ضمير جو فيصلو
چار نياڻيون، جنھن ۾ ٽي نياڻيون ذري گھٽ شادي جي عمر جون آھن ۽ ھڪ اڃان ننڍڙي آھي. گھر واري ڪنھن ڏائنڻ کان گھٽ نه آھي، بي ڊولي بدصورت ته آھي ئي آھي، ان کان وڌ فشري خور ۽ ڪروڌي. پوري گھر کي جھنم بڻايو ويٺي آھي پر ھر انسان جي اندر منجهه ھزارين خواھشون حسرتون ھونديون آھن. ھن جون ساريون حسرتون اڌ مريون ٿي پيون آھن.
ھن جي تحريرن ۾ ئي ھن جي محبوبا جو عڪس نظر ايندو آھي، جيڪا محض تحريرن ۾ ئي زندھ آھي ـ بس !ھونئن به ڪو اديب ليکڪ پيار محبت جي حاصلات کان محروم رھندو آھي. ڪا سندري ڪنھن اديب ليکڪ سان پيار ڪري ائين ممڪن ناھي!
ڊائريڪٽر صاحب پنھنجي نئين فلم (ضمير جو فيصلو ) لاءِ ڪومل کي سليڪٽ ڪيو آھي. ڪومل پروفيشنل ڇوڪري آھي. سندس گذر سفر اداڪاري تي آھي. ماءُ پيءُ غريب آھن. وڏي ڀيڻ جي به اڃان شادي ناھي ٿي۽ ننڍي ڀيڻ پرائمري ۾ پڙھي ٿي.
سندس جا به خواب آھن ته وڏي ڀيڻ جي به شادي ٿي وڃي ۽ پاڻ ڪو سکيو گھر ڏسي شادي ڪري پنھنجو گھر وڃي آباد ڪري ۽ ھن پروفيشنل ڪم کي سدائين لاءِ الوداع ڪري ڇڏي پر اڄ تائين ڪو به سندس لاءِ رشتو ناھي آيو. ڪارڻ ھن جو ڪم آھي، جيڪو پروفيشنل اداڪاري آھي. سندس پي پنھنجي ڀاءُ وٽ ڪومل جو رشتو کڻي ويو ھو، اھو اسرار خود ڪومل جو ھيو. سندس چاچا به انھي ڳالهه کان انڪار ڪيو ته ڇوڪري اداڪار ِآھي. اھڙي جاءِ تي پٽ جي شادي ڪري پاڻ مٿان ماڻهو ناھن کلائڻا.
جواب جو ڪارڻ ڪومل جي اداڪاري ھو پر اصل سبب ھنن جي غربت ھئي. ڪومل جي محبت ته اصل کان پنھنجي سئوٽ واحد سان ھئي، ڪي قدر واحد به ڪومل کي چاھيندو ھو پر ٻن گھراڻن جي اوچ نيچ جي ڪري ھي رشتو ٿي نه سگھيو.
ان کان پوءِ ڪومل مسلسل پنھنجي پروفيشنل ڪم اداڪاري طرف ھلي وئي. جتي ڊراما سيريل فلمون ڪري پنھنجي گھر جو گذر سفر ڪرڻ لڳي.
جئين عام فلمن ۾ ٿيندو آھي. اچانڪ ويجھڙائي شروع ٿيندي آھي ۽ پيار شـيار ٿيڻ شروع ٿيندو آھي، تئين ڪومل ۽ ڊائريڪٽر صاحب جي وچ ۾ به پيار شيار ۽ ويجھڙائي ٿيڻ شروع ٿي.
ان کان پوءِ ڊائريڪٽر صاحب ھڪ ٻھ دفعا ڪومل کي گھر ۾ دعوت ڏني.ايئرڪنڊيشن روم، طعام شام، مڇي ماني ڏسي ڪومل جي خواھش اڃان به وڌيڪ جاڳي پئي، ھن گھر ۾ مالڪياڻي ٿيڻ جا خواب ڏسڻ شروع ڪيا.
انھي سان گڏ ڊائريڪٽر صاحب جي گھر جا حالات به چڱي طرح پرکي ورتا ھا،تئين ڊائريڪٽر صاحب جي اندر جو عاشق به جاڳي پيو ۽ ھو من ئي من ۾ انڊين ڌنن تي گيت غزل ڳائڻ لڳو ھو
بھارو ڦول برسائو ميرا محبوب آيا ھي
ڊائريڪٽر صاحب جو من سڄو باغ بھار ٿي پيو ھو، ڇو جو انقريب ھن کي پنھنجي تحريرن جي محبوبا ملڻ واري ھئي. انھي کان پوءِ ڊائريڪٽر صاحب ۽ ڪومل جون ٻه ٽي چڪر ذاتي ملاقاتون ٿيون. تڏھن کان ڊائريڪٽر صاحب جي زال اڃان به تپي بر ٿي پئي ھئي. ھن ڊائريڪٽر صاحب جو جيئڻ اڃان به جنجال ڪري ڇڏيو.گھر ۾ ٻڙڌول ويتر وڌي ويو.ڊائريڪٽر صاحب پريشاني سان گڏو گڏ ڪافي الجھن جو شڪار ٿي پيو ھو.
