پکيئڙن جي پڪنڪ
ڏسڻ ۾ هي محفل مزيدار آئي.
” ٻٻيهن“ ٻهاري اڱڻ کي اجاريو،
” پپيهن“ ته هر چيز کي پئي سنواريو،
” چتونئڙن“ پئي ” وائي“ ڀٽائيءَ جي ڳائي،
سنڌوءَ ڀر تي پڪنڪ پکيئڙن ملهائي.
اڇا ” ڪانگ“ ۽ ”قاز“ لڏندي پئي آيا،
وطن جا ” وَهين“ ڏاڍا نعرا لڳايا،
وڏي موج ” تترن“ تنواري مچائي،
سنڌوءَ ڀر تي پڪنڪ پکيئڙن ملهائي.
مٺا لولا آيا کڻي ” ڪانگ“ ڪارا،
کڻي آيا انبن انگورن جا کارا،
ملائي پئي ” مرغن“ مزي سان ورهائي،
سنڌوءَ ڀر تي پڪنڪ پکيئڙن ملهائي.
جهمر پاتي ” جهرڪين“ ۽ ”ڳيرن“ پئي ڳايو،
پڪو راڳ ڪو بلبلين پئي ٻڌايو،
ڪراڙي ” ڪبوتر“ پئي ڍولڪ وڄائي،
سنڌوءَ ڀر تي پڪنڪ پکيئڙن ملهائي.
پٽي چهنب ” چيهن“ ته چهڪار ٿي ويا،
” ٻگهن“ ٻول ٻوليا ته ڳٽڪار ٿي ويا،
” ڪٻر“ پاپ ميوزڪ تي ٻولي ٻڌائي،
سنڌوءَ ڀر تي پڪنڪ پکيئڙن ملهائي.
مڙي سڀني ڦوٽو پوءِ ڪڍايو،
نظر ” مور“ سڀني جي وچ ۾ ٿي آيو،
رکيل ان جي اڳيان هئي هڪ ٽپائي،
سنڌوءَ ڀر تي پڪنڪ پکيئڙن ملهائي.
کلي کائي هر ڪو پکي ويو اڏامي،
چئي هو جمالو ڏنائون سلامي،
محبت ۾ ”بزمي“ آ ڪيڏي مٺائي،
سنڌوءَ ڀرتي پڪنڪ پکيئڙن ملهائي.
( گل ڦل جولاءِ 1985ع)