منظر - ٻيو
(شاهي محل جو ٻيو ڪمرو)[/b]
(هيملٽ داخل ٿئي ٿو)
هيملٽ: هلو هو ٺڪاڻي لڳي ويو.
روزين +گِلڊن: (وچ ۾) حضور هيملٽ.
هيملٽ: هي ڪهڙو شور ٿي رهيو آهي. هيملٽ کي ڪير سڏي رهيو آهي.
(روزين ۽ گِلڊن اچن ٿا)
اڇا اهي هيڏانهن اچي رهيا آهن.
روزين: توهان لاش کي ڇا ڪري ڇڏيو شهزاده؟
هيملٽ: ان خاڪ ۾ پهچائي ڇڏيو جتان هو آيو هو.
روزين: اسان کي ٻڌايو. اسان ان لاش کي گرجا گهر کڻي وڃڻ چاهيون ٿا.
هيملٽ: اُن تي يقين نه ڪيو.
روزين: يقين ڪهڙو؟
هيملٽ: اهو ئي جيڪو مون توهان کان لڪائي رکيو آهي. اهو منهنجو پنهنجو راز نه آهي. توهان هڪ بادشاهه جي پيٽ کان ڪجهه وڍي نه ٿا سگهو. توهان فقط پاڻي چُوسڻ وارا ڪيڙا آهيو.
روزين: توهان اسان کي پاڻي چوسڻ وارا ڪيڙا سمجهندا آهيو حضور.
هيملٽ: توهان بادشاهه جي ڏنل رُتبي ۽ دولت کي چوسڻ جي قوت رکو ٿا پر اهڙا حڪم بادشاهه کي پنهنجي وفاداري ڏيکاريندا آهن. بلڪل ايئن ئي جيئن هڪ بند وات ۾ کاڌو گڏ ڪري بعد ۾ چٻاڙي چٻاڙي کائيندو آهي. بادشاهه کي جڏهن به ڪوئي پيرو لڳائڻو هوندو آهي ته توهان کي گڏ ڪري وٺندو آهي ۽ ان راز کي ظاهر ڪرائي وٺندو آهي ۽ پوءِ توهان کي ڪيڙو سمجهي اڇلائي ڇڏيندو آهي.
روزين: مان توهان جي ڳالهه نه سمجهي رهيو آهيان شهزاده.
هيملٽ: مون کي خوشي آهي ته منهنجي ڳالهه توهان بي وقوفن جي سمجهه کان بالاتر آهي.
روزين: شهزاده توهان مهرباني ڪري اسان کي ٻڌائي ڇڏيو ته لاش ڪٿي آهي ۽ اسان سان گڏ بادشاهه ڏانهن هلو.
هيملٽ: لاش بادشاهه وٽ آهي پر بادشاهه لاش وٽ نه آهي. بادشاهه هڪ شيءِ آهي.
گِلڊن: هڪ شيءِ شهزاده؟
هيملٽ: ڪجهه نه ڪنهن ڪم جي شيءِ ناهي. مون کي هن ڏانهن وٺي هلو. اتي لڪيل لومڙي آهي ۽ ان جي پويان سڀ ڪجهه آهي.
(ٽئين هليا وڃن ٿا)