الطاف شيخ ڪارنر

جيءَ اندر جھاتي

الطاف شيخ جي سفر نامن جي شروعات به سنڌ آھي ته پڄاڻي به سنڌ آھي. ڏورانھين ڏيهن ۾ پنھنجن سنڌي سٻاجھڙن کي ڳولهي لھڻ ۽ انهن تي لکڻ اھا ڪا ننڍي ڳالھ ناھي. هن ڪتاب ۾ الطاف شيخ تاريخي مضمون لکيا آهن. جيئن : مغل حرم سراءِ جون عورتون، جتي دجله ۽ فرات ڇوڙ ڪن ٿيون، تاريخ جي ڳڙکين مان، اسان وٽ هر گورو ماڻهو ”انگريز “ سمجهيو وڃي ٿو، ڇا انگريز سٺا جهازران (Navigators) هئا ..... ؟، اسان وٽ پورچوگالي پهريان پهتا، يورپين جا نوان سامونڊي رستا ڳولڻ، شروعاتي سياح، جن جا سفرناما اڄُ به مشهور آهن ۽ مصالحن ۽ ان جي واپار بابت ڪجهه وڌيڪ ڳالهيون. يقينن هي ڪتاب اوهان لاءِ دلچسپي ۽ ڄاڻ جو ڀنڊار ثابت ٿيندو.
  • 4.5/5.0
  • 3187
  • 967
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جيءَ اندر جھاتي

ڪجهه رهيل ايس ايم ايس

گذريل ڪتاب ”وسي وڏ ڦڙو“ ۾ موبائيل فون تي موڪليل Messages بابت لکيو اٿم.... انهن مان ڪجهه SMS جيڪي پاڪستان ۾ رهڻ دوران گڏ ڪيا هئم، ڏيڻ رهجي ويا. موبائيل فونن تي رکي رکي SMS ڪرڻ جهڙا ڪم اسان جي ملڪ ۾ ئي عام آهن... جِتي واندڪائي آهي... ٻين لفظن ۾ ماڻهو ڪنهن ڪرت ۾ يا ڪنهن ڪم جي شيءِ ۾ پاڻ کي رُڌل نٿا رکن.... ٻين ملڪن ۾ SMS ٻئي کي ڪا ڳالهه ياد ڏيارڻ لاءِ ڪبو آهي. پر اسان وٽ هر قسم جا SMS هلن ٿا.... دعائن ۽ نصيحتن کان وٺي چرچن ۽ شعرن تائين. پنهنجي گذريل مضمون جي مناسبت سان ڪجهه SMS نوٽ ڪيا هيم جيڪي سنڌي، اڙدو ۽ انگريزي ۾ آهن... ڪي Stylish ته اڌ اڙدو اڌ سنڌي ۾ به آهن... انهن سڀني کي هڪ زبان ۾ ترجمو ڪرڻ بدران پڙهندڙن جي دلچسپي لاءِ، خاص ڪري جيڪي ڌارين ملڪن ۾ رهن ٿا، ائين ئي لکان ٿو جيئن ميسيج مليل آهن:
• چينيءَ چيو: اسان وٽ مڇيون ڊانس ڪن ٿيون.
آمريڪن همراهه چيو: اسان وٽ ڪتا فٽ بال کيڏن ٿا.
جپانيءَ چيو: اسانجا هاٿي سائيڪل هلائين ٿا.
پاڪستانيءَ کلي چيو: اسانجا گڏهه حڪومت هلائين ٿا.

• هڪ وڻ تي اُلو وهندا هُئا. هڪ ڏينهن ان وڻ کي وڍيو ويو. وڻ ڏاڍو خوش ٿيو ته چٻن مان جان ڇٽي. پر وڻ جي خوشي خاڪ ۾ ملي وئي. وڻ کي چيري ڦاڙي ان مان پارليامينٽ جون ڪرسيون ٺاهيون ويون. تاريخ شاهد آهي ته اڄ به انهن تي اُلو ئي وهن ٿا.

• لڑکا اپنی گرل فرینڈ کو پھول دینے گیا تو دروازہ لڑکی کے ابو نے کھولا ۔ لڑکا ڈرتے ہوئے پھول اسے دے کر بولا: ”چاچا هن دفعي ووٽ مسلم ليگ فنڪشنل کي ڏجو. اسانجو نشان گل آهي. ڀيڄ پاڳارا“.

