حمد و ثنا
رحم ڪرم سان رازق رسائي ٿو گندن کي گِراهه.
سو ڪُلِ شيءِ تي قوي قادر اتم آهي الله،
جو بگڙيل ڪم بڻائي بيشڪ آ هربيواهي واهه.
تنهن دلبر جي دَرَ جي آهي راحِمَ ڏسي راهه،
اٿئي سهڻي هيءَ صلاح منهنجي به “مولابخش” چئي.
سدا ساراهه سائينءَ جي ڪر جو داتا آهي ديان،
ڌيئر پُٽَ ڌن دولت ڏيندو آهي مالڪ مهربان،
هٿ پير، اکيون ۽ عضوا ڏئي آ الله ڪيو احسان،
واجب آهي هر وُجود کي حمد لکڻ حنان،
“شيدي” ڪر شڪران، مادح ٿي “مولابخش” چئي.
اول ساراههِ ستار تون صاحب رب سبحان،
جنهن عربي ڏئي اسان کي آهي آگي ڪيو احسان،
ان صدقي آدم کان عيسى تائين جوڙيو هيءُ جهان،
ماڻهو، ملائڪ، جِنَ، جانور ۽ سارو هيءُ سامان،
سڀ وَصَفُون ان سائينءَ جون ٿو فرمائي فُرقان،
الحمد کان وَالناس تائين ڪٿان به پڙهه قرآن،
هر مصحف ۾ موجود آهي حمد لکيل حنان،
“شيدي” ڪر شڪران، تون مالڪ جو “مولابخش” چئي.
اول ساراهون تنهن سائينءَ جون جنهن جوڙيو جڳ جهان،
خاص خلقي موڪليو اُنَ عربي ڪري احسان،
نازل جنهن نرمل تي ڪيو قادر پاڪ قرآن،
تنهن جو مصحف ۾ موڪليو مولا شايع ڪري شان،
ٻئي سرائون سيد کي ڏنيون خود راضي ٿي رحمان،
هادي هدايت آ حضور هر دم ٿو فرمائي فرقان،
اطيع الله واطيع الرسول رک ادا تون ايمان،
سدا ساري سبحان، پيو شڪران ڪر “شيدي” چوي .
اول آخر ظاهر باطن آهي بلڪل ذات باري،
ٻيا سڀ اسم اٿس ٻاجهه ڀريا هڪ ڪَرڙو نام قهاري،
انهيءَ منهنجي “مولابخش” چئي آهي جان ڳڻتي ڳاري،
نيڪ عمل ڪو نظر اچي نٿو جي پرور ڳالهه پچاري،
هي سڄي عمر اسان آهي گناهن منجهه گذاري،
ميٽيندو محبوب محابي سزا ايندڙ ساري،
سو ئي صدقي سيد جي سائين ڪندو ستاري،
ناهي پت مون ڪا پاري، ٿو شرم ماري “شيدي” چئي.