ڪھاڻيون

مان انسان ٿيندس

محمد دين راڄڙي جي قلم مان سرجندڙ احساسن جي مهڪ من اندر تادير تاثير ڇڏڻ جي قوت سان سرشار ملي ٿي، سندس دلفريب ڪهاڻين جا ڪردار ۽ موضوع ظاهري طرح ته پنهنجي معاشري جا عڪاس آهن، پر مختصر ترين ڪهاڻين ۾ به هو سهڻي چترڪار جو روپ ڌاري پنن جي ڪئنواس جي لفظن جي موتين جا اهڙا ته نقش چٽيا آهن جو سندس معصوم سڀاءَ جيان لکڻين سان به پيار جي پالوٽ کي پسي سگهجي ٿو، ۽ يقينن انهن مان ڪي اڻ ڇهيا احساس پاڻ کي پنهنجي ڪهاڻي بيان ڪندي سڪ ۽ سوز جي رشتي سان پاڻمرادو ڳنڍي وٺن ٿا.
Title Cover of book مان انسان ٿيندس

مان انسان ٿيندس

اڄ،ڌنڌ ،جهڙيالي ۽ سخت سيءُ باجود هيڊ ماستر صاحب ساجهر اسڪول پهتو هو.پٽيوالا ڪلاسن کي گهوٽ جيان سينگارڻ ۾ جنبيل هئا. ڪنهن ٻهاري ڏيئي ڇڻڪار پئي ڪئي، ته ڪنهن کجي جي ڦرهن سان ڄارا پئي لاٿا، ته ڪي وري فرنيچر جي ڇنڊ ڦوڪ ۾ رڌل هئا.ڪجهه رستي تي چوني سان آڌر ڀاءُ لکڻ ۾ مصروف هئا. ڪلارڪ به گرم ڪپڙن ۾ ويڙهجي سيڙهجي پهتل هئا ۽ ريڪارڊ سيٽ ڪرڻ ۾ پورا هئا.استاد صاحبان به معمول جي ابتڙ ٽائيم تي هڪ هڪ ٿي پئي پهتا ۽ پهرين سَٽ حاضري رجسٽر تي صحيح ڪرڻ لاءِ پئي ڪيائون.......اسيمبلي لاءِ گهنڊ وڳو،ٻار گڏ ٿي قطارون ٺاهي بيٺا،قرآن پاڪ جي تلاوت کانپوءِ ترانو پڙهيو ويو جئين ئي ٻارن استادن ۽ هيڊ ماستر کي سلام ڪيو ته هيڊ ماستر ٻارن سان مخاطب ٿيندي چيو: اڄ ڪيڏا سهڻا لڳو ٿا اسڪول يونيفارم ۾_بابا جيئن ته توهان کي خبر آ،اڄ جج صاحب سيڪيورٽي رپورٽ جي سلسلي ۾ پنهنجي اسڪول جو دورو ڪندو_ ڪلاسن ۾ گوڙ نه هجي،هڪ استاد جو پيرڊ پورو ٿئي ته يڪدم ٻي استاد کي سڏي اچڻو آهي_جج صاحب سوال پڇي ته ڪوشش ڪري صحيح جواب ٻڌائڻا آهن.
هاڻي قطار ٺاهي ڪلاسن ۾ هلو................
ٻارن جي وڃڻ کانپوءِ استاد به پنهنجي پنهنجي پيرڊ وٺڻ لاءِ ڪلاسن ۾ هليا ويا ۽ ڪجهه استادن اسٽاف روم جو رخ ڪيو... اڄ اسڪول جو نقشو ئي مٽيل هو...
پٽيوالي جي ديد دڳ ڏانهن هئي... جئين ئي جج صاحب جي ڪار کي ايندو ڏٺائين...سڌو وڃي صاحب جي آفيس جو در کولي چيائين:
سائين جج صاحب اچي ويو.............
ٺيڪ آ،استادن کي ٻڌائي،ڪلاسن ۾ ڪنٽرول ڪن.....
پٽيوالو هر ڪلاس جي در آڏو بيهي هڪ ئي جملو ورجائيندو ويو....
سائين جج صاحب پهچي ويو اٿوءَ،هوشياري وٺو_ٻار ڪتاب کولي پڙهڻ لڳي ويا.....جج صاحب ، هيڊ ماستر ۽ جج صاحب جو گن مين آفيس مان ٿيندا سيڪيورٽي معاملن تي ڳالهائيندااچي ڏهين ڪلاس ۾ داخل ٿيا ته سڀني شاگردن ڪورس جي انداز ۾ اٿي سلام ڪيو....۽ جج صاحب وعليڪم سلام چئي سڀني کي ويهڻ جو اشارو ڪيو.....
سڀ ٻار جج صاحب ڏي اچرج وچان نهارڻ لڳا..... جج صاحب روايتي سوال پڇڻ کانپوءِ هڪ ٻار ڏي آڱر جو اشارو ڪيو ۽ پڇيائين:
ها پٽ تون وڏو ٿي ڇا ٿيندين؟
