ڪھاڻيون

مان انسان ٿيندس

محمد دين راڄڙي جي قلم مان سرجندڙ احساسن جي مهڪ من اندر تادير تاثير ڇڏڻ جي قوت سان سرشار ملي ٿي، سندس دلفريب ڪهاڻين جا ڪردار ۽ موضوع ظاهري طرح ته پنهنجي معاشري جا عڪاس آهن، پر مختصر ترين ڪهاڻين ۾ به هو سهڻي چترڪار جو روپ ڌاري پنن جي ڪئنواس جي لفظن جي موتين جا اهڙا ته نقش چٽيا آهن جو سندس معصوم سڀاءَ جيان لکڻين سان به پيار جي پالوٽ کي پسي سگهجي ٿو، ۽ يقينن انهن مان ڪي اڻ ڇهيا احساس پاڻ کي پنهنجي ڪهاڻي بيان ڪندي سڪ ۽ سوز جي رشتي سان پاڻمرادو ڳنڍي وٺن ٿا.
Title Cover of book مان انسان ٿيندس

نئين دور جي مارئي....!

نه تنهنجي محبت تي شڪ آهي... نه سچائي تي....
پوءِ.... ڪورٽ ميرج کانسواءٍ ته ڪو ٻيو دڳ سُڄي ئي نٿو...
نه شيراز!
پنهنجي محبت حاصلات کان مٿانهين آهي... اها ڪهڙي محبت آهي ته.... ٻن دلين جي ميلاپ لاءِ ٻن خاندانن... ٻن ڳوٺن جي عزت جي بلي چاڙهجي...
شيراز!..... مونکي معاف ڪجانِ پاڻ ٻنهي جو پيار ڀلي ٻيڻو به ڪيون ته بابا جي شفقت جو پُڙ ڳرو آهي، ڌرتي جي گولي تي موجود هڙيئي پريمين جو پيار گڏائجي تڏهن به امڙ جيجل جي پيار جي پير مٽ به ناهي، مان پنهنجن جي عزتن جا جنازا نه ٿي ڪڍي سگهان... پيار، پيار کي ڌوڪو ڪيئن ٿو ڏيئي سگهي؟!... پيار ته امن جي علامت آهي، پيار ته تحفظ جي تمثيل آهي، پيار ته هڪٻئي جي عزتن جو احترام آهي، پيار قرباني آهي شيراز!... تنهنڪري مان هڪ محبت ماڻڻ لاءِ....بي شمار سچا پيار قربان نٿي ڪري سگهان....!!