مختلف موضوع

سنڌي سماج: نفسياتي اصطلاحن جي آئيني ۾

هيءُ ڪتاب نفسياتي الف ب متعلق هڪ ننڍڙي ڪوشش آهي، جنهن ۾ عام موضوعن ذريعي سنڌي سماج کي سمجهڻ جي ڪوشش ڪئي ويئي آهي، باقي پڙهندڙ انهيءَ کي ڪيئن ٿو ڏسي، اهو سندس نفسياتي ڪيفيت تي ڇڏيل آهي.
Title Cover of book سنڌي سماج: نفسياتي اصطلاحن جي آئيني ۾

2. جبلت مرگ ۽ جبلت حيات

فرائيڊ جبلت حيات جي ضد ۾ جبلت مرگ جو اصطلاح قائم ڪيو، هن جو خيال هو ته انسان ۾ جبلت مرگ به اهم ڪردار ادا ڪري ٿي. جهڙي طرح انسان پنهنجي اڊ (id ) کي شعور ۾ سماجي پابندين جي احساس ٿيڻ کان پوءِ مهذب (sublimate) ڪندو آهي، اهڙيءَ طرح جبلت مرگ کي تعميري ڪم لاءِ استعمال ڪري سگهجي ٿو بلڪ جبلت مرگ کانسواءِ جبلت حيات ٿيندي ناهي. فرائيڊ هڪ ٻيو اصطلاح به ڪتب آندو، اهو آهي اذيت پسندي (Sadism ) جنهن جو مطلب آهي ته انسان ۾ جتي پيار، همدردي، نفاست ۽ سنڀال موجود آهي، اتي ڀڃ ڊاهه، تخريبيت ۽ ايذاءَ پسندي به انسان ۾ موجود آهي. يقينن ايذاءَ پسندي جبلت حيات نٿي بنجي سگهي، اها جبلت مرگ ٿي سگهي ٿي، پر اها به تعمير لاءِ ۽ پيار لاءِ ضروري آهي. مثال اسان گهر ٺاهڻ لاءِ وڻ وڍيون ٿا، جبل ڪٽي پٿر ڪڍون ٿا، هڪ شاگرد رات ڏينهن سخت اذيت سان سفر ڪري پڙهڻ وڃي ٿو، يا والدين سخت محنت ڪري پگهر وهائي، پنهنجي روزي ڪمائن ٿا، اهي عمل بظاهر ته اذيت پسند آهن، پر جبلت مرگ کي مهذب Sublimation)) بنايا ويا آهن. فرائيڊ جو خيال هو ته جبلت مرگ ۾ اذيت پسند جنسي عمل لاءِ به ضروري آهي. مثال ٻن مخالف ڌرين جو پيار ۾ هڪٻئي کي زور سان ڀاڪر پائڻ، چڪ پائڻ، چمڻ، لِڳوئڻ بظاهر ته اذيت پسندي آهي، پر اها تخريب تعميري ۽ پُر مسرت آهي. اهڙيءَ طرح ننڍڙي ٻار کي کڻڻ انهيءَ کي سيني سان لڳائڻ، انهيءَ کي چهنڊڙي پائڻ، چڪ پائڻ، يا زور سان مٿي هيٺ ڪرڻ سڀ عمل بظاهر اذيت پسنديءَ جا آهن، پر انهن ۾ لذت ۽ مسرت به موجود آهي. علم نفسيات ۾ اذيت پسنديءَ کي تعميري بنائي سگهجي ٿو. معنيٰ جبلت مرگ ذريعي زندگيءَ ۾ جبلت حيات پيدا ڪري سگهجي ٿي. بلڪل اها ڳالهه هائڊيگر اڳتي هلي ڪئي ته زندگي جي سڀني عملن جو بنيادي محرڪ حيات ناهي پر موت آهي. يعني موت کي سمجهي اسان زندگيءَ کي سمجهي سگهون ٿا. هائڊيگر موت کي ٻن حصن ۾ ورهايو هو. هڪ عملي موت ٻيو موت جو تصور، هائڊيگر جو خيال هو ته موت جو تصور عملي موت کان وڌيڪ دهشت زده ڪري ٿو. ماڻهو جيڪا حياتياتي سرگرمي ڪري ٿو، اها موت جي خوف کان ڀڄڻ لاءِ ڪري ٿو، پر موت جو خوف سڄي زندگي انهيءَ جو پيڇو ڪري ٿو، موت جي خوف کان ڀڄندي ڀڄندي وڃي عملي موت ۾ پناهه وٺي ٿو. جديد وجوديت ۾ انهيءَ ڳالهه کي بنيادي اهميت ڏني ويئي ته انسان پنهنجي وجود جي اهميت ڪنهن انتهائي درد، پابندين ۽ اذيت مان گذري پوءِ حاصل ڪري ٿو، پر انسان پنهنجي هئڻ جي جواز کي محسوس ئي تڏهن ٿو ڪري، جڏهن روايتن کان هٽي ڪو ڪم ڪري ٿو يا درد مان گذري ڪا ڪاميابي ماڻي ٿو. جبلت مرگ وجوديت ۾ وڏي اهميت رکي ٿي، ڇو ته وجوديت ۾ منفيت کان مثبت ڏانهن وڃڻ جو رستو آهي، يعني لاشيت، مايوسي، واهيات پڻي، موت، دهشت، بوريت، خود فريبي ۽ ضمير بد جو احساس ماڻهو ۾ اهو احساس جاڳائي ٿو ته هو انا ۽ غرور جي ڪوڙي ڦنڌي ۾ ڦاٿل آهي، ڪروڌ ۽ لالچ جي ڪري غير انساني زندگي ڏانهن وڃي ٿو، تنهن ڪري زندگي کي هلڪو ڦلڪو وٺي ۽ ڪروڌ يا ونڊ ورڇ جا حساب ڪتاب ڪندي، پاڻ کي برباد نه ڪري. ٺيڪ اتان جبلت حيات پيدا ٿئي ٿي. صوفين وٽ به اهو ئي طريقو هو:

