ڏاڪڻ گُم ٿي وئي!
• ڇا رکيو آهي مٿي؟!
• شھر جو نظارو ڪريون ٻيو وري......
• اها ”ٻيو وري“ ڪٿان سکي آهين؟!
• ڪٿان بہ سکيس... پر تون مون سان ڏاڪڻ چڙهي هل مٿي گئلري تي....
• اجهو! اچي ويس تنھنجي پويان پر سھڪائي وڌئي ساره....
• شايد پھريون ڀيرو چڙهي آهين؟!
• ائين تہ پاڻ ڪيتريون ئي چاڙهيون ڪراس ڪيون آهن؟!
• ۽ پيار جي....
• بلڪل!
• پيار جي يا پريم جي....؟!
• پر ساره تنھنجي روح ڪنھن کي ڪونہ چاهيو شايد زندگيءَ ڀر؟!
• تون ڪيئن ٿي ڀانئين! مان بي احساس آهيان. سيني ۾ دل جھڙي ڪا چيز ڌڙڪيم ڪا نہ ٿي يا ڪنھن کي ڏسي منھنجي جذبن ۽ احساسن ڪڏهن اڇل نہ کاڌي هوندي؟!
• ضرور.... ضرور.. پر آخر اهو خوشنصيب هوندو ڀلا ڪھڙو؟! جنھن جي پيار جو پکي، تنھنجي نيڻن جي ڍنڍ ۾ لھي، احساسن کي جاڳائي ويو هوندو...
• جميل...!
• ڪيڏو نہ خوشنصيب آهي اهو شخص؟!
• خوشنصيب تہ مان آهيان جو هن منھنجن احساسن کي نئون موڙ ڏنو. سچي ٻڌاءِ تون کيس سڃاڻين؟!.
• گهڻوئي سڃاڻانس...... ان ڏينھن پاڻ کي شھر جي چؤ سول وٽ جو مليو هو تو هُن کي سر ٻاٽن ۾ لونگ .......... لونگ ... ڪري پئي پڪاريو.
• بس ڪر چري! ڪو ٻڌي نہ وٺي؟!
• جي ڪو ٻڌندو تہ ڪھڙي ٻيلي کي باھہ لڳندي؟!.
• ”باھہ لڳي يا نه.... پر حاسد هوشيار ٿي ويندا.... هُو مون لاءِ ڇڙو لونگ LOVING ئي نہ پر جانم بہ تہ آهي. ان سان پريت جو پيچ اڙجي ويو آهي“ هن هيٺ روڊ تان گذرندڙ گاڏين کي ڏسي، ڪنڌ کي جهٽڪو ڏيندي وراڻيو، مرڪ جا مڙئي رنگ سندس چھري تي مڙي ايا.
• ان کان سواءِ ڪو ٻيو؟!
• ٻئي کي ڏي ٽانڊو.... پنھنجو پھريون ۽ آخري پيار اهوئي تہ آهي....
• ۽ اهو بہ اڄوڪي مشيني دور جو.... جنھن ۾ جذبن ۽ احساسن جي ڪا قدر و قيمت نہ هجي؟!.
• جذبن جي قدر و قيمت ڪو هن کان سکي...؟!
• تڏهن شايد هو ڪنھن ٻئي دؤر جو ماڻھو آهي؟!.
• تون جيئن فيل ڪرين،! پر بھرحال مون کي سندس شخصيت تي پورو پورو اعتماد آهي. هو ڪنھن ٻيءَ جو نہ ONLY ISMINE.
• اهو تون ئي سوچين ٿي.... لازمي ناهي تہ هو بہ ائين ئي سوچيندو هجي. گهٽ ۾ گهٽ سندس رويي کي ڏسي چئي سگهان ٿي تہ هو بہ مون وانگر ئي سوچيندو هوندو.
• اها تنھنجي خام خيالي آهي! مرد جي سوچ هڪ پل هڪڙي تہ ٻئي پل وري ڪا ٻي هوندي آهي؟! ڪنھن ٻي ڇوڪريءَ کي ڏسي، مردن کي وڻ گهوڙو ٻڌڻ نہ ڏيندي آهي. هو بہ ڪنھن ٻي ڇوڪريءَ جو ٿي ويو ته...........
• روحي اچانڪ، هيٺ رستي تان گذرندڙ جميل ۽ ساڻس ڪنھن ڇوڪريءَ کي ويندو ڏسي وراڻيو.
• اڙي چري.... ڇڏ اهڙِن وهمن کي...... اچي منھنجي پريم جي پٺيان پئي آهين.......
• آئون تہ چوان ٿي چري تون ئي آهين، جو وتين ڇورن ڇيڳرن تي انڌو ويساھہ ڪندي!. هو هيٺ روڊ ڏي نظر ڪري ڏس تہ سھي ڪير آهي اهو ندورو!. جو وڃي پيو ڪنھن وينگس سان ورونھن ڪندو..... سندس نظرون پاڻ سان حيرت ۽ اتاولائي وارا گڏيل احساس کڻي، ڪرن ٿيون رستي تي.. منظر ڏسي سارا موھہ ئي مري ٿا وڃنس.... لوھہ پائي ٿي ڏاڪڻ ڏي هيٺ لھڻ لاءِ..... ڏاڪڻ گم ٿيل محسوس ٿيئيس ٿي..... وجود سارو ڪنبڻ ٿو لڳيس... مٿو بہ ڄڻ چڪرائجي رهيو هجيس. اندر ۾ آتم هتيا جا خيال ڪنھن واچوڙي جيان ڀاسنس ٿا. روحي سندس ڪيفيتن کي محسوس ڪندي، سندس ٻانھن کي مضبوطيءَ سان جڪڙي، ڏاڪڻ تان هيٺ وٺي اچي ٿي.