• Don’t Weep my heart, my liver has exploded now, for whom you are crying, have already changed.
شیکسپیئر نے نہیں کہا: جلال چانڈیو کا کلام ہے۔
نه رو دلڙي، جيرا ڦٽجي پيا
روئين ٿي جن لاءِ سي مٽجي ويا

• اگر آپ کی بیوی آپ کا کہا نہیں مانتی تو۔۔۔۔۔
تو۔۔۔۔۔
اتنا دھیان سے نا پڑہیں۔۔۔۔!
کسی کی بھی نہیں مانتی۔۔۔۔۔۔۔!
اس پرچم کے سایہ تلے ہم ایک ہیں، ہم ایک ہیں۔

• ایک بھنگ کے موالی کی آخری خواہش:
جلا دینا یا دفنا دینا لیکن مرتے وقت مجھے ایک ”پیالا“ پلادینا،
میں نہ جنت کا طلبگار ہوں نہ تاج محل کا یارو
بس میری قبر پر ایک پودا بھنگ کا لگا دینا۔
جيئي ڏنڊو ڪونڊو.

• جو لوگ پسند کی شادی نہیں کرتے وہ عمر بھر روتے ہیں۔
اور جو پسند کی شادی کرتے ہیں۔۔۔۔
ٿيندي انهن سان به آ پر ٻڌائيندا ناهن.

• پاکستان کی عورتوں کا ایریل پہ اعتماد۔
میرے ہسبنڈ کو کھانے کی بالکل تمیز نہیں ہے ۔ جنگلی جانورں کی طرح کھانا، پھر ہاتھ بھی شرٹ سے صاف کرلینا۔
ان کی ایک ہی شرٹ ہے، میں روز دھوکر سوتی تھی۔ ایک دن ان کے ایک دوست نے ان پر پان کی پیک تھوک دی۔ پہلے تو میں نے انکو کتے کی طرح مارا ۔ پھر میری امی نے Ariel کا کہا۔ اب میں ایریل ان کی پاکیٹ میں ہی ڈال دیتی ہوں۔ جہاں داگ لگے وہیں بیٹھ کر دھو لیتے ہیں۔ میں ہسبنڈ تو چھوڑ دوں گی لیکن Ariel نہیں۔۔۔۔۔
• An Army unit had severe shortage of socks. One day the commander said, “Soldiers! There is a good news & a bad news. The good news is you are going to change your dirty old socks…. And the bad news is…. You are going to exchange them amongst each other.
This is the same as Democracy in Pakistan: we keep on choosing the same rotten old leaders, they just keep on changing parties or positions…. The system remains constant.

• هڪ ڪڪڙ گهرجي دريءَ تي ويهي ٻاهر جو به نظارو ڪري رهيو هو ته گهر اندر موجود مالڪ کي به ڏسي رهيو هو. مالڪ سخت بيمار ٿي لڳو. مالڪ جي زال هن جي ڀرسان اچي ويٺي ۽ چيو: توهانکي ته تمام گهڻو بخار ٿي پيو آهي.... آئون تنهنجي لاءِ چڪن سُوپ ٺاهڻ جو بندوبست ڪريان؟
ڪڪڙ ڏڪندي دريءَ تان رڙ ڪئي:
”ڪميڻي! پهرين هڪ دفعو پئناڊال جي گوري به ته ڏئي ڏسينس.“

• هڪ شخص مولوي صاحب کان پڇيو: ”جنگل ۾ نماز پڙهندي جيڪڏهن شينهن اچي وڃي ته ڇا نماز کي جاري رکان يا نه؟“
مولوي صاحب: ”جي ها. ضرور جاري رک جيڪڏهن وضو قائم رهي ته.....

• ڊاڪٽر هڪ ماڻهوءَ جي Memory واش ڪري ڇڏي ۽ هن کان پڇيو:
”ڪر خبر ڪجهه ياد آهي؟“
ماڻهو: ”نه. ڪجهه به نه.... بس رڳو زال جو نالو ياد آهي.“
ڊاڪٽر کلندي چيو: ”سڄي ڊاٽا Delete ٿي وئي پر وائرس نه وئي.“

• هڪ پٺاڻ انڊيا ويو جِتي هڪ هندوءَ هن کان پڇيو:
”پاڪستان ۾ هندن ۽ ٻين ڪافرن کي به نوڪري ملي ٿي يا نه؟“
پٺاڻ جواب ڏنس: ”جي ها! پاڪستان ۾ سڀ ڪافر واپڊا آهن.“