ورهاڱي جي رات
ڪهاڻي نه پر حقيقت آهي
خوفناڪ رات
جا اچڻ واري هئي
اُن جي ٻوجهه
پهرين ماڻهن کي
پوءِ ڪوئن، ٻلين
۽ ڪتن کي به پئجي ويئي
اُها خوفناڪ رات
جا اچڻ واري هئي
اِهو خيال ۾ رکي
ماڻهن صرف رنگ بدلايو
ڪارن مان گورا ٿيا
راڄ ڪرڻ لاءِ
اهو ضروري هو
ڪوئن پڇ ۽ مڇون ڪٽايون
شايد اِهو ضروري هو
سرحد پار ڀڄي وڃڻ لاءِ
ٻلين به سَنهنجي ڳالهه ڪئي
ڌرتيءَ جي هنج ڇڏي
مالڪن جي هنج ۾ پناه ورتي
ڪتن ايمانداريءَ سان
پڇ لوڏيو
پنهنجن مالڪن جو
ساٿ ڏنو
۽ ماڻهن سان عيد منائي
مٺي کيرڻي کاڌي
هاڻ
مڇ ڪٽيل لنڊا ڪوئا
خوش آهن
جو ايمان سان
هنن نوان سهڻا
ٻر جوڙيا آهن
ٻليون به خوش آهن
جو نئين هنج ۾
نئين ايمان سان
سندن پٺي مهٽي ٿي وڃي
پر ڪتا دکي آهن
جو مٺي کيرڻي کائي
وار ڇڻائي
نه گهر جا رهيا
نه گهاٽ جا
ماڻهن جو راڄ
اڃان برقرار آهي
اُهو ئي لاٽون آهن
اُهي ئي چگهه آهن
پر منهنجو پاڻ کان سوال آهي
مان ڪهڙي طبقي جو آهيان ؟