هڪ ڊاڪٽر کان جماعي بيمارين بابت انٽرويو...
ڊاڪٽر: وي. ڊي وچڙندڙ بيماري آهي جيڪا هڪ کان ٻئي کي جنسي ميلاپ (Sex) ذريعي لڳي ٿي. ڪوڙهه جهڙي هن بيماريءَ ۾ نه فقط جنسي عضون کي نقصان رسي ٿو پر جسم جا ٻيا عضوا پڻ وٺجيو وڃن ۽ ان جو اثر دماغ تائين پڻ رسي ٿو. V.D جا ڪيترائي قسم آهن ۽ سڀ هڪ جهڙائي خطرناڪ آهن. انهن ۾ سفليز (Syphilis) ۽ گهنوريا (Gonorrhea) عام بيماريون آهن. ان کان علاوه ٻيون به پنجويهه کن جنسي ميلاپ (جماع) مان پيدا ٿيندڙ بيماريون آهن. جن ۾ ڪلاميڊيا (Chlamydia)، هرپس (Herpes) ۽ ائڊس (Aids) تمام گهڻيون خطرناڪ آهن جن جو اڃان تائين ڪو علاج، ڪا دوا درمل نه نڪتي آهي. ان ۾ ڪي اهڙيون موذي بيماريون پڻ آهن جن جي اوائلي منزل تي ڪا خبر نٿي پوي ته آيا اهي لڳي چڪيون آهن يا نه.
سوال: پبلڪ باٿ روم يا ڌارئين جو ٽوال استعمال ڪرڻ سان اهي بيماريون لڳي سگهن ٿيون ـــ؟
ڊاڪٽر: نه انساني جسم کان ٻاهر اهي جراثيم هڪ سيڪنڊ به جيئرا رهي نٿا سگهن. ان بيماريءَ جا جراثيم چمي ڏيڻ يا جنسي ميلاپ سان ئي هڪ جسم مان ٻئي ڏي پهچن ٿا.
سوال: وي. ڊي (جماعي بيماريون) ڪهڙن ملڪن ۾ عام آهن؟
ڊاڪٽر: هي بيماريون اسانجي ملڪن ۾ عام نه هيون . انهن بابت آمريڪا ۽ يورپ ۾ ٻڌبو هو. پر گذريل ويهن سالن ۾ اسانجي ڪريل اخلاقي ۽ سماجي قدرن ڪري هي بيماريون ڪيترن ئي ايشيا جي ملڪن ۾ به عام ٿي ويون آهن.
سوال: هنن بيمارين جو علامتون (Symptoms) ڪهڙيون آهن؟
ڊاڪٽر: گهنوريا بيماريءَ جو جراثيم زناني خاص عضوي جي اندرين کل (Mucous Membrane) تي حملو ڪري ٿو. جنسي ميلاپ بعد، اٽڪل ٻن کان ڏهن ڏينهن اندر مريض پيشاب ۾ ساڙو ۽ تيزابيت محسوس ڪري ٿو. ان سان گڏ کيس اڇي رنگَ جي گهاٽي پونءِ (Pus) خارج ٿيندي نظر اچي ٿي. وڏي حملي جي صورت ۾ اهي جراثيم جسم جي ٻين حصن تي به حملو ڪري سگهن ٿا. جيئن ته جراثيم لڳل هٿ اکين تي هڻڻ سان اکين تي به اثر ٿي سگهي ٿو.
بيماريءَ جي صحيح طرح پڪ ڊاڪٽر ئي ڪري سگهي ٿو جو اهي ساڳيون علامتون ٻين پيشابي بيمارين (Urologic) جون پڻ ٿي سگهن ٿيون. ڊاڪٽر ئي علاج بابت صحيح دوا ۽ صلاح ڏيئي سگهي ٿو. عورت کي اها بيماري لڳڻ سان ورلي ڪا نشاني ظاهر ٿئي ٿي. جيتوڻيڪ هن لاءِ اها بيماري ايتري ئي خطرناڪ آهي. گهنوريا جو جراثيم عورت جي ٻچيداني ۽ فلوپيئن ٽيوب تائين اثر ڪري ٿو ۽ هن جي ٻار ڄمڻ جي قوت هميشه لاءِ ختم ڪريو ڇڏي. عورت جي علاج لاءِ دوا جا وڌيڪَ ڊوزَ استعمال ڪرڻا پون ٿا.
سوال: جيڪڏهن ڪو ماٺ ۾ رهي ۽ هن بيماريءَ جو جلدي علاج نه ڪرائي ته ان جا ڪهڙا نتيجا نڪرن ٿا؟
ڊاڪٽر: هن موذي مرض جي علاج ۾ سُستي ڪرڻ سان، يا رکندڙ ۽ صحيح دوائون نه کائڻ سان، هن مرض کي وڌڻ جو موقعو مليو وڃي. جراثيم Prostate - Gland ۽ مثاني تائين پهچيو وڃن. ان حالت ۾ ذري ذري پيشاب جو خيال ٿئي ٿو جنهن ۾ رت جو اچڻ پڻ شروع ٿيو وڃي. اڳتي هلي پيشاب جي نليءَ ۾ سوڙهه ٿي سگهي ٿي. مختلف اندروني عضون جي سوڄ ۽ Infection ڪري ڪيترا ماڻهو نامرد ٿيو پون. ڪن حالتن ۾ هن بيماريءَ جون اثر گوڏي جي سنڌن تائين به رسي ٿو جيڪي گند ۽ پونءِ سان ڀرجيو وڃن. علاج نه ڪرائڻ سان اڳتي هلي هنن جراثيمن جو اثر دل ۽ دماغ تائين به پهچي ٿو. جسم جو سور هڪ طرف ته نفسياتي ۽ ذهني تڪليف ٻئي طرف انسان کي ڳاريو ۽ کاريو رکي.
