خط : پريم پرڪاش
سچ
ورهانڱي وقت به اسانجي اِهائي حالت هئي
... خالي ماڻهو
ڀريل گهر ڊوهيندو ....
۽ اڄ پڻ
تنهنجين ڪويتائن کي ڪا مخصوص سڃاڻپ آهي. اهي جيئن به آهن پنهنجيون لڳن ٿيون. بنھ پنهنجيون.
(تڪڙ ۾ ڏسي / پڙهي هليو آهيان ــــ فلحال )
ٻيهر پڙهي شايد ڪجهه لکي سگهان
هڪ قرباتو ڀاڪر
تنهنجو
پريم پرڪاش