ٻارڙا
ٻارڙن سان ئي ته ملندي سونهن آ سنسار کي،
ٻارڙن سان ٻهڪندو آهي جهان
ٻارڙا آهن امانت قوم جي
اڄ جو ٻالڪ آ سڀاڻي جو ابو
ٻارڙا جنهن گهر ۾ ناهن
سو ته گهر زندان آ،
ويران آ،
سنسان آ،
ٻارڙن سان ئي ته ملندي سونهن آ سنسار کي،
هي سلن ساون جيان ڪچڙا ۽ نازڪ
ٿا ٿين.
ٻارڙا پنهنجي طبيعت کان نيارا ٿا لڳن،
ٻاتڙيون ٻوليون ڪري ٿا روح ئي ٺاري ڇڏن
ساري دنيا جو مدار آهي انهن ٻچڙن مٿان
پر وڏن جو فرض ڇاهي؟
هي به ڪجهه سوچڻ کپي
ٻار مُڇ جو وار آهي ڀائرو!
جاڏي اُن کي لاڙيو ويندو لڙي.
ائين نه ٿئي جو ٻار اوجهڙ راهه تي
انسانيت وڪڻي ڇڏي.
هيسيل چهرو کڻي گهمندو وتي،
رلندو وتي
قوم جو سرمايو آهن ٻارڙا
ٻارڙن سان ئي ته ملندي سونهن آ سنسار کي.
گُل ڦل اگسٽ 2008ع