قومي گيت
دعائون دلدار صدقي، تون ساڻي ٿي ستار،
سنڌ سهڻيءَ جي جوڙي جوڙ، جانب رب جبار،
ڪارا ڪڪر بادل برسن، واهه ڪن ڪي وسڪار،
وڏ ڦڙا وڏا مينهن وسن، ٿي چيهه ۾ چمڪ چوڌار.
ٿر ننگر پارڪر تي، هجن کنوڻين جا کلڪار،
هينڊل، مينڊل، هاٿي مڙئي، ڪن ٻيلي منجهه ٻهڪار،
طوطا، تتر، مينا مٺو، هجي ڳيرن جي ڳٽڪار.
ڌاريا اچي ويهي ڏسندا، وڻن جي وڻڪار،
تڏهن سنڌ ساري سبز هُئي، هُئي گجر گل و گلزار،
ايهي چرچ ڪندا هئا چنگو منگو، ڏسي جيجل جي جهلڪار.
ساراهه ڪندا هيا سنڌ جي،سوڊان، آفريڪا، آمريڪا،
جاپان، ٽوڪيو، ڪوريا، هالينڊ، انگلينڊ، سئزرلينڊ، سريلنڪا،
هر هنڌ هلندي هئي هاڪ اتي، جيجان جي جهونگار.
سنڌ سيدن سان آهي، هيءَ سڄي سمايل ساري،
ڀٽ جو ڀٽائي، قلندر لعل، بودل شاهه بخاري،
رکيل، چيزل، سچل سرمست، سائين سمن سرڪار.
پرين محابي پاڻيءَ جي، ڪيو پالڻهار کي پڪار،
سدا وسائي سنڌ تي، مينهن سائين صاحب ستار،
“مولابخش” سنڌ کي، پيو تارڪ صدقي تار.
-0-
قومي گيت
جيجل جي جهوليءَ ۾ آياسين،
جيجل جي جهولي منجهه پئي پلياسين.
ڪيئي قابل ڪنڌار جوڌا جوان،
انهن منجهان مٽيءَ ماءِ لڌو مان،
جيجل جي جهوليءَ ۾ آياسين.
ڪهڙي واکاڻ ڪيان مومل جي مان جي،
سنڌي سهڻيءَ جي جهولي ۾ جهلياسين،
جيجل جي جهوليءَ ۾ آياسين.
ملڪن ۾ مشهور آ اربيليءَ سندي احسان جي،
پليتن کان پري ڌرتيءَ جا ديوانا ٿياسين،
جيجل جي جهوليءَ ۾ آياسين.
“شيديءَ” کي شاهي ڌرتيءَ ڌن،
توکي “مولابخش” مور تخلص ڏنو من،
جيجل جي جهوليءَ ۾ آياسين.
سنڌ سهڻيءَ جيجان جو، اسان تي احسان ته ڏس،
ڏنا امڙ اسان کي، هيمو ۽ هوشوءَ جهڙا جوان ته ڏس،
ڄام ٽنڊي ۾ شهيدن سان، رنگيل آميدان ته ڏس،
ڪهي آيا قرب ۾،ٿيا اڄ مور مهمان ته ڏس،
بشير خان، آ آريسر خان جا، فرمايل فرمان ته ڏس،
هن محفل ۾ “شيدي” چئي، ٿيا شاهي آهن شان ته ڏس.