ھڪ ڏينھن ڪومل کي ڪنھن ريسٽورنٽ ۾ دعوت ڏني. کاڌا ٽيبل تي لڳي چڪا.ڪومل کان پرسنل سوال ڪندي ڊائريڪٽر صاحب پڇيو:
’’ڪومل! تو ڪنھن سان محبت ڪئي آھي !؟‘‘
اھڙي سوال تي ڪومل کي تعجب لڳو ۽ دير تائين خاموش رھي. ڊائريڪٽر صاحب ٻيھر سوال ورجايو. ڪومل لنوائيندي جواب ڏنو؛
’’ڇڏيو... ٻي ڪا ڳالهه ڪريو‘‘
ڊائريڪٽر گنڀيرتا حالت ۾ ڪنڌ ڌوڻيو.
’’نه ... ڪومل نه .... مان گھڻو الجھن ۾ آھيان. گھڻي سوچ ويچار کان پوءِ به مان ڪنھن به نتيجي تي پھچي ناھيان سگھيو . شايد مون کي توسان محبت آھي الاءِ ھمدردي ! پر تون ٻڌاءِ... تو ڪنھن سان محبت ڪئي آھي !؟
مان تو مٿان شڪ نه بلڪ پاڻ ڪنھن مونجھاري جو شڪار آھيان، انھي ڪري زور ڀريان ٿو. ممڪن آ مونکان ڪٿي غلطي نه ٿيندي ھجي. ٻڌاءِ ؟‘‘
ڪومل ٿڌو ساھ ڀري ڊگھي ساھي کان پوءِ ڳالھايو.
’’ھا پنھنجي سئوٽ واحد سان .... پر چاچا کي منھنجي ڪم سان اعتراض ھو. رشتو نه ٿي سگھيو....ڇڏيو انھن ڳالھين کي... مان توھان سان شادي ڪرڻ لاءِ تيار آھيان. امان بابا ادي وارا به راضي آھن...توھان جي گھر جا حالات ڪھڙا آھن سڀ ڄاڻيان ٿي. مان سڀ ايڊجيسٽ ڪري وٺندس. ته پوءِ توھان کي اعتراض ڇا جو !؟ مونکي توھان جي سھاري جي ضرورت آھي بس !‘‘
سھاري جھڙي لفظ تي ھي گھري سوچ ۾ ٻڏي ٿو وڃي.
ياد ٿو اچيس وريام جيڪو ڪڻڪ جو واپاري ھو ۽ ويجھو دوست. ٻه شاديون اول ئي ڪيل ھوس. جڏھن ھن ڳالهه ڪئي ته يار ھن ٽئين شادي ھڪ اپاھج ڇوڪري سان ڇو ڪئي؟
اھا تڏھن جي ڳالهه آھي. ڇوڪري غريب گھراڻي جي ھئي، اپاھج ته ھئي پر انتھائي خوبصورت. تڏھن ھن کي قدرت جي قدرت تي به تعجب لڳو ھو ۽ ھي ان ڇوڪري جو سھارو بڻجڻ ٿي چاھيو ۽ آخرت جي نيڪي ڪمائڻ ٿي چاھي. اھا بعد ۾ خبر پئي ته نه اھا نيڪي ھئي ۽ نه ئي وري سھارو، اھا فقط ۽ فقط خواھش ۽ مرداني حوس ھئي.
جلد ھن پوءِ ان اپاھج ڇوڪري کي طلاق ڏئي ڇڏي ھئي ۽ پوءِ پاڻ به دل جي اٽيڪ پوڻ سبب جلد مري ويو ھو.
ھي گھري سوچ مان پاڻ کي ڌنڌوڙي ٻاھر ڪڍي ٿو. نيٺ ھن جي ضمير فيصلو واري ورتو. ھن ڪومل کان سوچڻ لاءِ ٻن ٽن مھينن جي اجازت ورتي.
ٽن چئن مھينن جي اندر ڪومل جي شادي جي تاريخ پڪي ٿي ، دھل شرناين سان ڄڃ ڪومل جي در وٽ پھتي. ڪومل ڪنوار جي روپ ۾ اڄ بي پناهه خوش ھئي. گھوٽ وھانء جي ٽائيم ڪنوار جو جھنڊ کنيو ۽ پنھنجو موڙ مٿي ڪيو. ڪومل ھڪ نظر پيار پاٻوھ مان مٿي کنئي.
گھوٽ جي روپ ۾ ھم عمر شخص سوٽ واحد ھو !