هُنر
سسئي: اوٺا نه ڏسي: راڙي ڪيائين،
چير: اٺ نه ڏسي: رڙ هي ڪيائين.
سرتيون: دايا ٻڌي:سيهڙ آيس،
چير: دانهان ٻڌي:سي هڙ آيس.
سرتيون: حال ڏي ڇو ٿي روئين شور نه ڪر،
سسئي: چيائين سهاڳ ڏيرا کڻي ويا،
چير: چيائين سهاڳ ڏير کڻي ويا.
سرتيون: هاڻي “شيدي” ٿيندو جي حجم ڏئي ويا،
چير: هاڻي ڇا ادي ٿيندو جي هي جم ڏئي ويا.
سسئي: وِرک ڦل ڏنور ڏهاڻي نه ٿي.
چير: ور کان پل ڏور ڏينهن هاڻي نه ڏي.
سسئي: جت جعفري ملاح ميليندو “مولابخش” چئي.
چير: جت جاءِ ڦيري مولا ميليندو”مولابخش” چئي.
-0-
چيروون هُنر (نالن ۾) “واقـعه ڪربـلا”
حضرت امام مسلم جي معصوم ٻچڙن کي شهيد ڪندڙ حارث بد بخت سان سندس گهر واريءَ جو ڳالهائڻ.
هنر: شيرل ڏسي چيائيس ته هي گلشن نه،
چير: مڇريل ڏسي چيائين ته هي گل ڇن نه.
هنر: علي گوهر تي نه ته مونتي امداد ڪر،
چير: عليءَ گوهرن تي نه ته مونتي امداد ڪر.
هنر:چيائينس ٽالپر ٿي مون کي قادن ملندو،
چير: چيائينس ٽري پري ٿي مونکي ڪافي ڌن ملندو.
هنر: محمد بخش جي ته “مولا بخش” ڪندو،
چير: محمد بخشي جي ته مولا به بخش ڪندو.
هنر: لعلڻ شر ۾ “شيدي” چوي،
چير: لــعـلڻ مـحشر ۾”شيدي”چوي.