کٽ
مان سمهي نٿو سگهان
ممبئي شهر ئي اهڙو آ
مان ڳوٺ مان نڪتو هوس
کٽ کڻي نڪتو هوس
پر جنهن به زمين تي پهتس
ممبئيءَ ئي پهتو هوس
ممبئي شهر ۾
ڪوئي ڪونه سمهندو آهي
اِهو ئي هتي جو سرشتو آهي
هتي
ڪڏهن ڪوئي ڪونه سمهندو آهي
سرشتي جي تحت
هنن سڀني
ڳوٺ مان
کٽون آنديون ئي ڪونه آهن
هنن سڀني جا ڳوٺ
وڏي پنڌ تي آهن
پوءِ به سڏ پنڌ تي آهن
۽ وقت ٿيو
منهنجو ڳوٺ
منهنجي برعڪس جزن ۾
ولين ٿي چڪو آهي
اڪثر ممبئيءَ ۾ ماڻهو
ڇٻي کي کٽ لاءِ کڻي
سنتوش ڪندا آهن
مون کٽ کي ڇٻو ٺاهي
پنهنجو وجود قائم رکيو آهي
هتي جي سرشتي ۾
ڇٻو وجود آهي
۽ ماڻهو صرف اُنهيءَ جو پاڇو
رات جو
ڇٻو ننڊ ڪندو هوندو شايد
پاڇو
برعڪس روشني جي ڊپ کان
ڍڪندو ئي رهندو آهي
هتي اوندهه ٿيندي ئي ڪونه آهي
هتي صرف حادثا ٿيندا آهن
روشنيءَ سان
يا اوندهه سان
پاڇي ۾
ڏار پوندا آهن
رات جو انڌڪار نه ٿئي
انهيءَ لاءِ
ڏينهن جو ماڻهو
سرنگهون لڳائيندا آهن
مون به معنى خيز
ارٿ سرشتي واري
سرنگ لڳائي آهي
هن شهر ۾ مان ڌاريو آهيان
ٻيا به ڌاريا آهن
زمين کان ڌاريا
پنهنجو پاڻ کان ڌاريا
هرهڪ کي ڊپ آهي
مون کي به ڊپ آهي
ارٿ پورڪ ارٿ سرشتو
جو سويل صبح
زمين دوز لڳايو هو
متان اُن سرنگهه تي
ڪنهنجو پير نه پئجي وڃي
۽ هڪ ئي ڌماڪي سان
ڪنهن جا سپنا
ڪنهن جي هستي
چور چور نه ٿي پوي
پر اڄ مان
بي انتها مزوريءَ کان پوءِ
ٿڪجي پيو آهيان
مونکي ننڊ ٿي اچي
منهنجو ڳوٺ
منهنجي برعڪس جزن ۾
ولين ٿي چڪو آهي
منهنجي کٽ
مون سان ساڻ آهي
اڄ کٽ
کٽ به ٿڪجي ٽٽجي
وسرام ٿي چاهي
پر اهو
ڪيئن ممڪن آهي
مان سمجهي سگهان ٿو
مان نه ٿو چاهيان
منهنجي کٽ
ڪنهن بارود لڳل
منحوس راهه تي
سمهي پوي
مان سمهي نٿو سگهان
ممبئي شهر ئي اهڙو آ
مان ڳوٺ مان نڪتو هوس
پر جنهن به زمين تي پهتس
ممبئيءَ ئي پهتو هوس.