ارپنا!
جن جي قربت آ، هيرن جوٿال!
ساڻ انهن سڀني سالڪن جي نالي، جي پاڻ وڃائي پرين پائڻ جا جتن جوٽن ٿا ۽ خالق هڪ کي مخلوق سموري ۾ پسي پنهنجو تن، من ۽ ڌن سندن خدمت ۾ لڳائن ٿا.
He prayeth well, who serveth well,
Both man and birds and beast.
S. Coleridge))
وقت اها ٿي ويل، دوئي دور ڪرڻ جي،
ڪڍ مذاهب من مان، ساجھر ساڻ سويل،
هندو مومن سان ملي، ڪر ڀلائي جا ڀير،
متان ٿيئي اويل، اولهه سج نه اُلهي.
(سچل سرمست رح)
سامي سڀ ديدار، اٿيئي عجيبن جو،
ڏسي ٻڌي پاڻ ٿو، ٻولي ٻولڻهار،
نرآڪار آڪار، ڌاري آيو جڳ ۾.
(سامي)
صُوفي لاڪُوفي، ڪو نه ڀائينس ڪير
منجھان ئي منجھ وڙهي، پڌر نه آهيس پير
جنين ساڻس وير، ٿئي تني جو واهرو.
(شاهه رح)
پاڻ وڃائي پاڻ، ڳولي لهج پاڻ کي،
پاڻ منجھان ئي پاڻکي، پوندي ڄاڻ سڃاڻ،
مکڻ اکر هڪڙو، سوئي کير سنڀاڻ،
اهواٿي اهڃاڻ، ڳهلا انهي ڳالهه جو.
(سچل سرمست رح)