”وڌيڪ احوال“
سوڍا ڪمڌج ٻَهوُن سٻل سورج ونسي ساک
جس ڊنڪا وجئه جبر رڻ بانڪا ورد راک
(سوڍا ۽ راٺوڙ ٻئي طاقتور سورج ونشي شاخ سان تعلق رکندڙ آهن، جن جي سورهيائي ۽ طاقت جو ڏهڪاءُ چؤڏس پکڙيل آهي، جنگ جي ميدان ۾ لڙڻ واري وڏائي انهن ٻنهي جو شان آهي)
مُڻان لنڪڙو ڍاٽ مجهه ڪهي لنڪيو ڪوئي
پرٿم تيٺ پٺار هي جگ لانٻو سَر جوئي
(ڍاٽ ۾ لنڪڙو آسٿان مشهور آهي، جنهن کي ”لنڪيو” به چوندا آهن، دُنيا جتي لانٻو تلاءَ ڏسڻ وڃي ٿي، اُتي ”پٺار“ ڀومي آهي. لنڪيو اُتي ئي آهي)
مهينگو موهران مُول سُون ڌُر ميسڻ لي ڍاٽ
سو واگهاڻي سانئرو ٿت مهينگُو ورد ٿاٽ
(ڍاٽ ۾ ميسڻن (چارڻن جي شاخ) کي پئسن جي مُلهه کان مٿي دان ڏيندو هو. اُهو سانئرو واگهاڻي هو، جنهن وٽ مهينگُو (چارڻن جي شاخ) وڏا ٺٺ ڪندا هُئا)
سوڍ سبد رو اَرٿ سو سُور وير سمرٿ
نام پرماڻي گُڻنڌي، هُئي ڏاتا وڏ هٿ
(سوڍا لفظ جي معنيٰ آهي سوريهه، بهادر ۽ اڏول، نالو مشهور هُجي، گُڻن سان ڀريل هُجي، ڏاتار ۽ هٿ جو ڇُوٽ هُجي)
دُوها دمامي ديوتا سُوپ راگ سُڀياڻ
رنگ جمتو رهاڻ ۾ سانپرت ڌر سوڍاڻ
(ديوتائن ۽ دلبرن جي واکاڻ ۾ دُوهن ۽ سُوپ راڳ جي رس سان رهاڻ رچندي هُئي. سڀاڳي ڌرتي سوڍڪاريءَ جي سدائين شاندار ثقافت رهي آھي)
ساڪر ري روٽي سري پرگهل ٿال پُرساءِ
سوون رو ٻاجوٽ سج ڪَويڻ مان ڪراءِ
(ساڪر جي روٽي (گيهه ۽ کنڊ واري ماني) وڏي ٿال ۾ وجهي سون جي ٻاڄٺي تي رکي ڏيندا آهن، سوڍاڻ ۾ چارڻ ڪوين جي وڏي عزت ڪئي ويندي آهي)
ڪَلا اُمنگي ڪورڻي پِنگي سوون پاٽ
ريتان چنگي راکڻي ڌرا سُرنگي ڍاٽ
(مهمان جو وڏو مان رکندي اُن کي سون جي ٿانون ۾ ماني کارائيندا آهن. ڀليون ريتون قائم رکڻ ڍاٽ جي رنگن واري ڌرتيءَ جي اهم خُوبي آهي)
منک لکان جلمي مري ڪري ياد نهين ڪوئي
ڪرتب گيتان ۾ ڪَٿي جيان رو جيتب جوئي
(لکين انسان روز جنمن ۽ مرن ٿا، پر ڪنهن کي ڪو ياد ئي نه ٿو ڪري. ڪردار اُنهن جا گيتن ۾ ڳايا ويندا آهن جن جي زندگين ۾ سُٺا ڪارناما هوندا آهن)
ڪي تو وھ وڌوان ڪَوي راڳي ڪه رجهوار
ڀڙ هوئي يا هري ڀڳت امر پريم آڌار
(يا ته پڙهيو لکيو شاعر هُجي، يا ته راڳي هُجي، يا هوشيار، عقلمند ۽ ڏاهو هجي يا وري ڀڳوان جو ڀڳت صوفي سنت هُجي، ڪردار انهن جا ئي ڳائبا آھن)
ڀيا سوڍ ڪي هري ڀڳت جگت وکاڻي جوئي
گُڻان سپوتي جد گرهه هئه مجبوط هوئي
(ڪي سوڍا جڳ مشهور ڀڳوان جا ڀڳت ٿيا، ڪي گُڻن جي ڪري سپوٽ ته ڪي بهادري ۽ ويرتاهه جي ڪري مضبوط ٿيا)