REAL THAI MASSAGE
هونءَ ٿائلنڊ ۾ ڌاريون آيل جڏهن پاڻَ آڍائڻ چاهي ٿو ته هوٽل يا ٽيڪسيءَ وارو کيس چڪلن کان مشهور پئت پانگ علائقي جو ڏس ڏئي ٿو ـــ چاهي هن جي نيت ۾ خلل نه هجي. بئنڪاڪ جو پئتپانگ علائقو مساج گهرن کان مشهور آهي. جتي سواءِ صحيح طرح آڍَ ۽ زور ڏيڻ جي ٻيو سڀ ڪجهه ٿئي ٿو. پر هتي جوڳ مڪاني ماڻهو جڏهن پنهنجي جسمَ کي واقعي آڍائڻ چاهي ٿو ته پوءِ اهڙي ڪنهن مساج گهر جو رخ رکڻ بدران هو ٻڌن جي خانقاهه ڏي وڃي ٿو، جتي آڍَ ڪرڻ جا هنرمند همراهه آهن. جن جي خاص قسم جي آڍپي Massage لاءِ چيو وڃي ٿو ته بيحد شفا بخش آهي.
انهن سڀني خانقاهن ۾ “وات ـــ پو” Wat – Po جو مندر مالش/زور ڏيڻ/يا آڍ لاءِ بهتر چيو وڃي ٿو. گوتم ـــ ٻڌ جي ٽيڪ ڏيئي ويٺل مورتيءَ اڳيان آڍڻ وارو همراهه مريض جي جسم کي اٽي وانگر ڳوهي ٿو. مروٽي، چيڀاٽي، سٽي ۽ پسيل ڪپڙي وانگر ڄڻ نپوڙي ٿو.
“صحيح معنيٰ ۾ مساج هتي ٿئي ٿي” ، اسي سالن جي هڪ پوڙهي رٽائرڊ سرڪاري عملدار مسٽر پراسان واسو ٻڌايو، جيڪو هن مندر “وات ـــ پو” جو آڍپي جو ڪم هلائي ٿو. “اسان ماڻهن کي اصلي ٿائي مساج سان نوازيون ٿا، جنهن سام مريض چاق ٿيو وڃي ۽ چاق ماڻهو ان مساج بعد وڌيڪ تندرست محسوس ڪري ٿو. اسان جي آڍَ ٻاهر جي مساج پارلرن وارين ڇوڪرين جهڙي ناهي. جيڪي آڍَ ۽ زور ڏيڻ بدران پنهنجا ۽ گراهڪ جا ڪپڙا لاهي چم چٽ ۽ ڀاڪر پائي هن کي خوش ڪن ٿيون”.
آڍڻ وارن ڪمرن ڏي گهڙن واري گيٽ وٽ جيڪو بورڊ لڳل آهي ان تي لکيل آهي:
“The office of the Wat-po’s Traditional Medical College Association”
اهو چوڻ ڏاڍو ڏکيو آهي ته ٿائلنڊ ۾ آڍڻ جو رواج ڪنهن وڌو ۽ ڪنهن کان شروع ٿيو. پر چيو وڃي ٿو ته اڪوپنڪچر وانگر هي به چينين ئي شروع ڪيو هو. ڇو جو اڪوپنڪچر وانگر هن ۾ به جسم جي مختلف تڪليفن لاءِ بدن جا ڪجهه اهم حصا آڍيا وڃن ٿا.
جيئن پاڻ وٽ چوندا آهن ته کاٻو پير سمهي رهي ته ساڄي ڪن پاپڙي مهٽڻ سان رت جو دورو صحيح ٿيو وڃي. اهڙڙي طرح انسان جي جسمَ جا ڪجهه هنڌَ آهن، جن کي مساج ڪرڻ (مهٽڻ يا زور ڏيڻ) سان ڪيترائي ڪرشمن جهڙا فائدا ٿي سگهن ٿا. اڪوپنڪچر جي سين بدران مالش وارو انهن خاص هنڌن تي پنهنجين آڱرين سان جسم کي ڳوهي ٿو، جيئن رت جو وهڪرو دٻاءَ ڪري تيز ٿي وڃي.
