سنڌڙي
سهرا تنهنجا ڳايان سنڌڙي.
ڳالهيون تنهنجون ڳائڻ جهڙيون،
هَارن وانگر پائڻ جهڙيون،
ٻين کي ڇو نه ٻڌايان سنڌڙي.
خوبين کان تون ناهين خالي،
تنهنجي آهي سونهن نرالي،
ڳل سان توکي لايان سنڌڙي.
اجرو اجرو تنهنجو پاڻي،
تو ۾ مرڪي سنڌو راڻي،
هر سک ٿو مان ڀانيان سنڌڙي.
جيجل توتان ساهه ڇڏيندس،
تنهنجي خاطر صدقي ٿيندس،
سر ڇو پيارو ڀانيان سنڌڙي.
سنڌڙي تنهنجيون پوکون سايون،
ڇو نه آلاپيان شاهه جون وايون،
ڇيريون ٿو ڇمڪايان سنڌڙي.
باغن مان سرهاڻ اچي ٿي،
بلبل گلڙن لاءِ نچي ٿي،
ان کي ڇو ڦاسايان سنڌڙي.
”بزمي“ آهي تنهنجو پياري،
سون جيان آ تنهنجي واري،
ساهه هتي سرجايان سنڌڙي.
” گل ڦل آڪٽوبر 1982ع“