علم جا ڏيئا جلايو ٻارڙو
دل جو گهر سهڻو سجايو ٻارڙو.
علم آهي اک ٽين انسان جي،
علم سان ملي ٿو مان جي،
علم رحمت آهي ڪا رحمان جي.
علم جي دولت ڪمايو ٻارڙو،
علم جا ڏيئا جلايو ٻارڙو.
علم انسان کي عزت ٿو ڏئي،
دين جي دلين کي دولت ٿو ڏئي،
تن بدن کي ڏاڍي طاقت ٿو ڏئي.
علم سان ڪو عشق لايو ٻارڙو،
علم جا ڏيئا جلايو ٻارڙو.
علم ريءَ انسان ڄڻ حيوان آ،
علم سان دل ۾ ايندو ايمان آ،
جا حديثن ۾ ڏسو فرمان آ.
جهل کي مورئون مٽايو ٻارڙو،
علم جا ڏيئا جلايو ٻارڙو.
علم آهي روشنائي راهه جي،
علم سختي ٿو گهٽائي ساهه جي،
علم سان ٿي ڄاڻ ٿي الله جي.
هوش ڪو پنهنجو هلايو ٻارڙو،
علم جا ڏيئا جايو ٻارڙو.
علم کي حاصل ڪرڻ هڪ فرض آ،
جهل بڇڙو ۽ برو هڪ مرض آ،
ڀاءُ ” بزمي“ جو اوهان کي عرض آ.
پنهنجي قسمت کي بنايو ٻارڙو،
علم جا ڏيئا جلايو ٻارڙو.
”گل ڦل سيپٽمبر 1991ع“