مُئي پڄاڻا ميت جي
ڇاڪندا ملائڪ مَيَتَ سان، ڪو ادا ڏسي احوال،
مليس شفا “شيدي” چئي، يا زبردست زوال،
وڌو جيءُ جنجال، آ انهيءَ مام “مولابخش” چئي.
مُئي پڄاڻا مَيَتَ جي، ڪندا مِٽيءَ حوالي ماءُ،
موٽي مِٽَ مٿان نه لهندس، ڪوئي سيڻ سماءُ،
الائي ڪهڙو انڌيريءَ ۾، ٿيس انهي لوءِ لقاءُ،
مئي پٺيان “مولابخش” چئي،مرندو ناهي ڀيڻ ڀاءُ،
نڪي قبر کولي ڪَل لهندس، وري ڪو وياءُ،
ڇا مليو فيض فقير کي، ڪو ادا ان هنڌاءُ،
عملن آڌر ان سان، ٿيندو آهي اتي اپاءُ،
باري ڪندو بچاءُ، شهنشاهه خاطر “شيدي” چوي.