محرم جي مهيني ۾ انتظامي مسئلا
1984ع ۾ محرم الحرام جي 8 اٺ تاريخ جي رات جو شھدادڪوٽ ۾ قبو سعيد خان روڊ تي ٽيليڪميونيڪيشن جي بلڊنگ ۽ مختيارڪار آفيس جي وچ ۾ تقريباً هڪ ايڪڙ سرڪاري زمين تي هڪ وڏو جھنڊو ۽ اٺ ڏهه موالي ٽينٽ هڻي اچي ويھي رهيا. صبح سوير مونکي خبر پئي ته ڪنھن سرڪاري زمين تي جھنڊو هڻي قبضو ڪيو ويو آهي. مختيارڪار شبير شاه جيڪو پاڻ به اهل تشيع سان لاڳاپيل هيو انکي گھرائي چيم ته وڃ ۽ اهو مسئلو حل ڪري اچ. مختيارڪار صاحب ويو، تنھن کي چيائون ته سائين زمين ته برابر سرڪار جي آهي پر اسان کي امام حسين عليه السلام خواب ۾ آيو ۽ حڪم ڪري ويو ته بابا هن جاءِ تي علم پاڪ هڻڻو آهي. مختيارڪار واپس آيو ۽ مونکي اهو اچي سڀ بيان ڪيائين. مون مختيارڪار کي چيو ته ان کي هيڏانھن وٺي اچ. مختيارڪار صاحب ويو ان کي گاڏي ۾ چاڙهي وٺي آيو. مون انکان پڇيو ته مسئلو ڇاهي؟ ٻڌايائين سائين مان ستو پيو هيم ته خواب ۾ پاڻ امام حسين ع حڪم ڪيو ته ٻچڙا اٿ ۽ هتي اچي جھنڊو هڻ. مون ان شخص کان پڇيو ته ٽائيم ڪھڙو هيو؟ ڪھڙا ڪپڙا پاتل هيس؟ ڪپڙن جو رنگ ڪھڙو هيو وغيره وغيره. چيائين سائين سرڪار گھوڙي تي هيا، ڪارا ڪپڙا پاتل هيس ٽائيم رات جا ساڍا ٽي بجه ٿيا هيا. مون چيو ته تون بلڪل پار پتا صحيح ڏنا آهن، ڇو ته رات جو چئين وڳي اسر مھل مون وٽ به سرڪار جي آمد ٿي . موالي ڏاڍو خوش ٿيو. وڌيڪ مون کيس چيو مون کي به هڪ حڪم ڏئي ويا آهن. موالي چيو ته ڇا چئي ويا آهن؟ مون ٻڌايو مون کي حڪم ڪري ويا آهن ته اهو موالي جيڪو جھنڊو هڻي ويٺو آهي، تنھن کي مٿي ۾ ڌوڙ وجھي ۽ جھنڊو هينئر جو هينئر پٽ. مون موالي کان پڇيو ته هاڻي ڇا ڪجي؟ چيائين ته سائين مان سرڪار جو حڪم مڃيو.
مختيارڪار چيس ته مون کي سڃاڻين ٿو؟ چيائين جي بابا تون ته بابا اهلبيت جو ٻچڙو آهين. شاهه صاحب چيس هاڻي هل واپس. شاهه صاحب واپس ويو ۽ انھن ويٺل موالين کي چيائين ته اٿو ۽ جھنڊو پٽيو. موالين چيس ته بابلا ايئن ڪيئن ٿيندو؟ مختيارڪار صاحب چين ته جھنڊو اهلبيت جي ڪري هنيو اٿو ۽ مان پاڻ اهلبيت جي اولاد آهيان، مان ٿو جھنڊي کي پٽيان ۽ توهان اٿو اهلبيت جي مدد ڪيو. اڌ ڪلاڪ کان پوءِ شاه صاحب آيو ۽ اهو قبضو به ختم ٿي ويو ۽ الحمدلله مسئلو به اڳتي ڪونه ٿيو.
ڪجھه عرصي کان پوءِ مختيارڪار شاهه صاحب مرڪندو آيو. مون پڇيو ته شاهه صاحب خيريت ته آهي؟ اڄ خوش پيا نظر اچو. چيائين ته سائين توهان کي ياد آهي قبضي ڪرڻ خاطر پلاٽ تي رات جي پيٽ ۾ جھنڊو هڻي ويٺا هيا. مون چيو ها پر ڇا ٿيو؟ چيائين اهو موالي ڪالھه مون ڏانھن آيو ۽ شڪايت ڪيائين سائين مون سان زيادتي ٿي آهي. مون پڇيس ته تو سان ڪنھن زيادتي ڪئي آهي؟ پوءِ موالي ويٺو حال اورڻ ته سائين مون سان جنھن واعدو ڪيو هيو اهو هينئر پئسه نٿو ڏئي، الٽو جيڪي چار پئسه ڏنا هيائين اهي به واپس ٿو گھري. چيائين ته موالي کي چيم ڳالھه ته پوري ڪر ڇاجا پئسه؟ موالي چيو سائين اهو جيڪو اسان جھنڊو هڻي ويٺا هياسين، اهو اسان ڪنھن ماڻھو جي چوڻ تي جھنڊو هنيو هيو ۽ ان وقت ڪجھه پئسه به ڏناهيائين جيڪي اسان ته نشي پتي ۾ کپائي ڇڏيا. هاڻي اسان کي ٻيا پئيسه نٿو ڏئي، الٽو چوي ٿو ته اهي پئسه به واپس ڪريو. توهان اسان سان ظلم ڪيو جو جھنڊو پٽرايو، هاڻي پئسه توهان ڏيو نه ته اسان موالي اچي تنھنجي آفيس جي آڏو اچي ويھنداسين. شاهه صاحب چيو ته پنجاهه روپيه ڏئي انھن مان جان ڇڏائي هاڻي سڌو توهان ڏانھن پيو اچان.
شاهه صاحب چيو ته مون کين چيو ته ايس ڊي ايم صاحب ڏانھن هلو ته مان ڪجھه توهان کي وٺرائي ڏيان . موالين چيو ته ايس ڊي ايم ڪٽڙو آهي، ڪجھه ڪونه ڏيندو تنھنڪري تون ڏي ورنه اسين تنھنجي دروازي تي ويھي رهنداسين. مون شاهه صاحب کان پڇيو ته ڇا اهو موالي ان بيان تي قائم رهندو؟ چيائين سائين موالي جي ڳالھه رات گئي ته بات گئي ڪو ڀروسو ناهي.