ٻارن لاءِ
اکين کي ڏاڍا پيارا ٿا لڳن ،
ٻارڙا معصومڙا البيلڙا،
نور جا نرمل نظارا ٿا لڳن،
ٻارڙا آهن گلن جا هارڙا،
موج من کي ڏيڻ وارا ٿا لڳن،
ٻارڙا مائن جا آهن آسرا،
ننڍپڻ ۾ ئي سهارا ٿا لڳن،
هونئن ته آهن ظاهري هي پتڪڙا،
سورهين وانگر سگهارا ٿا لڳن،
جوڙا جوڙا ٿي پڙهڻ لئه ٿا وڃن،
ڄڻ ته سنڌوءَ جا ڪنارا ٿا لڳن،
غم جي ويجهو ڪونه ٿا ”بزمي“ وڃن،
خوشين ۾ هي کلڻ هارا ٿا لڳن.
شل ٿين دودا ۽ دولهه ديسن جا،
هاڻي ئي اهڙا اشارا ٿا لڳن.
(سلسليوار علم پبليڪيشن مرزاپور جون 2003ع