”پنهنجن جي ياد“
دُوها
وانڪو پنچ ونائيڪا سُت پيلاد سُجاڻ
آڏو گهر اوڍاڻيو وسُودا ڍاٽ وکاڻ
(پنجن پٽيلن ۾ پڇُيو ويندڙ وانڪو پهلاج جو سپوٽ پُٽ هو. جنهن جا ڍاٽ اڄ به گڻ ڳائي ٿو)
ٽيڪم ڪنيو ٽالمو کتري گورڌن خاص
پُڻ ٻاوو پونم پُري وڏ کاروڙي واس
(ٽيڪم، ڪنهيو، ٽولمو ۽ گورڌن داس کتري ۽ ٻاوو پونم پُري اهي سڀئي وڏا ماڻهون هُئا ۽ کاروڙي ۾ رهندا هُئا)
سيوا ڀلپڻ سادگي امرڪوٽ نج اوڪ
هُوتو ڀڳت هنگلاج رو سو درجي سنتوڪ
(شيوا سخاوت ۽ سادگي امرڪوٽ وارن جي صحيح سڃاڻپ رهي آهي، سنتوش درزي به هنگلاج جو ڀڳت ۽ سادگيءَ وارو شخص هو)
مالهي ٺاوو موڙجي کرو ميرپورخاص
ڀڻان ستن جڻ ڀارمل ڪل پرهياڙ پرڪاس
(موڙجي مالهي تمام بهترين ماڻهو هو، ميرپورخاص ۾ رهندو هو، جنهن جي پُٽ ڀارمل اعليٰ تعليم پرائي پڙهيارن جو نالو روشن ڪيو)
جس جوگا جاڻي جڪي ڪُبکاڻي نر ڪيم
دل سُڌ ڀيرو ڏيوڙو پرهاران ۾ پريم
(جنهن جي سُٺن ڪمن جي سُڌ هوندي، اُن جي گلا ڪير ڪندو دل جو صاف ماڻهون ڀيرو ڏيووڙو پرهياڙن (مالهين جي شاخ) ۾ انتهائي محبتي ماڻهو هو)
هر چند تو همروٽ ۾ اول عِلاجوُ ايڪ
مدد ڪرڻ هر منک ري نام ڪمايو نيڪ
(ڊاڪٽر هرچند راءِ سُوٽهڙ امرڪوٽ جو واحد ڊاڪٽر هو جيڪو علاج جو ماهر هوندو هو، هر ماڻهوءَ جي انسانيت جي ناتي مدد ڪندو هو، پَراُپڪاري ٿي هُن پنهنجو نالو روشن ڪيو)
کاروڙي واسي کرو سو چترو سُوٿار
اپڻيات مالهي اکو چوکو منکا چار
(کاروڙي جو چترو سُوٽهڙو سچو پچو ماڻهو هو۽ اکو مالهي پنهنجائپ ڏيندڙ هو.)
ڀل ويرومل ڀاٽيو حد تاراچند هاٽ
نائي هندوُ نيڪ هو ڌر امراڻي ڍاٽ
(ويرومل ڀاٽيو به ڀلو ماڻهو هو، پر تاراچند جي ڳالهه ئي پنهنجي هُئي. ٻئي هُندو نائي ڍاٽ جا نيڪ دل انسان هُئا)
ڪڪڙ امرڪوٽ رو سانپرت ٽيڪم ساهه
گڻان پاڻ جس لي گيو ونس ميصري واهه