وسن شل ڳوٺ ۽ واهڻ : نذير ناز
سدائين هؤن شل ساوڻ ڀٽائي تنهنجي وستيءَ ۾.
ٻنيون، ٻارا، وليون، باغات، گل ڦل سبز ۽ ساوا،
ڳلي رشڪ چمن، وڻ، وڻ ڀٽائي تنهنجي وستيءَ ۾.
ڊکڻ، لوهار، موچي ۽ مهاڻا، ڪاسبي، ڪوريءَ،
سڀئي ماڻهو ڍولڻ، ڀٽائي تنهنجي وستيءَ ۾.
هي سهڻيون رنگ رتيون رلهيون ۽ اجرڪ، خيس، گج گربيون،
اباڻن جا اهي اوڇڻ، ڀٽائي تنهنجي وستيءَ ۾ .
اُهي ريتيون آهي رسمون اها محبت اها مروت،
اُهي ساڳيا رسڻ، پرچڻ، ڀٽائيءَ تنهنجي وستيءَ ۾.
نه آهي موج ۾ مهراڻ، ناهي سرڪ پاڻيءَ جي،
ڇڏي بادل ڏنو برسڻ، ڀٽائي تنهنجي وستيءَ ۾.
نگر ۾ ناد تنهنجا ۽ گلين ۾ ڳالهيون تنهنجون،
وڄي ڇيرين سندي ڇڻ ڇڻ، ڀٽائي تنهنجي وستيءَ ۾.
مرادون پڙ مٿي، پوريون ڪرين سانگين سنگهارن جو،
ورهايون ڪي مٺايون مڻ، ڀٽائي تنهنجي وستيءَ ۾.
هي ناريون، “ناز” واريون، ٻارڙا ۽ پيرسن ڳڀرو،
اچن تنهنجي اڱڻ، ڀٽائي تنهجي وستيءَ ۾.
a