سوال: ۽ سفليز بيماري ـــ؟
ڊاڪٽر: Syphilis (باد فرنگ، آتشڪ) ايترو عام ناهي جيترو گهنوريا (پرميل) پر سفليز وڌيڪ خطرناڪ جماعي بيماري آهي جيڪا پڻ ان بيماريءَ جي مريض سان جنسي ميلاپ يا چم چٽ ڪرڻ سان لڳي ٿي. هن بيماريءَ جا ٽي طبقا يا منزلون آهن.
پهرين منزل تي مريض جي خاص عضون يا چپن تي ڦرڙيون يا السر جهڙا زخم، جسماني ميلاپ بعد، هڪ کان ٽن هفتن اندر ظاهر ٿين ٿا. انهن ڦرڙين جي چوڌاري سوڄ پڻ شروع ٿئي ٿي. علاج نه ڪرائڻ جي صورت ۾ به هي ڦرڙيون ڪجهه ڏينهن ظاهر ٿي پوءِ ڇٽي وڃن ٿيون. ان ڪري مريض سمجھي ٿو ته ڳالهه آئي ويئي ٿي ويئي. پر ائين نه آهي. بيمار جو ٻج جسم ۾ ئي رهي ٿو. پوءِ ڪجهه عرصي بعد پنهنجو وري اثر ڏيکاري ٿو جنهن کي هن بيماريءَ جي ٻي منزل سڏجي ٿو.
هن بيماريءَ جي هيءَ ٻي اسٽيج پهرين اسٽيج کان اٽڪل ڇهن هفتن بعد شروع ٿئي ٿي. ان ۾ کل تي خارش ۽ ڳاڙهاڻ ظاهر ٿئي ٿي. ٿورو تپ، نڙيءَ ۾ سُر سُر ۽ اکين ۾ سوڄ ظاهر ٿئي ٿي. هن منزل ۾ سفليز جا جراثيم رت جي نلين ذريعي سڄي جسم ۾ پکڙجيو وڃن ـــ خاص ڪري جسم جي چمڙي ، اکين، تنتي سرشتي ۽ ميوڪسي حصي ۾.
ان بعد وري خاموشيءَ جو دور شروع ٿئي ٿو جيڪو چند مهينن کان چند سالن تائين ٿي سگهي ٿو. جنهن ۾ ظاهري طرح ڪا به تڪليف يا جسماني تبديلي نظر نٿي اچي. سفليز جي آخري منزل جنهن کي “دير ـــ بعد ـــ اثر ـــ ڏيکاريندڙ سفليز” سڏجي ٿو اها تمام گهڻو تباهي مچائيندڙ ٿئي ٿي. ان ۾ ڇا به ٿي سگهي ٿو.
هن اسٽيج تي، هيءَ بيماري دل تي به اثر ڪري سگهي ٿي ته دماغَ ۽ پٺيءَ جي ڪنڊي تي به .ڪيترا ماڻهو انڌا ٿي پوندا آهن. پيٽ واري عورت جي ٻار تي به اثر پهچيو وڃي. ٿورن لفظن ۾، هيءَ بيماري ماڻهوءَ کي موت جي منهن تائين پهچايو ڇڏي.
سوال: علاج لاءِ ڇا ڪجي ـــ؟
ڊاڪٽر: هن بيماريءَ جو اثرائتو علاج اوائلي اسٽيج تي ئي چڱيءَ طرح ٿي سگهي ٿو. پوئين اسٽيجن تي پهچڻ بعد مشڪل ٿيو پوي ۽ نقصان ٿيل شيءِ جي مرمت ڪري نٿي سگهجي. رڳو بيماريءَ کي اڳتي وڌڻ کان روڪي سگهجي ٿو. ان ڪري مريض کي پنهنجي بيماري لڪائڻ بدران يڪدم ڊاڪٽر سان حال اوري ان جو علاج ڪرائڻ کپي. چاهي مرد هجي يا عورت. جيسين علاج نه ٿئي، پنهنجي زال/ مڙس سان جنسي تعلقات رکڻ کان پاسو ڪجي نه ته هڪ مان ٻيووٺجي وڃي ٿو. ڪيترن سڌريل ملڪن جهڙوڪ: جپان، انگلنڊ، آمريڪا وغيره ۾ ته اخلاقي ۽ قانوني طرح مريض لاءِ اهو ضروري آهي ته هو ان ماڻهوءَ جي نشاندهي ڪري جنهن مان کيس اها بيماري لڳي، جيئن اصل مريض جو به علاج ٿي سگهي ۽ بيماري کي پکڙجڻ کان ٻنجو اچي وڃي.