سفرناما

مون ڍاڪا اُڀرندي ڏٺو

زيرِنظر ڪتاب بنگلاديش جي گايءَ واري هنڌ ڍاڪا جي دوري بابت آهي، جتي هو پيپلز سارڪ ڪانفرنس ۾ شرڪت لاءِ ويو هو، جيڪا ”هڪ نئين ڏکڻ ايشيا جو تصور: عوامي خيال“ جي موضوع تي ڪوٺائي ويئي هئي. ’ڍاڪا جو سفر‘ حقيقت ۾ هڪ تاريخي ۽ تجزياتي دستاويز آهي، جنهن مان پڙهندڙ گهڻو ڪجهه پرائي سگهندا، خاص ڪري هو پاڪستان جي ٺهڻ کان ٻه اڌ ٿيڻ، ان کان پوءِ جي صورتحال، بنگالين سان ٿيندڙ ڏاڍ، اتي رهندڙ بهارين جي سوچ، پاڪستان فوج جي ڏاڍاين ۽ ٻين ڪيترن پهلوئن بابت ڄاڻ حاصل ڪري سگهندا، جيڪا ان دؤر جي اخباري سينسرشپ سبب اسان تائين نه پهچي سگهي.
مجموعي طور تي هيءَ ڪاوش ذوالفقار هاليپوٽي جي محنت جو اهڙو ثمر آهي، جنهن مان ساڃاهه وند پڙهندڙ ڀرپور لاڀ پرائي سگهن ٿا.
Title Cover of book مون ڍاڪا اُڀرندي ڏٺو

ارپنا

چُرَنِ چُڻِڪَنِ چِتَ ۾، رَهِئا اَندَر رُوحَ،
اُٺي وِئَڙا اُڪِرِي، مارُو مَٿي مُوهَه،
ويروُن وِلوڙَنِ سَندِيُون، سَارِئَان گهڻُو صُبُوحَ،
وَرُ سي کارا کوهَه، سِنجِئَمِ جي ساڻيهَه جَا.



ارپنا

قاضي فيض محمد، مير غوث بخش بزنجي ۽ انهن سڀني عظيم سياسي اڳواڻن جي نانءُ جن هن ملڪ کي هڪ حقيقي وفاقي رياست بڻائڻ لاءِ قربانيون ڏنيون. هي ڪتاب انهن ساڃاهه وندن جي نانءُ به آهي، جن اسان کي گهڻ قومي، گهڻ ثقافتي ورثي جي عزت، احترام ۽ قدر ڪرڻ سيکاريو. اهو به سيکاريو ته ٻولي ۽ ثقافت کان سواءِ قومن ۽ جاگرافي جي ڪا حيثيت ڪانهي. بنگالين ان مَتي کي سمجهيو ۽ پنهنجي ثقافت ۽ ٻوليءَ لاءِ هزارين جانين جي قرباني ڏني.