ڌرتي
ڌرتي
غرق ٿي وڃي ها
ته اتهاس جو
حصو هجي ها
جيئن ائٽلانٽا
پنن جي ڇاتيءَ تي
اُن غرق ٿيل
ڌرتيءَ جو
ڪوئي ٻچو
هوندو ڪٿي باقي بچيل
اتهاس جا پنا
جنهن جي ڪلهن تي نچن ٿا
مارؤ جبل جا وارث
ڪجه ڪجهه نظر اچن ٿا
سنڌوءَ جي ٿڻ جي اُپج
اڃا ته چٽي صاف آ
اتهاس مري چڪو آ
اِهو ڪيئن قبوليندس آءٌ
مان بي سمجهه جناور ئي سهين
ڊڀُ ته اڄ به اتي اُڀري ٿو
نه غرق ٿي آهي
نه مان ئي
ڇنڊجي ڇيڻ ٿيو آهيان
۽ ماروءَ جي وارثن کي
پڪ آهي
سڀاڻي وري اُڀرندي اها زمين
منهنجي ته سامهون آ
ساکيات آهي
سڀاڻي لاءِ ڇو ترسان مان
ڪکه ڪائي کڏ ڪانهي
جنهن ۾ ٽپي پيو آن آءٌ
هاڻ غرق ٿيندس
يا نئون سنئو
سڀاڻو ٻڌائيندو
ته مون ڇا خريديو آ
عقيدو؟ .... يا .... اتهاس ؟