سياڻڻ جي محفل
ڪمري جي در اڳيان بيٺل شخص کان مون ٿلهي متاري شخص بابت پڇيو“هو ڪير آهي؟ ۽ ايترو شراب ڇو پي رهيو آهي؟.
ڇا تون انهيءِ شخصيت کي نه سڃاڻين؟ ڪمري جي در تي بيٺل شخص حيرت وچان پڇيو.
نه آءُ ان کي ڪيئن ٿو سڃاڻي سگهان. مون پنهنجي اڻڄاڻائي جو اظهار ڪيو.
صفا ڪو ڀوڪ آهين! ٽي وي نه ڏسندو آهين ڇا؟
انهيءَ شخصيت جي نالي سان ٽي وي وارا پنهنجو پروگرام پيش ڪري دنيا جي ڪيترن ئي ملڪن کي ڏيکاريندا آهن. ڪمري جي در اڳيان بيٺل شخص ٿلهي متاري شخص جي واکاڻ ڪندي وراڻيو.
تو صحيح سڃاتو آهي ته مان واقعي ڀوڪ آهيان، ڀلا ڀوڪ به ٽي وي ڏسندا آهين ڇا؟ مون وراڻيو.
ها سچ ٿو چوين ڀوڪن جو ڪم آهي بصرن سان، سو ٻڌ هي ملڪ جو ناليوارو قوال آ ۽ هو ڏھ ڄڻا سندس جوڙي وال يعنيٰ همنوا آهن، هو جيسيتائين شراب ۽ چرس ناهن پيئندا تيسيتائين قوالي ڳائي ناهن سگهندا آهن. انهن هڪ ڪلاڪ ۾ 14 بوتلون شراب جون پيتيون آهن سمجهئي. ائين چئي همراھ ڪمري ۾ اندر هليو ويو. آءُ ان ٿلهي متاري شخص کي ڏسندو رهيس جيڪو ڪلاڪ کانپوءِ هڪ سياسي پارٽي جي شهيد ٿي ويل اڳواڻ جي ورسي ۾ قوالي ڳائيندو. آءُ پاڻ کي ڀوڪ بصر سمجهي سياڻن جي محفل مان هليو آيس.
نصيرآباد 19 آڪٽوبر 1994