ڪن جو چوڻ آهي ته ٿائي مساج گوتم ٻڌ جي ڏينهن کان شروع ٿي. انهن ڏينهن ۾ انڊيا کان هڪ هندو فيلسوف ، هتي سيام (ٿائلنڊ) ۾ اچي هي هنر مشهور ڪيو. هن جو اهو يقين هو ته انسان کي جسم جون تڪليفون بادي، گئس يا هوا جي ڦاسڻ ڪري ٿين ٿيون. بهرحال مساج، مالش، آڍَ يا زور ڏيڻ ڪنهنجي به ايجاد هجي، پر سڀني جو اهو يڪراءِ خيال آهي ته اهم هنڌن تي رت جي وهڪري کي روڪڻ سان انسان بهتر محسوس ڪري ٿو. ٿائي آڍَ ڪرڻ وارا دعوا ڪن ٿا ته هو هِڪَ ڪلاڪ آڍڻ سان هر مرض دور ڪري سگهن ٿا. اڌ رنگ جي بيماريءَ کان وٺي پتي، مثاني، يا آنڊي جي سورَ ۾ ڦٿڪندڙ مريض کي تازو نوبنو ڪري سگهن ٿا. ڪي ته اهو به چون ٿا ته صحيح قسم جي ٿائي آڍَ سان گهٽ نظر يا من جو مونجهه پڻ ختم ٿي سگهي ٿو. بس پنهنجو پاڻ کي ڪلاڪ ٻن لاءِ آڍڻ واري جي حوالي ڪري ڇڏيو.
اهڙي قسم جون ڳالهيون ڪڏهن ڪڏهن اهڙو ته مشهور ٿيو وڃن جو اسانجي ڳوٺن جا پوڙها مريض به منيلا (فلپين) تائين پهچيو وڃن.
ٿائلنڊ ۾ پنڌرهن دفعا اچڻ بعد به آئون ڪنهن به آڍَ جي ساکَ نه ڏيندس. پهريون دفعو جڏهن جهاز تي انجنيئر ٿي ٿائلنڊ آيو هوس ته انجن روم جي حادثي ۾ ساڄو پيرُ مُڙي پيو هو. دراصل پير جو وچيون هڏو ٽڙڪي پيو هو، جنهن کي ٽنڊي جو ڪنڀر پٽو ٻڌي ها ته ان معمولي علاجَ سان ئي ٺهي وڃي ها. پر ٿائلنڊ ۾ اسان جي آفيس جي ٿائي مئنيجر هتي جي ان روايتي ٿائي آڍَ (Massage) جي وٺي اهڙي تعريف ڪئي جو ڪنهن ڊاڪٽر وٽ وڃڻ بدران، هن سان گڏ، هڪ مندر ۾ هليو آيس. پهلوان مالش واري ٻڌ بکشوءَ اسنا کي وڏي ڪار مان لهندو ڏسي، گهڻو پئسو ڦرڻ جي خيالَ کان، پير تي گهڻو تيل هڻي وٺي جو زور زور سان مالش ڪئي ته منهنجي رڙ بيهي نه.
“هن مالش ۾ سور ضرور ٿيندو”، ٿائي مئنيجر مونکي سمجھائيندو رهيو، “پر ان بعد لڳندءِ ته ڪجهه ٿيو ئي نه. انجن روم ۾ ڊوڙون پائيندو رهندين.”
ڪلاڪ کن جي ڇڪ ڇڪان بعد جڏهن مالش بند ٿي ته اڳيون نور به چٽ! هو جو هيسيتائين منڊڪائي پهتو هوس هاڻ ان ٽاپون راند کان به ويهي رهيس. مئنيجر ڍڍئيءَ تي کڻي ڪار ۾ وهاريو. ان بعد اهڙي ئي طرح جهاز تي پهچايائين.
خوش قسمتيءَ سان ان ڏينهن ئي جهاز ڪراچيءَ لاءِ لنگر کنيو.
سڄو هفتو پير ۾ سور رهيو. ڪراچڏي پهچڻ سان ڊاڪٽر جوکئي وٽ پهتس. ايڪسري ڪڍي پڇيائين:
“ڪهڙي گڏهه کان مالش ڪرائي هئي ـــ؟”
“جيڪو ٿيو سو ٿيو”، وراڻيو مانس، “هاڻ جنهن کان چئو ان کان مالش ڪرايان.”
“بابا هڏي ڪرئڪ ٿي پيئي آهي. جنهن ۾ ڪا به مالش نه ڪبي آهي. پٽو چاڙهي ٿو ڇڏيان. انشاءَالله ويهه پنجويهن ڏينهن ۾ پير صحيح ٿي وينديءِ.”
پٽي چڙهڻ سان، ان وقت ئي فرق اچي ويو. پوءِ مقرر وقت بعد پٽو کولڻ تي پير (مسترين واري زبان ۾) ائز ـــ گڊ ـــ ائز اوريجنل ٿي ويو. ان ڪري ڀائرو پير ڀڄڻ تي ايڏانهن سرجن اسلم گهلو انصاري صاحب يا جوکئي صاحب کان ئي علاج ڪرائي ڇڏجو. ٿائي مالش جي چڪر ۾ هيڏانهن بئنڪاڪ جو رخ هرگز نه ڪجو، متان پئسي سان گڏ پير به توهان کان جدائي نه اختيار ڪري وڃي. باقي هونءَ ئي جي بئنڪاڪ اچڻ جي نيت ڪئي اٿانوَ ته ان لاءِ هي ٻيا بهانا کوڙَ.