جَا ڀُونءِ پيرين مُون، سَا ڀُونءِ مَٿي سَڄڻين
ڌِڱ لٽبا ڌُوڙ ۾، اُڀي ڏِٺاسين
ڏِينهن مِڙوئي ڏُون، اُٿي لوچ لطيف چَئي.

شاهه لطيف جا اهڙا ڪيترا بيت ملندا، جيڪي منفيت کان مثبت ڏانهن وک وڌائين ٿا، جن ۾ جبلت مرگ کان جبلت حيات جو فلسفو ملي ٿو:

سُورائِتي سَڏ، ڪَري سَڏ سُورن کي
سُورن ڀَڳس هَڏ، سي پڻ سيڪي سُورن سِين.

يا هي بيت ڏسو:

مَر ته موچَارِي ٿِيين، ويهي جِيءُ مَ جوءِ
هاري ڪَر هِمت، ته ڏيئي دَم دَوس لَهين!

هاڻي اسان غور ڪنداسين ته اسلام ۾ به، ’لا‘ کان شروعات ٿئي ٿي. يعني Nothing to thing جو سفر اسان کي ملندو.
فرائيڊ وٽ جبلت مرگ تيستائين ڪارگر آهي، جيستائين اها تعميري آهي، پر جي اها قوت تخريبي بنجي پئي، ماڻهو انهيءَ کي مثبت رخ نه ڏيئي سگهي ته اها قوت ماڻهو کي اذيت پسند بنائي ڇڏيندي، انهيءَ قوت جو اندريون اثر ماڻهو جي شخصيت ۾ اذيت پسندي (Masochism) پيدا ڪندو، اها ئي قوت ٻاهر نڪري ماڻهو جي تخريبي قوت بنجي ويندي. ڪجهه نفسياتدانن جو خيال آهي ته جبلت مرگ احساس ڪمتريءَ مان پيدا ٿيندي آهي، گهٽتائيءَ جو احساس ئي بنيادي احساس آهي:

[b]پاڪستان ۾ جبلت مرگ
[/b]جبلي طور ماڻهو ۾ ڪيتريون ئي منفي قوتون آهن، ڇو ته ماڻهو بنيادي طور جانور آهي، هن ۾ منفي قوتن جو هڪ ڄار وڇايل آهي، سماج انهن ڇڙواڳ قوتن کي قابو ڪري ماڻهو کي مهذب ٺاهي ٿو، سماج انسان جي انهن ڇڙواڳ قوتن کي بلڪل ختم نٿو ڪري، بلڪ انهن کي ڪو تعميري رُخ ڏيڻ جي ڪوشش ڪندو آهي، مثال جنس جي جبلت کي مهذب بنائڻ لاءِ شادي جو ادارو موجود آهي، چيرڦاڙ ڪرڻ جي جبليت، سرجري، فوجي مقصد، شڪار ۽ تعمير لاءِ ڀڃ ڊاهه ۾ تبديل ڪئي ويندي آهي. انسان جي اهم جبلت بُک آهي، جنهن کي سماج مهذب بنائڻ لاءِ مختلف روزگار جا ذريعا پيدا ڪري، ماڻهو کي عزت سان کاڌ خوراڪ مهيا ڪري ڏيڻ جا موقعا فراهم ڪري ٿو.
انسان جي جبلت آهي ته هن جي ذات کي سڃاڻپ ملي، هن جي واهه واهه ٿئي، سماج انهي جبلت کي فن، موسيقي، تعميراتي ڪم، ٻين جي مدد ڪرڻ، تخليقي ڪم، پنهنجي صلاحيتن جي ميدان ۾ جوهر ڏيکاري، هُو پنهنجي سڃاڻپ ڪرائي سگهي ٿو، پر انسان مطمئن ڪٿي به نظر نٿو اچي، هڪ ته سماج جي پابندين ۾ انسان بور ۽ ڪڪ ٿي پوي ٿو. ان لاءِ ان کي تفريح جا ذريعا مهيا ڪيا ويندا آهن ته هو، پاڻ کي ٿانيڪو رکي. ڪو به سماج صرف تڏهن صحتمند ٿي سگهي ٿو، جڏهن ان ۾ ڊسيپلين، قانون جي پابندي ۽ انسان جي زندگيءَ جا آسائتا ذريعا مهيا هجن، پر پوءِ به ماڻهو مان هورا کورا نٿي وڃي، ڇو ته انسان غير منطقي جيو آهي، هن جي طبيعت جا هزارين رينڊم پهلو آهن، سندس جيون ۾ ڪيتريون وجودي وارداتون کيس وڪوڙين ٿيون، جي کيس جنگل ۾ ڇڙواڳ ڇڏيو وڃي ته اُتي به چير ڦاڙ ڪندي، فطرتي آفتن جو شڪار ٿي ويندو.
ٻيو سڀ کان وڏو مسئلو آهي انسان جو ’لبيڊو‘ Libido)) هي اها جبلت آهي، جنهن کي فرائيڊ جنس جي بنيادي قوت قرار ڏنو هو، جيڪا ذهن ۾ انسان جي جنس جي نمائندگي ڪري ٿي. لبيڊو تي اسان اڳ ڳالهائي آيا آهيون.
هاڻي پاڪستاني سماج جو سڀ کان وڏو مسئلو آهي، ڇڙواڳي ۽ ڪرپشن، جنهن ڪري ڪو به انفرا اسٽرڪچر سالم ناهي، نه اسپتالون، نه اسڪول، نه روڊ رستا، نه وري تحفظ، طبقاتي سماج جي هيءَ بڇڙي شڪل، جنهن ۾ ڪوبه ڊسيپلين ناهي، ٻئي طرف مارڪيٽ جو ڪلچر هر شيءِ وکر بنجي ويئي آهي، جنهن ڪري ماڻهن انساني قدرن کي وڃائي ڇڏيو آهي.
