سنگسار
معاهدي جو متن اھو ھيو ته عورت مردن جي معاشري کان بغاوت ڪندي علحدگي پسند زندگي گذارڻ ٿي چاھي. عورت جو مرد سان ڪو به / ڪنھن به قسم جو تعلق نه رھندو. پوءِ چاھي اھو غير محرم مرد ھجي، پي ھجي، ڀاءُ ھجي. سئوٽ ماسات مٽ مائٽ يا ڪو به رشتو.
مردن جي اڪثريت ان چيلنج کي قبول ڪيو ۽ فيصلي تي اتفاق ڏيکاريندين معاهدي تي ٻه طرفيون صحيون ڪيون.
ڪنيز مريم کيس ان ٺاھ جي ڀڃڪڻي ڪندي سنگين جرم ڪيو آھي. عورتن جي درٻار ۾ مريم کان جرم جو اعتراف ڪرائڻو آھي ته ’’جنھن ٻار کي ھن جنم ڏنو آھي، اھو ٻار ڪنھن جو آھي؟‘‘
درٻار ۾ ھڪ مشير عورت خار کائيندي، مريم کان سوال ڪيو ته ’’ھي حرامي ٻار ڪنھن جو آھي !؟‘‘
ڪنيز مريم مشير عورت کي حقارت مان نھاريندي، سخت احتجاج ڪيو. ’’ھن ٻار کي حرامي جو لقب نه ڏنو وڃي!‘‘
مشير عورت ڏند ڪرٽڻ لڳي، ’’نه ته تون مريم آھين، نه ئي ھي ٻار عيسا آھي. تو قانون ۽ آئين جي ڀڃڪڙي ڪئي آھي. توکي اعتراف ڪرڻو پوندو ته ھي پاپ ڪنھنجو آھي !؟‘‘
ٻيھر مريم جي سڄي وجود ۾ ڪروڌ ۽ زھر ڦھلجي ويو .مريم جو پورو وجود ڪنبڻ لڳو. ان مھل طور سينا جو جبل لرزي ويو.
’’ڀل مونکي موت جي سزا ٻڌائي وڃي پر مان گناھ جو اعتراف نه ڪندس. مون ڪو به گناھ ناھي ڪيو‘‘
عورتن جي سربراھ حسينا جوش منجھان منصب تان اٿي بيٺي.
’’سزا تجويز ڪرڻ تنھنجو ڪم ناھي، سزا تجويز عورتن جي سلطنت ڪري ڇڏي آھي ۽ اھا سزا گڏيل مھادي تحت مقرر ٿي چڪي آھي ۽ اھا سزا آھي سنگسار ... توکي سنگسار ڪيو ويندو.
بس پنھنجي گناھ جو اعتراف ڪري ان گنھگار جو نالو کڻ جيڪو تنھنجي گناھ ۾ برابر جو شريڪ آھي. ھي ٻار ته گواھي ڏيڻ کان رھيو. ڇو ته ھي ٻار نه حضرت عيسا آھي ۽ نه ئي تون بيبي مريم.
تنھنجي سزا مقرر آھي پر قانون مطابق توکي تيسيتائين سنگسار نه ٿو ڪري سگھجي جيسيتائين تون پنھنجي گناھ جو اعتراف نه ٿي ڪرين ۽ پنھنجي گناھ ۾ برابر جي شريڪ کي ظاھر نه ٿي ڪرين ڇو ته قانون مطابق زنا جي ڏوھ ۾ مرد ۽ عورت لازم ملزوم ٻئي برابر جا شريڪ ھوندا آھن. تنھن ڪري ھي سزا ڪنھن به ھڪ فرد تي عورت يا مرد تي لاڳو نه ٿو ڪري سگھجي. توکي گناھ قبول ڪرڻو پوندو ھر صورت ۾ ...‘‘
هوڏانهن مردن جي سربراھ جابر بن سلطان عورتن جي سربراھ کي پنھنجي مشير سان پيغام موڪليو ته ڪنيز عورت کان جلد کان جلد ڏوھ جو اعتراف ڪرائي ان مرد کي پڌرو ڪيو وڃي نه ته ٻي صورت ۾ ٽن ڏينھن اندر عورتن جي سلطنت تي فوجي حملو ڪيو ويندو.
عورتن جي سربراھ حسينا کيس مشير کي پيغام ڏنو ته عورتن جي درٻار ۾ ڪنيز مٿان ڪيس ھلي پيو، جلد ڪنيز کان ڏوھ قبول ڪرائي وٺبو پر اڪثر اھو گناھ عورت جي جسم مان ڦٽي پڌرو ٿي پوندو آھي.
مرد ته اھو سڪل ٿڙ آھي، جنھن جي جسم مان ثبوت جا ڪچا گونچ به ڦٽي پڌرا نه ٿا ٿين.بھتر آھي ته توھان ان ڪانئر بزدل مرد کي پڌرو ڪيو جيڪو ڀيڙئي جي روپ ۾ رڍڻ جي ڌڻ ۾ لڪل آھي!
مشير جو اھڙو پيغام ٻڌڻ کان پوءِ جابر بن سلطان تپي باھ ٿي ويو. مردن جي مردانگي تي اھو سوال للڪار ھو، ھن وٽ حسينا جي جواب جو جواب نه ھو. ھن تمام مشيرن وزيرن کي ترت گھرائي ھڪ اجلاس ڪوٺايو.
ھن سخت لفظن ۾ فرمان جاري ڪيو ته ان مرد کي ٽن ڏينھن ۾ پڌرو ڪيو وڃي، مان اعلان ٿو ڪيان، ٺيڪ ٽن ڏينھن کان پوءِ مردن ۽ عورتن جي سربراھي ۾ ٻن جسمن کي سنگسار ڪيو ويندو.
سڄي مشينري ترت حرڪت ۾ اچي وئي. ھڪ سئي کي ڪچري جي ڍير مان ڳولي لڌو. نيٺ ھڪ غلام ھٻڇي کي گرفتار ڪيو ويو.
ٽئين ڏينھن ھڪ کليل ميدان تي مردن عورتن جي ھڪ وڏي ڀيڙ گڏ ٿي. سنگسار جي رسم لاءِ ھڪ فٽ جي وٿي تي ٻه کڏا کوٽيا ويا. ٻن جسمن کي الڳ الڳ کڏي ۾ ڌڙ تائين دفن ڪيو ويو. ڀيڙ مان پٿريون وسڻ شروع ٿيون. تان جو ٻئي جسم ڌڙ کان سر تائين دفن ٿي ويا.
اچانڪ ڀر واري جھوپڙي مان ھڪ معصوم ننڍڙي نئين ڄاول ٻار جي چيخ گونجي، مردن جي افواج جو سپر سالار جھوپڙي طرف وڌيو.
ڪجهه دير کان پوءِ ھڪ ننڍڙو پسون جسم جھوپڙي مان کڻي ٻاھر نڪتو. ھن ننڍڙي پسون ٻار کي ھٿن ۾ جھلي ٻئي ٻانھون مٿي ڪري وڏي واقعي اعلان ڪيو ته ’’وري ھڪ باغي عورت جي ڪک مان ٻيھر ڪنيز مريم جنم ورتو آھي....‘‘
سڄي ڀيڙ جو ڌيان فورن ان معصوم پسون طرف ڇڪجي ويو. ٻي ساھي سڀني جون نظرون ان جھوپڙي طرف کڄي ويون ــــــ