ڪھاڻيون

خوابن جو عجائب گھر

حسن منصور لکي ٿو: ”لفظ رنگ هوندا آهن جنھن جي ثابتي جان جي ڪھاڻين ۾ ملي ٿي. اهو چوڻ تہ جان خاصخيليءَ جي ڪھاڻين ۾ شاعري آهي يا سندس شاعريءَ ۾ ڪھاڻيون آهن، هاڻي هر ڪو ڄاڻي ٿو. پر جان کي لفظن منجه لڪل رنگن جي ڄاڻ آهي. هوُ مصور ناهي، پر کيس سندس ڪھاڻين کي پئنٽ ڪرڻ اچي ٿو. هوُ سنگتراش نہ آهي، پر کيس زندگيءَ هٿان لڳل پٿرن منجهان بُت ٺاهڻ اچن ٿا، پر سندس ٺاهيل بت توهان کي پوڄا ڪرڻ لاءِ مجبور نٿا ڪن. سندس تصويرون ڏسو، بُت پرکيو ۽ انھن جي آڇيل سوالن جي آرسيءَ منجه پاڻ ڏسو، ڇرڪي پوندئو.“


Title Cover of book خوابن جو عجائب گھر

ارپنا

ماءُ جي نانءُ

عصر جي اکين مان خماريل لمحا
هڪ هڪ ٿي ڇڻيا هئا

مٿي چنڊ،
پوري خدائي جو نگهبان
سڄي سُهائيءَ سان آخري هڏڪي ڀري
ڄڻ ته سڳي ساهه جي ۾ اٽڪي پيو هو.

هيٺ ڌرتي تي جنڊ جي پُڙن مان
ان جا ڪڻا اٽو ٿي ڇڻيا هئا.
عصر جي اکين مان خماريل لمحا
هڪ هڪ ٿي ڇڻيا هئا.