جڏهن به ماڻهو کي روزمره جي زندگيءَ ۾ تڪليفون ملڻ شروع ٿينديون، هر قدم تي ناانصافي، اذيت، طبقاتي ويڇا، بي روزگاري، غربت ۽ جهالت سان واسطو پوندو ته ماڻهو کان برداشت ڪرڻ آهستي آهستي ختم ٿي ويندو، زندگي دٻاءُ ۾ رهندي، جنهن ڪري ماڻهو ۾ اذيت پرستي وڌندي، جيڪا ماڻهو ۾ جبلت مرگ پيدا ڪندي. هاڻي توهان غور سان ڏسو، اسان جي سماج ۾ ماڻهو هر وقت ڪاوڙيل، وڙهڻ، مرڻ مارڻ لاءِ تيار هوندو آهي، روڊ تي ڄاڻي واڻي خطرناڪ ڊرائيونگ، موٽر سائيڪل کي غلط سائيڊ کان هلائڻ، سڀ جبلت مرگ جا مظاهرا آهن، ٻئي طرف منشيات واپرائڻ، گٽڪو، ٺرو، تماڪ ۽ ٻيا ڪيترا نشا ماڻهو واپرائن ٿا. کين خبر آهي ته هنن شين مان خطرناڪ بيماريون ٿينديون، پر پوءِ به هو نٿو مڙي، ڇو ته هو جبلت مرگ جي رستي تي هلي پيو آهي، دهشت گردي، جنون، گهر مان عورتن جو ڀڄڻ، طلاقن جو تعداد وڌڻ، زندگي ۾ نا آسودو رهڻ هڪ عادت بنجي اسان ۾ سرايت ڪري ويئي آهي، جبلت مرگ جي رستي تي هلڻ واري سماج ۾ زندگي ائبنارمل ٿيڻ لڳندي آهي. آهستي آهستي سماج چريو ۽ ماڻهو ان جا چريا ڪردار بنجي ويندا آهن، ڇو ته جانوراڻي جبلت کي مهذب بنائڻ جا موقعا ئي نه ڏنا ويندا آهن، انهيءَ ڪري ماڻهو مهذب ٿيڻ ئي وساري ڇڏيندو آهي. ڪو سالم دماغ جيڪڏهن انهن ماڻهن کي چريائپ کان روڪيندو ته ان کي به جبلت مرگ ڏانهن ڌڪيو ويندو. پاڪستاني سماج ۾ ماڻهن جي نفسيات اهڙي ائبنارمل آهي. جبلت مرگ جي نشاني اها آهي ته ماڻهو شروعات ئي منفي ڳالهين کان ڪندو، مثال توهان گهر ٺهرايو. ڪي ماڻهو توهان کي مبارڪون ڏيندا، پر گهڻا ماڻهو اهڙا ايندا جيڪي چوندا يار هي نقشو صحيح ناهي، يار! هن ۾ هي ٽائلس نه لڳرائين ها. هي ڪمرو ننڍو آهي وغيره. وري ٻيو مثال توهان وٽ حڪومت يا اين جي اوز جو آهي، ڪو تعميري ڪم ڪرايو ته گهڻا ماڻهو شروعات ئي اتان ڪندا ته سڀ کائڻ پيئڻ جو ڌنڌو اٿن. ڪروڙين کاڌا اٿن تڏهن هي ٽڪي جهڙو ڪم ڪيو اٿن.
اهڙيءَ طرح ڪو ٻار رزلٽ کڻي آيو ته بابا آئون پهرين نمبر تي پاس ٿيو آهيان، پڻس ڪارڊ ڏسي چوندو پر مارڪون ته گهٽ اٿئي، ڀلا ڪهڙو ڊپٽي ڪمشنر ٿيندين؟ پڙهائي هئي اسان جي دور ۾، توهان ڇا ٿا پڙهو!
اڄ جو اڪثر نوجوان جديد اليڪٽروانڪ ميڊيا ۽ سوشل ميڊيا مان جلدي متاثر ٿئي ٿو. ميڊيا ماڻهن کي ڇتو ڪري ٿي، مشهورين جي نالي ۾ سيڪس اڀارڻ، بريڪنگ نيوز جي چڪر ۾ دهشت ڦهلائڻ، لاشن جون تصويرون ڏيکارڻ، جڙتو خبرون ٺاهي وحشت ڦهلائڻ، نوجوان کي ميڊيا روز ورغلائي تباهي ڏانهن وٺي وڃي ٿي، اڪثر ٽي وي ڊراما سطحي، جنسي ۽ دولت جي نمائش جا مظاهرا ڪندا رهندا آهن، جيڪي اسان جي روزمره زندگي جي نيرو لئنگويج پروگرام ذريعي ماڻهو جو لاشعور تباهه ڪندا رهندا آهن، اڄ جو نوجوان جلدي متاثر ٿئي ٿو، منجهس ڪاوڙ، جلد مايوس ٿيڻ، غير قانوني حرڪت ڪرڻ، نشو واپرائڻ، جنسي ڇتو ٿيڻ وغيره جهڙا مسئلا ڏاڍا موجود آهن. اهي سڀ جبلت مرگ جا مظاهرا آهن، جيڪي پاڪستان ۾ عام جام آهن. اهڙيءَ طرح سماج جي منفيت توهان کي هر قدم تي ملندي.