ڏاهپ ڀريا ڏَسَ
عزت ڏين آئي وئي کي، قلبؤن ڪڍي ڪلفت،
ڪلفت ڪينو غرور گنوائي، سچي ڪن صحبت،
صحبت سدا سالڪ ٿا، مٺي ونڊن محبت،
محبت ملوڪن جي، آهي هر وقت هدايت،
هدايت سان عنايت، ڪندو مولا، “مولابخش”چئي.
اوطاق وڃجي انهن جي، جيڪي سڄڻ پيا سارين،
اٿي عَلَي الفجر جو نڪريو پيا گهٽن تي گهارين،
ڪيڏانهن اچي ڪو قربائتو، چئي نڪريو نهارين،
کليو کيڪارين، موڪلائيندي “مولابخش” چئي.
اوطاق وڃجي انهن جي، جيڪي گهڙي گهڙي پيا ٿين گهور،
تعظيمون ڏئي ترسائي، پيا اورين ويهي اور،
ملي وڃني “مولابخش” چئي، ڪٿي مانجهي اهي مور،
نه ڪجانءِ چپ چور،تن سان شان ساري “شيدي” چوي.