منظر - پهريون
(شاهي محل جو هڪ ڪمرو)[/b]
(بادشاهه، ڪِلاڊيس، راڻي، گِرٽيوڊ داخل ٿين ٿا)
بادشاهه: تنهنجي ان ٿڌي ساهه ڀرڻ جو ڇا مطلب آهي؟ معلوم ناهي ڪهڙو غم توکي پيهي ۽ ڳاري رهيو آهي. اسان اهو ڄاڻڻ چاهيون ٿا. ها تنهنجو پُٽ ڪٿي آهي؟
راڻي: آهه! منهنجا سرتاج اڄ رات مون ڇا ڏٺو آهي؟
بادشاهه: ڇا ڳالهه آهي گِرٽيوڊ؟ هيملٽ ڪيئن آهي؟
راڻي: سمنڊ جي طوفان جي طرح هن جو جُنون جاري آهي. هوا وانگر وڌي رهيو آهي ۽ انهيءَ جُنون ۾ منهنجي ڪمري ۾ پردي جي پويان ڪنهن جو سُرٻاٽ ٻُڌي هڪ ڪُئو هڪ ڪُئو چوندو تلوار ڪڍي ۽ غصي ۾ هِن هُن پوڙهي جو خاتمو ڪري ڇڏيو. جيڪو پردي جي پويان لڪيل هو.
بادشاهه: او منهنجا خدا! جيڪڏهن اسان به اتي موجود هجون ها ته هو اسان جو به اهو ئي حشر ڪري ها. هاڻي تون ئي ٻڌائي! هن قتل جو زميوار ڪير آهي؟ هر طرف ته اهو ئي هوندو ته بادشاهه کي هن تي سخت نگراني رکڻي هئي، پر اسان هن جي محبت ۾ صحيح غلط کي نظر انداز ڪري ڇڏيو. ڪوئي به اسان جي ان مناسب ڳالهه جو خيال نه ڪندو، پر هي چوندا ته اسان هن کي ايئن نظر انداز ڪري رکيو آهي. جيئن ڪوئي موضي مرض ۾ ورتل مريض پنهنجو مرض لڪائيندو آهي. هو ويو ڪاڏي؟
راڻي: هو پنهنجي مقتول جي لاش کي ٻاهر اڇلائڻ ويو آهي. جيڪڏهن خراب داڻن جي وچ ۾ سون هوندو آهي ايئن ئي هن جي جنون سان گڏ ٿورو ئي عقل به باقي آهي. هو پنهنجي ڪيئي تي پڇتائي پيو ۽ روئي به رهيو هو.
بادشاهه: او گِر ٽريوڊ اچ - سڀاڻي اسان صبح جو سج نڪرڻ کان پهرين هن کي انگلستان روانو ڪنداسين ۽ جيترو ٿي سگهيو. ان قتل کي لڪائڻ جي ڪوشش ڪنداسين. اچ گِلڊنسٽرن
(گِلڊنسٽرن ۽ روزين ڪِريٽس داخل ٿين ٿا)
اسان کي توهان ٻنهي دوستن کان وڌيڪ مدد جي ضرورت آهي. هيملٽ جُنون ۾ پولونيس کي ماري ڇڏيو ۽ پنهنجي ماءُ جي ڪمري مان گهلي ٻاهر کڻي ويو آهي. وڃو هن کي تلاش ڪيو ۽ نرمي سان هن سان ڳالهايو ۽ لاش کي گرجا گهر پهچايو. مهرباني ڪري جلد ڪيو.
(گِلڊن ۽ روزين هليا وڃن ٿا)
بادشاهه: اچ گِرٽريوڊ اسان پنهنجي تمام دانشمند دوستن کي گهرائي واقعو بيان ڪريون ۽ انهن کي ٻڌايون ته وقتن بوقت جي لاءِ اسان ڇا ڪري رهيا آهيون. ان سان اسان بدنامي کان بچي وينداسين. هي بدنامي توپ جي آواز وانگر پَر لڳائي اڏندي پنهنجو زهي فضا ۾ ڦهلائي ڇڏيندي آهي. اچ هيڏانهن اچ! منهنجو رُوح هن وقت نهايت زخمي ۽ پريشان ٿي رهيو آهي.
(پردو ڪري ٿو)