سهڻي ڳالهه
قافَ، لام، ميم، کي پيا وهايو ٻارو.
پي، يي، الف، ري پاڻ ۾ گڏجي ڪريو،
نون، في، ري، تي کي جلايو ٻارو.
جيم، هي ، لام کي باهه ڏيئي ساڙيو،
ميم، الف، نون ڏئي مان پايو ٻارو.
ميم، الف ۽ سين جي واه واه،
خي، دال، الف کي ويهي ڳايو ٻارو.
هي، ميم، دل، ري ، دال يي چڱي آهي،
عين، ري، واءُ ري کي مٽايو ٻارو.
ڪاف، واؤ، ڙي، ڪنو لفظ آهي ٻارو،
نون، يي، ڪاف، يي کي ڪمايو ٻارو.
چي، واءُ، ري، يي جي چڱي عادت نه آ،
پاڻ کي هن ڏوهه کان پيا بچايو ٻارو.
الف، دال، بي، هجي، بي ادب کي ڇا ڪبو،
ميم، حي، بي، تي کي وڌايو ٻارو.
الف سين، تي ، الف، دال جي عزت ڪريو،
ڪاف تي ، الف بي پڙهي پرايو ٻارو.
” بي، زي، ميم، يي“ ڳالهه ٿو سهڻي ڪري،
ڳالهه اهڙيءَ کي سدا پيا هنڊايو ٻارو.
(گل ڦل نومبر 1991ع)