آخري گذارش
1. سڀ کان اول پاڻ انسان آهيون ۽ سڄي دنيا جي انسانن جاڪٽنب ڀاتي. مذهب، رنگ، نسل، قوم، ٻولي، فقي ۽ ذات پات جي فرق بنا. عورت، مرد، ٻار، ٻڍو اسانجي فيملي آهي. انهن سان پيار سندن سنڀال ۽ وس آهر سارلهي سندن خدمت ڪرڻ پنهنجو فرض اولين آهي.
2. ماڻهوءَ کي ماڻهوءَ جي خوشي، ضرورتن ۽ گهرجن لاءِ مدد ڪندي سڀ کان وڌيڪ مظلوم، محڪوم ۽ پيڙيل، ڏتڙيل طبقي سان گڏ بيهي، هڙهان، هڏان ۽ وڙان مدد ۽ مشڪل ۾ ساٿ ڏيڻ لاءِ تيار هجڻ گهرجي، جيئن هڪ گهرڀاتي ڪندو آهي.
3. دنيا کي نه, اول پاڻ کي بدلڻو پوندو، چڱائي، نيڪي، اخلاق ۽ انسانيت تي تقرير نه ڪبي انجو عملي مثال ٿي ڏيکاريو. ائين ئي ٻار سکندا ۽ ٻين تي اثر پوندو. ڌيان، مراقبو به ان لاءِ ته خود مان شانتي، سڪون جو لهرون نڪري سڄي وايو منڊل کي سانت ۽ پرسڪون ڪن، ماحول مواقف ۽ تخليقي ٿي.
4. گذريل عظمت تي فخر کائڻ کان بهتر حال جي بدحالي کي مٽڻ جو ضروري عمل ڪرڻ، سندرو ٻڌي تعليم، صحت ۽ ڀلائي جي ڪمن ۾ ڪاهي پوڻ. شعور، صفائي ۽ سچ لاءِ وڙهڻ، حق لاءِ لڙڻ ۽ ڪڏهن به ڪمزور نه پوڻ، اورچائي سان هن راهه تي هلڻ، جيئن ٻيا به متاثر ٿي خود شامل ٿين ۽ قافلو وڌندو رهي.
5. مٿين ڪمن ڪرڻ ۾ مستقل مزاجي، همت، حوصلو ۽ اورچائي جو هجڻ ضروري آهي. پاڻ تي يقين رکي، منفي قوتن کي روڪجي، جي پاڙون پٽي نه سگهجي ته تنقيد ۽ سخت ناپسندي جو اظهار ڪجي، سچ ۽ حق تي هجڻ لاءِ وڏي گلا ۽ مخالفت کي منهن ڏيڻو پوندو، نراس نه ٿجي ڀل سڀ برو چون، پاڻ ۾ اعتماد ۽ ڀروسو اڻ ٿڪ هجي، نيٺ فتح، ڪاميابي حق جي آهي.
6. پيار ڏيو، پيار وٺو ۽ سمورا سڄا، سارا، پيار ٿي پئو!