مٺي به ماٺ، مٺي به ماٺ....
ڏٺو وڃي ته اها سٺي ڳالهه آهي. گلا، غيبت ۽ هڪ ٻئي تي اجائي سجائي ٽيڪا ٽپڻي ڪرڻ سان اسان وٽ ڪيتريون ئي غلط فهيميون ۽ جھيڙا فساد ٿين ٿا جيڪي هن پاسي: ملائيشيا، سنگاپور، ٿائلنڊ ۾ گهٽ آهن. اسانجا پاڪستاني هندستاني جيڪي سالن کان هتي رهيا پيا آهن اهي به ان ڳالهه ۾ هتي جي ماڻهن وانگر آهن. جيڪا تعريف جوڳي ڳالهه آهي. اها ٻي ڳالهه آهي ته انهن جي اها خاموش طبيعت اسان جهڙن ڌارين کي نٿي وڻي ۽ کين ٽوڪيو وڃي ٿو هو ڊپلوميسيءَ کان ڪم وٺن ٿا..... ڳالهيون ٿا لڪائين يا..... دوستي نٿا رکڻ چاهين، ان ڪري ٻين جو ڳالهيون نٿا ٻڌائين، وغيره. پر بقول M.A.S (ملائيشين ايئر سسٽم) ۾ ڪم ڪندڙ اسانجي هڪ پاڪستاني انجنيئر دوست محمد يوسف شاهه جي ـــ جنهن کي هتي پنڌرهن سالَ ٿي ويا آهن: “اُنَ خيالَ کان هن تر جا ماڻهو نيڪ آهن. هو گهڻو نٿا ڳالهائين ۽ گلا غيبت کان پاسو ڪن ٿا ـــ جنهن لاءِ اسلام پڻ ائين چوي ٿو. ۽ هونءَ به الله تعاليٰ ٻه ڪن ڏنا آهن پر وات هڪڙو جيئن گهڻو ٻڌو پر ڳالهايون گهٽ.”