ٻار گلن جا هار
مٺڙي مٺڙي ٻولي ٻولي،
ڇڏن خوشيءَ جا در ٿا کولي،
غم جا تن جي چهرن تي ڪي، ڪونه رهن آثار.
ٻار گلن جا هار
چڳ جي جوت وڌائن ٿا هي،
گهر کي بهشت بنائن ٿا هي،
تن کي ڇو نه ڏسي ڪو پنهنجا دور ڪريون آزار،
ٻار گلن جا هار
ننڍڙا آهن وڏڙا ٿيندا،
بابن کي سک ڏاڍو ڏيندا،
کڻندا پنهنجن ڪلهن تي دنيا جا سارا بار،
ٻار گلن جا هار
من جا سچا صاف سدائين،
ننهن کان ” بزمي“ چوٽيءَ تائين،
ڪهڙي تن کي ڄاڻ ته ٿيندا آهن ڇا تڪرار،
ٻار گلن جا هار
( گل ڦل ڊسمبر 1985ع)