سائين ڊاڪٽر!
ڍورن جو،ماڻهن جو؟ ڪلاس ۾ ٽهڪڙو
ماڻهن جو سائين
هممم،ماڻهن جي ڳري فيس ذريعي کل ته نه لاهيندين ؟ ڪي ڦورو ڊاڪٽر ٿيندين؟
نه سائين مان ڊاڪٽر ٿيڻ کانپوءِ غريب مريضن جو علاج فري ڪندس.........!
همممم،سڀ ائين چوندا آهن،بعد ۾ ڦري ويندا آهن....
ها بابا تون ٻڌاءِ؟
سائين مان انجنيئر ٿيندس...
گڊ،پر ايماندار انجنيئر ٿجان_ائين نه ڀُتيون پُلون ٺاهين ۽ ڀيلا روڊ اهي به ڪاغذن ۾...........................!
ها ڇوٽو تون ڇا ٿيندين؟
سر مان فوجي_ ويلڊن
ها ننڍڙا تون ؟
سائين مان استاد ٿيندس.....
همم،گوسڙو استاد ته نه ٿيندين نه؟
نه سائين _
ها بابا فرض شناس استاد ٿجان_ پنهنجي قوم کي هڏ ڏوکي ۽ ايماندار استادن جي شديد ضرورت آ.....
ها بابا تون؟
سائين مان؟
نه هو جيڪو دري جي ڀرسان ويٺو آهي_ ها ،ها تون.....
سائين مان پوليس آفيسر ٿيندس.....
زبردست،راشي پوليس آفيسر ٿيندين يا فرض شناس؟
سائين فرض شناس....
ڏسون.....
تون مشڪي؟
مان وڏو ٿي گهوٽ ٿيندس! ڪلاس ۾ ٽهڪڙو....
جج مسڪرائيندي.... همممم،اهي ته سڀ ٿيندا.
ها ،تنهنجو نالو ڇا آهي.....؟
سر بلال، تون ٻڌاءِ؟
سائين مان ڊي سي ٿيندس.
واھ واھ...... تون؟
مان سائين سياستدان ٿيندس ۽ ملڪ جي خدمت ڪندس......
ڏسجي،جيتري ٻين ڪئي آ،پنج ئي آڱريون پيٽ ۾_ پٿر هضم،لڪڙ هضم.....
نه سائين مان بي ايمان سياستدان نه ٿيندس......
۽،ٽوپي وارا تون؟
سائين مان عالم ٿيندس
ها،عالم ٿجان ۽ حقيقي مذهب جي پرچار ڪجان.....
تون ؟
سر مان ڪرڪيٽر......
سائين مان دڪاندار...
مان،سر،پائليٽ....
سائين مان مختيارڪار....
گڊ، ها مفلر وارا تون ڇا ٿيڻ پسند ڪندين؟
سائين ! جيڪو نصيب ۾ لکيل هوندو....
ها،پر سخت محنت ڪندين ته نصيب به ڀلو ٿيندءِ نه ....
جي سائين...
ڏسو ،آءُ جڏهن ايل .ايل. بي ڪندو هئس ته ڪاليج ٽائيم کانپوءِ ٽيوشن پڙهائي،پڙهائي جا خرچ پورا ڪندو هئس ۽ سخت محنت ڪيم ته آخر ڪار جج جو امتحان پاس ڪيم _تعليم غريب ماڻهن جي دولت ٿيندي آهي. غريب ماڻهن وٽ هڪ ئي هٿيار آهي ۽ اهو آهي تعليم ۽ ميرٽ. جنهن وقت جو قدر ڪيو ۽ سخت محنت ڪئي ته اهو منزل ضرور ماڻيندو:
جي سائين!
ها بابا توهان ڇا ٿيندوء ؟
مان وڏو ليڊر ٿيندس....عوام دوست ليڊر ٿجان.
سائين مان صحافي ٿيندس...
صحيح آ،پر قلم جي حرمت جي پارت اٿئي،صحافت انتهائي نازڪ فيلڊ آهي....۽ ،هي جيڪو توهان سان ڊيسڪ تي گڏ ويٺو آهي.....سر،مان وڪيل ٿيڻ چاهيان ٿو....تون،آءُ پنهنجو ڪاروبار ڪندس...،مان وڏو زميندار ٿيندس....
هاڻي آخر ۾ تون ٻڌاءِ..........او جيڪو ڪُنڊ ۾ ويٺو آهي....نه نه تون نه .... جيڪو آخر ۾ ڪنڊ ۾ ويٺو آهي....
سائين ذري گهٽ هر شعبي ۾ ماڻهن جو رش آهي؛ پر ماڻهپي جو ڪال آهي،انسانيت جي اُڻاٺ آهي....ان ڪري مان ڪجھه ٿيڻ کان پهرئين ”انسان ٿيندس....!“