ابڙو عبدالرحيم ”بيدل“
[b]هالا ۾
[/b]
بيان ڪهڙو عيان ڪريان، عجب اسرار هالا ۾،
ڏسڻ سان جو رکي تعلق، اهو ديدار هالا ۾.
هتي ”مخدوم سرور نوح“ جو روضو مبارڪ آ،
سري ٿو فيض روحاني، سراسر يار هالا ۾.
انهيءَ بزرگ ڀلاري جو، اڃا اولاد هت آهي،
رهي ٿو ”طالب الموليٰ“ سندس پڳدار هالا ۾.
عطا شل جاءِ جنت ۾ ٿئي ”مخدوم حيدر“ کي!
بنايو علم جو جنهن گلشن و گلزار هالا ۾.
ڪڍي هن دشتِ ويران مان، خس و خاشاڪ جنهن ڇڏيا،
اهو مردِ مجاهد هو، مٺو منٺار هالا ۾.
سندس ايثار عظمت جي، گواهي ٿا ڏين گڏجي،
سدا ڪاليج ۽ اسڪول جا مينار هالا ۾.
ادب ۽ علم جو صاحب، تدّبر حلم جو مالڪ،
هچي ها هوند سو زنده، اڃا دلدار هالا ۾.
اچو هاڻي گهمايان مان اوهان کي شهر هالا جو،
ڏسڻ جهڙيٰ اٿوَ سچ پچ ادا بازار هالا ۾.
ڏئي وَر وَر ڀڳو بيٺو، هجين تون يار هالن ۾،
اچي هيڪر گهمين جيڪر ڏسين سومار هالا ۾.
اچن ٿا قرب مان ڪاهيو، ڍڳا ۽ ڍور ڳوٺاڻا،
هلي هر پهرئين سومر تي اهو واپار هالا ۾.
جنڊي ڪاشي اسان جي شهر جي سوسيون سدا سهڻيون،
انهيءَ صنعت سندو صالع، ٿيو زردار هالا ۾.
ڪشادي روزگاري ٿِي، هتي هرڪنهن کي ٿئي حاصل،
نه ڏسندين ڪوبه ڪو ڪڏهين، ائين بيڪار هالا ۾.
هوا پاڻي هتي جو آه وڌ ”ڪشمير ڪوئيٽا“ کان،
ڪيا سچ قرب ڪيئن آهن اپائڻهار هالا ۾.
رهي ٿو موج سان آزاد هت هرڪو وطن وارو،
خدا جي فضل سان ڪانهي غريبا مار هالا ۾.
سٻاجها ۽ سياڻا نيڪ ماڻهو شهر هالن جا،
ڪچهري قرب واري ۽ مٺي گفتار هالا ۾.
سياهي ٿي رهي ساڳي، سدا سرمي اندر قائم،
مگر هرڪا رکي اک ٿي جدا جنسار هالا ۾.
مجاهد ملڪ ملت جا وڏا عالم سخي بزرگ،
ويا وارو وڄائي مرد مڻيادار هالا ۾.
ڪئين شب خيز ۽ زاهد، اڃا موجود هت آهن،
اچي ”هُو هُو“ سندي سهڻي سدا هُونگار هالا ۾.
ادب ۽ علم جا شيدا، ڪئين عالي سخن شاعر،
رهن ٿا هر نموني جا وڏا فنڪار هالا ۾.
کپي سا عين واري اک، جا پرکي پار پريَنِ جو،
لڪل آهن لَلهنگ ڪيئي، وڏا وينجهار هالا ۾.
مڙئي آهي مٺائي جا، پرينءَ جا پار کان آئي،
ڀٽائي گهوٽ جي بيتن سندي جهونگار هالا ۾.
شهادت ٿي ملي تاريخ مان هالا جي عظمت جي،
هلي خود ”پاڪ“ جا آيا، ڪئين سردار هالا ۾.
ٻڌي همت سندو سندرو، ڪيم منٿ قلم کي پر،
بيان مون کان نه ٿي سگهيو، وڏو وستار هالا ۾.
محابي ”مير مرسل“ ۽ سڳوري ”نوح سرور“ جي،
الاهي! ڪين ڪو ڪڏهين، اچي آزار هالا ۾.
”نئي شل عاقبت محمود، دنيا مان خداوندا!“
رهي ٿو تنهنجي در ”بيدل“ سدا پينار هالا ۾.