ڳالهه ٻڌايان
پنهنجي ديس جي،
ديس اسان جو سنڌڙي آهي،
جنهن ۾ وهندو سنڌو آهي.
لهرون لهرون ڇوليون ڇوليون
چيهن ۽ طوطن جون ٻوليون
ڪانون ۽ ڪٻرين جون ٽوليون
ساوا ساوا گلشن گلشن
ڌرتي سوني، روپو پاڻي
ان جا داڻا ماڻڪ موتي
مٺڙا ماڻهو مٺڙيون ڳالهيون
سهڻيون اکڙيون پير پَدمڙا
ڳل ۾ ڳاڙها پٽ جا ڳانا،
اجرڪ ٽوپي ، لوڏ لکاڻي
جاڏي تاڏي خير خبرون
شاهه سچل ۽ مست قلندر
ناد وڄن ٿا نينهن نچي ٿو
پانڌيئڙا ٿا پنڌ پڇائن
جوڌاجنگ جوان سگهارا
ڳاڙها ڳڀرو جذبن وارا
ٻار به گلڙن ڦلڙن جهڙا
سيني سڀ لائڻ جهڙا
ڇا ڇا منهنجي سنڌ ۾ ناهي،
سڀ ڪجهه آهي،
آءُ ته ٻالڪ ڳالهه ٻڌايان توکي
پنهنجي ديس جي.
” گل ڦل جون 1991ع“