي گُليل، منهن ٿيو ڀيلو،
جهار هڪلڻ لاءِ، ماءُ کان وڇڙيل ٻار،
ڪري نه ڪو ڀَيلَ. شهر ۾ اڪيلو.
*** ***
معصوم پٽ جو لاش، ٻارن جا ميڙا،
امڙ جي لڙڪن کي ڏسي، نِيبرنِ ڪين هنن جا،
روئي پيو آ ڪاش. روز ڪنَ جهيڙا.
*** ***
آهي يتيم ٻار، جبري پورهيو،
ڪونهي ڪو غريب جو، روز ورتو ٿو وڃي،
ڪير لهندو سار؟. ٻارن کان پيو.
*** ***
سڪيلڌو ٻار، ڪيڏو آ ميرو،
معزور پيءُ جو ۽- تعليم کان وانجهيل،
گهر سڄي جو بار. هوٽل جو بيرو.
*** ***
گريج تي ٻار، ٿريلو ٻار،
سِکي ڪين سگهيو، آهي اُڃ بُکَ تي،
روز کائي مار. ڪنهن نه لڌي سار.
***