زالَ ۽ ماءُ جو فرق
ڪهاڻي هن ريت آهي: هڪ بادشاهه سلامت جي شڪار ڪندي هڪ هاريءَ سان ملاقات ٿي. هن هاريءَ کان سندس خرچَ پکي جو پڇيو.
“بادشاهه سلامت!” هاريءَ ٻڌايو، “فصل لهڻ تي ڏاندن ۽ گهر جي مسواڙ زميندار کي ڏيڻ بعد جيڪي بچندو آهي ان کي چئن حصن ۾ ورهائيندو آهيان. پهريون حصو زمين ۾ ئي دفن ڪيان. ٻيون حصو قرضين کي ڏيان جيڪي مونتي خرچ ڪندا رهيا، ٽيون حصو درياهه ۾ اڇلايان چوٿون ۽ آخري حصو پنهنجي دشمن جي حوالي ڪريان.”
“اهو ڪيئن ـــ؟!” بادشاهه تعجب مان هاريءَ کان پڇيو. “سائين منهنجا زمين ۾ دفن ڪرڻ وارا اهي پئسا آهن جيڪي خير خيرات ۾ خرچ ڪريان ٿو ۽ جن جو ثواب ٻئي جهان ۾ حاصل ڪرڻ جي اُميدَ رکان ٿو. جيڪو پئسو ماءُ پيءُ جي دوا درمل ۽ کاڌي پيتي تي استعمال ڪريان ٿو، اهو ڄڻ قرضين حوالي ٿيو. جيڪي، جڏهن آئون ننڍو هوس ته مونتي خرچ ڪندا هئا ۽ مٿن اهو خرچ ڪرڻ منهنجو فرض آهي. درياهه ۾ پئسو اڇلائڻ مان مراد ان خرچڏ سان آهي جيڪو آئون شراب ڪواب ۽ جوا ۾ وڃايان ٿو ۽ آخري حصو جيڪو زالَ حوالي ڪريان ٿو اهو ڄڻ دشمن کي ڏيان ٿو.”
يعني اهو مٿيون ٿائي هاري، ڪمايل پئسو چئن شين تي خرچ ڪري ٿو: مذهب، ماءُ پيءُ، عياشي ۽ زالَ پٺيان. ماءُ پيءُ ۽ زالَ تي خرچ ڪرڻبابت هن جا خيال بلڪل مختلف آهن. باقي پئسو هن دنيا جي عارضي عيش عشرت ۽ ٻڌ ڌرم جي مستقل سک ۽ سڪون حاصل ڪرڻ پٺيان خرچ ڪري ٿو. مذهب پٺيان ڪيل خرچ هن لاءِ بهتر آئيندي جي ضمانت آهي.
ٿائلنڊ جي هيءَ جھوني ڪهاڻي اڄ جي ماڊرن ٿائي زندگيءَ جي پڻ گهڻي قدر عڪاسي ڪري ٿي. مدتون گذرڻ بعد به ٿائي همراهه جي سوچ ۽ زندگيءَ ۾ ڪو خاص فرق نه آيو آهي.