پنهنجي پاران
شروعات ۾ مون قطعي ڪونه سوچيو هيو ته ڪو هي رنگ، ائين چوکو ٿيندو. سدائين مهربان، ’علي قاضي‘ صاحب ڪا طويل ڪهاڻي لکڻ لاءِ حڪم ڪيو هو. رضا رب جي هُئي ۽ هي ڪم ٿي ويو.
هاڻي جڏهن، هِن طويل مسودي تي نگاهه وجهان ٿو ته حيرتن جا ٿانَ کُلن ٿا. اهو سڄو پورهيو مون ڪيو آهي، مون کي اِن تي به حيرت اچي ٿي. بس، شيون ٺهنديون ويون، محمد رضا شاهه ڪمپوز ڪندو ويو، فقير محمد ڍول مسودي تي نگاهه وجهڻ ۾ ڪا ڪمي نه ڪئي ۽ بس... اِنڊي سان اِنڊو مليو... جيئن ننڍي هوندي ’گهر گهر‘ کيڏندا هُئاسين، سو هِن واري به اِهو سڀ ائين ئي ٿي ويو.
مان ازحد شاڪر آهيان اُنهن سڀني جو جِن حيرت انگيز موٽ ڏني. پنهنجي ڪاوش جي ’ڪاوش گئلريءَ‘ ۾ ساندهه 100 قسطن ۾ هِن ڪهاڻيءَ سفر ڪيو ۽ 5 مئي 2015 کان 27 آڪٽوبر 2015 تائين اوهان جي محبت ماڻي. پهريُن 15 قسطن کان پوءِ اوهان جي موٽ، يقين جي دُنيا کي وڏي ساوَڪَ ڏني. ڪنهن فردِ واحد جو شڪريو ادا نٿو ڪري سگهان، سڀني جي اڳيان ٻانهون ٻڌي بيٺل آهيان.
مولاءِ ڪُل جل شانه اوهان جا درجات بُلند ڪري. خوش هُجو، شاد هُجو آباد هُجو. هِن فقير تي اوهان جي دعائن جو در کُليل هُجي.
[b]محمود مغل
[/b] 14 فيبروري 2016ع ڄامشورو